பட்டறையும் பினாத்தலாரும்

அம்னீஷியாவில் இருந்து முழிச்ச மாதிரி இருக்கு வலைப்பதிவுகளைப் பாத்தா.. பட்டறை பட்டறைன்னு சூடு கிளம்பிகிட்டு இருந்த நேரத்துல கிளம்பி ஊருக்குப்போயி, 30 நாள் அப்ஸ்காண்டு ஆகி, திரும்பி வந்து பாத்தா... மாலன் சண்டை, போலி சண்டைன்னு ரொம்பவே அட்வான்ஸ்ட் ஆகி இருக்கு. ஆனா அம்னீஷியான்றதாலயோ என்னவோ தெரியல, எல்லாம் மறு ஒளிபரப்பு மாதிரி தெரியுது!  எதைப்பத்தியும் எதுவும் சொல்ற மாதிரி இல்லை!

 

ஆகஸ்ட் 5 ஆம்தேதியே இதை எழுதிப்போட்டுடலாம்னு பாத்தா.. நெட்டைக்கண்டா கலப்பையைக்காணோம்.. நம்ம குகைக்கு வந்தாத்தான் எழுதவே ஒரு மூட் வருது.

 

பட்டறை ஏற்கனவே பலர் சொல்லிட்ட மாதிரி பிரமாதமா நடந்தது. நான் என் உறவு-நண்பருடன் சென்றிருந்தேன். தெரிந்த தெரியாத பல முகங்களைச் சந்தித்தேன். கொத்துக் கொத்தாக குழு அமைத்துப் பேசிக்கொண்டிருந்த எல்லாக்குழுவிலும் உள்ளே நுழைந்து என் உபதொழிலைச் செய்தேன்.  மூத்த வலைப்பதிவாளர்கள் கூட்டம் (பழைய வலைப்பதிவாளர்கள்னு சொல்லுங்க.. மூத்த - ன்னா கூச்சமா இருக்கு - ஐகாரஸ் பிரகாஷ்), மாடிக்கும் கீழுக்கும் ஓடிக்கொண்டிருந்த தன்னார்வலர்கள், தமிழ் வலைப்பதிவுகளின் ஆரம்பகாலத்தில் இருந்தே இத்துறைக்கு கணிசமான பங்காற்றி, பட்டறையில் பேச வந்த பதிவர்கள்-மென்பொருளாளர்கள், கேப் கிடைச்சா ஆள் மாற்றி அறிமுகம் செய்துகொள்ளும் சங்கத்து சிங்கங்கள், கொஞ்ச நேரம் வந்தாலும் வருகையைத் தீர்க்கமாகப் பதிவு செய்தவர்கள், ஒதுக்குப்புறமாக நின்று பொறுமையாக கவனித்துக் கொண்டு மட்டும் இருந்தவர்கள் - பல கொத்துக்கள் - ஒருவரை விடவில்லை.

 

மாடியில் இரண்டு அறைகளும், கீழே ஒரு மேடையோடு ஆடிட்டோரியமும் அமைத்து ஒரே நேரத்தில் மூன்று நிகழ்வுகள் நடந்ததில் யாரும் எல்லாவற்றிலும் இருந்திருக்க முடியாது. பட்டறையில் எனக்கு பெரிய வருத்தம் இதுவே. பதிய ஆர்வம் உள்ள புதியவர் எங்கே அமர்வது எனக் கஷ்டப்பட்டிருப்பார். தொழில்நுட்ப வகுப்புகள் நடக்கும் மாடியிலா, பதிவுசார்ந்த விவாதங்கள் நடந்த ஆடிட்டோரியத்திலா என.

 

மாலன் பேசியதைத் தொடர்ந்து பிரச்சினை பெரிதாகி பல பதிவுகள் தொடர்ந்தன என்பதைப் பின்னால் அறிந்தேன். அந்தப்பேச்சின்போது அங்கே இருந்தவன் என்ற முறையில் சில வார்த்தைகள். மாலன் அந்த பாஸ்போர்ட் விவகாரத்தை ஒரு உதாரணமாகத்தான் சொன்னார். பேசுபொருளாக அதைச் சொல்லவில்லை. எனவே, பட்டறைக்குழுவினருக்கு பேச்சின் வரைவு கிடைத்திருந்தாலும், அந்த வரைவில் பிரச்சினைக்குறிய விவாதப்பொருள் இருந்திருக்காது என்பது என் முடிபு. மேலும், மாலனுடைய கருத்து இப்படிப்பட்ட விஷயங்களில் என்ன என்பது ஏற்கனவே எல்லாருக்கும் தெரிந்துள்ள நிலையில், ஒரு Unconference-இல் அவரைப்பேசவிடாமல் தடுத்திருக்கமுடியுமா.. முடியுமா என்பதைவிட, வேண்டுமா என்பதையும் கேட்டுப்பார்த்துக் கொண்டிருந்தால் பதிவுச் சண்டைகளைத் தவிர்த்திருக்கலாம்.

