நடுநிலைமை - சாத்தியமா? (20 Feb 06)

மு கு 1: கடந்த சில நாட்களாக என் பதிவுகளில் இருக்கும் ஏமாற்று வேலை எதுவும் இப்பதிவில் இல்லை. அப்படி ஏதேனும் எதிர்பார்த்தால் மட்டுமே ஏமாந்து போவீர்கள்.

மு கு 2: தமிழ்மணத்தில் வகைப்படுத்தும் வசதி இப்போது எனக்கில்லை. எனவே, முதலில் வகைப்படுத்தும் புண்ணியவான் இதை "விவாத மேடை" என வகைப்படுத்துமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன்

"கமலை ரசிக்கிறார்களா அல்லது படத்தை ரசிக்கிறார்களா என்ற குழப்பம் எனக்கு எப்போதும் உண்டு." என்கிறார் முத்து (தமிழினி). இந்த வரிகள் என் சிந்தனையில் ரொம்ப நாளாகவே இருந்துவந்த குழப்பத்தை இன்னும் தூண்டிவிட்டது.

இந்தக்கேள்வியை நான் பார்க்கும் விதம் - கலைவடிவத்தை விமர்சிக்கிறோமா அல்லது கொடுத்தவரை விமர்சிக்கிறோமா? (இந்த வார்த்தைகள் இந்தக்கட்டுரையில் அடிக்கடி வரப்போவதால், ஒரு சுருக்கமான வரைவு -

கலை என நான் குறிப்பிடுவது திரைப்படம், கதை, கட்டுரை, அரசியல் நிகழ்வு எல்லாவற்றுக்கும் பொருந்தும்

பிம்பம் என்பது அக்கலையை நிகழ்த்தியவர் - திரை நடிகர், கதாசிரியர், இயக்குநர், கட்டுரையாசிரியர், அரசியல்வாதி எல்லாரையும் குறிக்கும்)

நேர்மையான விமரிசனம்  என்பது எதையும் விமர்சிக்காமல் இருப்பதோ அல்லது எல்லாவற்றையும் கிழித்துத் தோரணம் கட்டுவதோ இல்லை. ஆனால் கலையை விட்டு, பிம்பத்துக்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்படும்போது முதலில் அடிவாங்குவது நடுநிலைமைதான்.

நான் ஒரு நேர்மையான பார்வையாளன் என்று சொல்லிக்கொள்வதற்கு முன் இந்த Biasஸை விட்டு விலகி வருவது அவசியம். அது நிச்சயமாக சுலபமான ஒன்றல்ல. நம் பிறப்பு, வளர்ப்பு, பார்த்த நிகழ்வுகள், பாதித்த  சம்பவங்கள் (ஏன், ஜாதியும் மதமும் கூட) அனைத்தும் சில பிம்பங்களின் மீது அதீத வெறுப்போ அல்லது அதீதக்காதலோ வரவைத்து விடுகின்றன.

இதற்கு ஒரு சரியான உதாரணம் "சோ"வின் நடுநிலைமை". (இது ஹிட்லரின் ஜீவகாருண்யம் போல Mutually Exclusive-ஆன பதம் என்பது என் கருத்து:-)) கருணாநிதியைப்பற்றி நினைக்கும் பொழுது திமுகவால் அவர் தாக்கப்பட்ட நிகழ்வுகளை விடுத்து யோசிக்க முடியாது, பாஜகவை நினைக்கும்போது அவரின் ராஜ்ய சபா எம்பி பதவியை மறக்கவும் முடியாது.. எனவே ஜெயலலிதாவை விமர்சிக்கும்போதெல்லாம் கருணாநிதியைத் தொட்டுக்கொள்ளாமல் விமர்சிக்க முடிவதில்லை, பாஜகவைத் திட்ட வேண்டி வந்தால் "காங்கிரஸ் போலவே ஆகி வருகிறது" என்ற வார்த்தையைத் தவிர்க்க முடிவதில்லை!

நடுநிலைக்கு அவசியமான ஒன்று இந்தப் பிம்பங்கள் உடைதல். பிம்பங்களை மீறி கலையைப் பார்க்கும்போது மட்டுமே நடுநிலை என்பது சாத்தியம்.

