மொழி போர் - பின்னூட்டங்களுக்கு மரியாதை!

ரோசா வசந்த், வாய்ஸ் ஆன் விங்க்ஸ், சத்யராஜ்குமார், டோண்டு மற்றும் சங்கரபாண்டி ஆகியோரின் கருத்துக்களுக்கு நன்றி.

நான் நினைத்தது (பயந்தது) போலவே விவாதம் பழக்கப்பட்ட பாதையிலேயே சென்றுகொண்டுள்ளது.ஹிந்தி பேசும் காய்கரிக்காரியில் தொடங்கி ஐ.டி புரட்சி வரை எல்லாவற்றையும் தொட்டுச் செல்கின்றன பின்னூட்டங்கள்.

என் கருத்துக்கள்:

ரோசா, வட இந்தியர்கள் நங்க நல்லூரில் காய்கரிக்காரியிடம் ஹிந்தி பேசுவதில் என்ன தவறு என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. (நானும் நங்கநல்லூரில் இருந்த நான்கு ஆண்டுகளில் இப்படி கவனித்ததில்லை)

நான் குஜராத்திற்கோ, ஒரிஸ்ஸாவிற்கோ போகும்போது யாரிடமும் முதலில் ஹிந்தியில் தான் பேச ஆரம்பிப்பேன். அவர்களுக்கு மொழி புரியாத போதுதான் வேறு மொழிகளை (சைகை மொழி உள்பட) முயற்சிப்பேன்.

ஆங்கிலம் உலக மொழி என்ற கற்பிதத்தோடு ஸ்பெயினில் ஒரு ஹோட்டலைத்தேட மூன்று மணிநேரம் சுற்றியதும் உண்டு!

ஆனால், எனக்கு பழக்கப்பட்ட ஒரு மொழி, எதிராளிக்கும் பழக்கப்பட்டதாக இருக்குமோ என முயற்சிப்பதில் எந்தத் தவறும் எனக்குத் தெரியவில்லை.

ஒரிஸ்ஸாவில் ஹிந்தி பேசியதாலோ, ஸ்பெயினில் ஆங்கிலம் பேசியதாலோ நான் எந்த மொழித் திணிப்பும் செய்துவிட்டதாக உணரவும் இல்லை.

வாய்ஸ் ஆன் விங்க்ஸ்-இன் கருத்துக்களுடன் நான் பெரும்பாலும் உடன்பட்டாலும், நம் காய்கறிக்காரியின் மொழிப்புலமையை வைத்துத்தான் காஸ்மோபாலிடன் அந்தஸ்து நமக்குக் கிட்டும் என நிச்சயமாகக் கருதவில்லை.

எனக்கு இயல்பாக வருவது என் தாய்மொழியே. வெளியூர்க்காரர்கள் வரக்கூடும் என்பதற்காக நான் ஒரு கூடுதல் மொழியைக் கற்க வேண்டும் என்பது திணிப்புத்தான்!

மேலும், பள்ளிக்கூடத்தில் கற்றுக்கொடுக்கப்படுவதால் மட்டுமே காய்கரிக்கரியும் ஆட்டோக்காரனும் ஹிந்திப்புலமை பெற்று, வந்தாரை மொழிக்கஷ்டப்படாமல் தடுத்து விட முடியும், அவர்களை மகிழ்ச்சிப்படுத்தி என் ஊரை வளமானதாக மாற்றிவிட முடியும் என்றும் நான் நம்பவில்லை.

அதே நேரத்தில் என் தாய்மொழி தெரியாதவனிடம் நீ என் நாட்டுக்கு வந்திருக்கிறாய், எனவே என் மொழியைக் கற்றுக்கொள் என்பதும் ஒருவகைத் திணிப்புதானே?

இப்படி இந்த வாதங்களில், இரு புறமுமே சிந்தனைக்குறிய கருத்துக்கள் இருக்கின்றன.

இதனாலேதான், எனக்கு மொழித்திணிப்பு குறித்து ஆதரவு / எதிர்ப்பு கருத்துக்கள் இல்லை என கூறியிருந்தேன்.

சத்யராஜ் குமார் கூருவதுபோல, இயல்பாக தேவைப்படும் மாற்றங்கள் ஏற்பட்டே தீரும். சட்டங்களோ, எதிர்ப்புக்களோ இப்படிப்பட்ட மாற்றங்களை நிகழ்த்திவிடவும் முடியாது, நிறுத்திவிடவும் முடியாது.

இதுவரை இந்த பிரச்சினையை உணர்வு பூர்வமாகவே ஆராய்ந்து வந்துள்ளோம். இப்போதாவது, உணர்சிகளுக்கு விடுமுறை அளித்து, அறிவு பூர்வமாக ஆராய்வோம். வேற்று மொழி கற்பதால் ஏற்படும் நன்மைகள் அதிகமா, தீமைகள் அதிகமா - இந்த நன்மை தீமைகள் ஒவ்வொருவரின் வாழ்க்கை முறையாலும், புழங்கும் இடத்தாலும், கல்வி நிலையாலும் மாறக்கூடும் என்பதை நாம் மறந்துவிடவேண்டாம். அவரவர்க்கு அவரவர் முடிவே சரியானதாக அமையும்.

கவலைக்குறிய விஷயம் என்னவென்றால், தமிழன் தமிழனோடு தமிழில் பேசுவது பாவம் - ஆங்கிலத்திலோ அல்லது ஹிந்தியிலோ பேசுவதுதான் கௌரவம் எனக்கருதும் சூழ்நிலை தமிழ்நாட்டில் நிலவி வருவதுதான். இதை சட்டங்கள் போட்டோ, தமிழில் திரைப்படங்களுக்கு பெயர் வைப்பதின் மூலமோ சீர்திருத்திவிட முடியாது.

இந்த நிலைமையை சீர்திருத்துவதற்கு ஆவன செய்வதுதான் தமிழ் ஆர்வலர்கள் செய்யவேண்டிய முதல் பணி.