 

இந்தச் சண்டையில் எனக்குப் பிடிக்காத ஒரு பதிவு, பட்டறைக் குழுவினரின் மன்னிப்பு. ஏன் மன்னிப்புக் கேட்க வேண்டும்? அப்படிக் கேட்க வேண்டுமாயின், விவாதத்தின்போது எதிர்க்கருத்து சொன்ன அனைவரின் சார்பாகவும் மன்னிப்புக் கேட்கவேண்டுமே!  பட்டறைக்குழுவுக்கு என ஒரு அஜெண்டா இருப்பதாகவோ, சில கருத்துக்கள் வெளிப்படுத்துவதே தவறு என்றோ தெளிவுபடுத்தப்படாத நிலையில், மாலன் கருத்தை அவர் ஒரு உதாரணமாகக் குறிப்பிட்டது பெரும் பாதகமாகச் சித்தரிக்கப்பட்டதை எண்ணி வருந்துகிறேன். அவர் கூறியதில் எனக்கு ஏற்பு இருக்கிறதா இல்லையா என்பது வேறு விஷயம். இர்ரெலவண்டாக அன்று பேசியது மாலன் மட்டும்தானா (உதாரணமாகக் கூறினார் என்பதால் அது இர்ரெலவண்டும் கிடையாது!), பிறகேன் மாலன் பேச்சுக்கு மட்டும் மன்னிப்பு கேட்கவேண்டும்?

 

சரி விடுங்கள்.. வேற மேட்டருக்குப் போவோம். தரைத்தளத்தில் நடந்த பல விவாதங்களை பதிவு வடிவிலேயே படித்துவிட்டதாலும், ராப்பூரா முழித்துக்கொண்டு விமானத்தில் வந்ததாலும் தூக்கம் கண்ணைச் சுழற்ற ஆரம்பித்தது. நாயர் சாப்தான் அவ்வப்போது டீ கொடுத்து விழிப்புணர்வு உண்டாக்கினார்.

 

மதியம் 3:45க்கு என்று திட்டமிடப்பட்டிருந்தது என் ப்ளாஷ் வகுப்பு. அதற்கு சற்றுமுன்னாவது ஏதேனும் ஒரு மடிக்கணினியில் கொண்டு வந்திருந்த மென்பொருளை ஏற்றிவிட கொஞ்சம் அலைந்தேன்.

 

"துன்றதுக்கு" என்று கொடுத்த டோக்கனைத் தொலைத்துவிட்டு, யாராச்சும் ரெக்கமண்டு பண்ணுவாங்களான்னு வெயிட் செய்து சாப்பிட்டேன். நன்றாக இருந்தது. ஆனால் தயிர்சாதம்! எனக்கு மட்டும் இருந்தால் பரவாயில்லை, என் வகுப்புக்கு வர இருப்பவர்களுக்கும்.. ஏற்கனவே மதியம் 3:45 ஒரு மோசமான நேரம். சாதாரணமாகவே எல்லாருக்கும் தூக்கம் வரும் நேரம். அதில் இந்த தயிர்சாத அனஸ்தீஷியாவும் சேர்ந்தால்!

 

இந்த வகுப்பு எடுப்பதில் இது மட்டுமில்லாமல், மேலும் பலவித சோதனைகளும் இருந்தன. பொதுவாக, 30 நிமிட வகுப்பில், ஆசிரியர் அறிமுகம் என்பது ஒரு நிமிடத்துக்கு மேல் போகக்கூடாது. ஆனால் இங்கேயோ, என்னைத் தெரியாதவர்கள் 98% மக்கள்! அது மட்டுமல்ல, இருக்கும் மாணவர்கள் (ஆமா, முன்னால உக்காந்துட்டா வைஸ் சான்சலர்கூட மாணவர்தான்) எத்தரப்பட்டவர்கள் என்பது தெரியாது. ஏபிசிடியில் ஆரம்பிப்பதா கோடிங்கில் ஆரம்பிப்பதா என்ற குழப்பம். 30 நிமிடம் திடீரென 60 நிமிடமாகிவிட, அவ்வளவு நேரம் எல்லாரின் கவனத்தையும் ஈர்த்துவைக்க முடியுமா என்ற கலக்கம்.. வேறு துறைகளில் இருக்கும் தமிழி, செந்தழல் ரவி, கோபி போன்றோர் கலக்கிக்கொண்டிருக்க, ஆசிரியர் என வலைப்பூவிலேயே பெருமையடித்துக்கொண்டிருக்கும் நான் சொதப்பிவிடக்கூடாது என்ற ஈகோ கலந்த பயம், இன்னும் விடாமல் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் அவைநடுக்கம்!!

 

ஆனால், ஆரம்பித்த சில நொடிகளிலேயே எல்லாக் கலக்கங்களும் விடைபெற்றுக்கொண்டன. எனக்கும் ஒன்றும் தெரியாது என்று லெவல் செய்துகொண்டுதான் தொடங்கினேன். ஆனால் என் பழைய ப்ளாஷ்களைத் திறந்துகாட்டி பவர்பாங்க் அக்கவுண்டை அதிகப்படுத்திக்கொண்டு, எளிமையான ப்ளாஷ் செய்வது, ஆக்ஷன்ஸ்க்ரிப்ட் கோட் எழுதுவது, பப்ளிஷ் செய்வது, வலைப்பூவில் அதைக் கோப்பது என்று எல்லாவற்றையும் மேம்போக்காகத் தொட்டுவிட்டேன். 60பேர் இருந்த வகுப்பறையில் 10பேருக்காவது புரிந்திருக்கும் என்று நம்புகிறேன். இப்படிப்பட்ட அவையில் இது ஒரு நல்ல பர்சண்டேஜ்தான்.

 

மொத்தத்தில், பட்டறை ஒரு நல்ல ஆரம்பமாக இருக்கும் - பல புதிய பதிவர்களை உள்ளுக்குக் கொண்டுவந்திருக்கும். மிக நிறைவான ஒரு நிகழ்வு.