நான் நடுநிலை வாதியா எனக்கேட்டால், என் விருப்பத்தையும் மீறி இல்லை என்றே உண்மை சொல்வேன்.

சிறு வயதில், கமல் / ரஜினி என்ற பைனரி ரசிகக்கூட்டத்தின் ஊடே, என் தனித்தன்மையை நிரூபிக்க "சத்யராஜ்" ரசிகன் என்ற மூன்றாம் நிலை எடுத்தேன். அன்று என்னைக்கவர்ந்த அதே தகட்டை (தகடு தகடு) இன்றும் வியாபாரம் செய்து வருவதால் சத்யராஜால்  நீண்ட நாள் என்னைத் தன் ரசிகராக தக்கவைத்துக்கொள்ளமுடியவில்லை. அப்போதைய நான் சத்தியராஜின் படத்தை விமர்சித்திருந்தால் அது நடுநிலையாக இருந்திருக்குமா?

சிந்துபைரவி வந்த காலகட்டத்தில், உலகின் ஒரே சிறந்த இயக்குநர் என்று பாலச்சந்தரை நினைத்திருந்தேன். பின்னர் அவருடைய நாடகபாணியும், "ப்சு, த்சு" என்று மேனரிஸம் காட்டும் கேனத்தனமாக செதுக்கப்பட்ட கதாபாத்திரங்கள், மகளிரை அழவைக்க சாகவைக்கப்படும், கஷ்டப்படவைக்கப்படும் காட்சி அமைப்புகளைப்பார்த்து வெறுப்பு வந்தது.. இரு நிலைகளிலுமே, என் விமரிசனம் நடுநிலைமையாக இருப்பதற்கு வாய்ப்பே இல்லை.

பாலகுமாரன் போல எழுதுவதற்கு ஆளே இல்லை என நினைத்த காலத்திலும், அடுத்து வந்த "என்னத்தையோ எழுதித்தள்ளறான்யா" என நினைத்த காலத்திலும் பாலகுமாரனைப்பற்றி நடுநிலையாக விமரிசித்திருக்க முடியுமா?
 
வட இந்தியாவுக்குச்சென்று இந்தி தெரியாமல் கஷ்டப்பட்ட நாட்களில் இந்திக் கல்வியை எதிர்த்தவர்கள் மீது வெறுப்பு வந்தது. சிங்கப்பூரில் ரயிலில் தமிழ் கேட்டதும் "தமிழ் ஏன் இந்திக்குப் பணிய வேண்டும்" என்ற எண்ணமும் வந்தது. இரு நேரங்களிலுமே, ஒரு பக்கச்சார்போடுதான் சிந்தித்திருக்கிறேன்.

அதே நேரத்தில், பிம்பங்கள் இல்லாத நேரத்தில், பக்கச்சார்புகள் இல்லாமல் சிந்திக்கவும் அதீதக்கோபமோ, அதீதப்பாசமோ இல்லாமல் விமர்சிக்க முடிகிறது.

கமல் மேல் பெரிய ஈர்ப்பு இல்லாததால், மும்பை எக்ஸ்பிரஸ்ஸும் ஒரு படமா? என்று திட்டவும், விருமாண்டி அருமையான படம் எனப்போற்றவும் முடிகிறது.

ரஜினி மீது வெறுப்பு இல்லாததால், பாட்ஷா படத்தை பத்து முறை பார்க்கவும், சந்திரமுகி- அதிர்ச்சி வெற்றி எனப்பதிவு போடவும் முடிகிறது.

எந்த அரசியல்வாதியினாலும் தனிப்பட்ட ஆதாயமோ, பாதிப்போ அடையாததால், பிம்பங்கள் ஏதும் இன்றி, நிகழ்வுகளின் அடிப்படையில் கருத்துக்களை அமைத்துக்கொள்ள முடிகிறது.

சில பிம்பங்கள் விழுந்துவிட்டன, சில பக்கச்சார்புகள் மாறிவிட்டன என்பதால் முழு நடுநிலை வந்துவிட்டது என நினைத்துக்கொள்ள முடியாது அல்லவா?

இது என் Observation . உங்கள் கருத்து?