aussies won - so, whats new?

மழையாமே, சரி ரிஸர்வ் தினத்தில்தான் மேட்ச் நடக்கும் என்று வேறு வேலை பார்க்கப் போய்விட்டேன். வந்து பார்த்தால் ஆஸ்திரேலியா வழக்கத்துக்கு மாறாக அடக்கமான ஆரம்பம். 84/0 - 14 ஓவர்களில். சரி ஒரு 5 -6 ரன்ரேட் துரத்த வைப்பார்கள், மேட்ச் சமச்சீராகத்தான் இருக்கும் என்று பார்க்க ஆரம்பித்தால் கில்லிக்கு வந்தது சாமி!

என்னய்யா இது, ஒரு பவுலருக்கு மரியாதை கொடுக்க வேண்டாம்? அவ்வளவு தூரத்தில் இருந்து வந்து 140 கிமீ வேகத்தில் போடுகிறானே, அவன் பாலோ த்ரூ முடிவதற்குள் எல்லா எல்லைகளையும் தாண்டிய வரம்பு மீறிய ஆட்டம்.

இத்தனை மேட்சில் அமைதியாக இருந்த கிள்கிறிஸ்ட் இன்று ஆடவும், தலை ஆடுது, இன்னிக்கு வால் ஆடக்கூடாது என்று தீர்மானம் போட்டு ஹேடனும் பாண்டிங்கும் அமைதி (அவங்க ரேஞ்சு அமைதி சார், அதாவது 80 - 90 ஸ்ட்ரைக் ரேட்) காக்க, ஒரு வழையா 281 அடிச்சு அவங்க கடைய மூடும்போதே மணி 11.. தூக்கம் கண்ணை கெஞ்ச ஆரம்பிச்சாச்சு!

பத்தே நிமிஷத்துல ஆரம்பிக்கும்போதே மேன் ஆப் த மேட்ச், முடிவு எல்லாம் ஏறத்தாழ தீர்மானமாகிவிட்டிருந்தது. தரங்கா யாருக்கும் அதிகம் பிரச்சினை வைக்காமல் வீடு திரும்ப, ஜெயசூரியாவும் சங்கக்காராவும் செத்த பிணத்துக்கு உயிர் கொடுக்க முயற்சித்தார்கள். டைட் ஓவரை லூஸ் ஆக்கி 16 ரன், மெக் க்ராத் ஓய்வு பெறுவதை நியாயப்படுத்த 17 ரன் என்று அவ்வப்போது ஒளி தெரிந்தாலும், 8.3க்கு குறையாத ரன்ரேட், நம்பிக்கையை ப்யூஸ் செய்துகொண்டே இருந்தது. சங்கக்காராவும் ஜெயசூரியாவும் அவுட் ஆனபிறகு ஆட்டம் தொடர்வதில் ஸ்டேடிஸ்டிக்ஸுக்கு மட்டும்தான் உதவும் என்று தெரிந்துவிட்டது.

ஆனால் இந்த அம்பயர்கள் செய்த அநியாயங்கள்? பாண்டிங்குக்கு கொடுத்த வார்னிங்குக்கு, க்ளார்க் அடித்த முதல் ரன்னை சாப்பிட்டார்கள். வெளிச்சக்குறைவை ஏற்று இலங்கை பேட்ஸ்மேன் வெளியேற, ஆட்டம் முடியவில்லை, நாளை தொடரும், கொண்டாடாதீர்க்ள் எனத் தடை போட்டார்கள். அடப்பாவிகளா! அது முன்னாலேயே தெரிந்திருந்தால் 30 ஓவரிலேயே வெளியேறி கொஞ்சமாவது அதிகமாக வாய்ப்புகளை வைத்திருப்பார்களே!

இந்தப் பிரச்சினைகளில் 30 - 40 நிமிடம் வழக்கத்தை விட அதிகமாகி, பால் எங்கே அம்பயர் கால் எங்கே என்று தெரியாத ஒரு இருட்டில் ஆட்டத்தை ஆடி கணக்குக் காட்ட முயன்றார்கள். ஜெயவர்தனேவின் பண்பு பாராட்டத்தக்கது. அவர் வேண்டுமானால் பிடிவாதம் பிடித்து இன்னொரு நாள் தோல்வியை தள்ளிப்போட்டிருக்கலாம்.

எனக்கு எரிச்சலூட்டிய விஷயம் என்னவென்றால், அம்பயர்களின் முடிவுகள் வெளிப்படையாக இல்லாதது. முதல் இன்னிங்ஸில் சட்டப்படி அவர்கள் எடுத்த முடிவு சரியானதாக இருக்கலாம். ஆனால் பாண்டிங்குக்கு கொடுத்த வார்னிங்கை க்ளார்க்கின் முதல் பாலிலேயே தண்டனை கொடுப்பது நியாயமா? 3 ஓவரில் 80 ரன் அடிக்கவேண்டி மறுநாள் வருவது சட்டமாக இருக்கலாம், இவர்களுக்கே ஓவராகத் தெரியாதா?

ஒரு வழியாக கோப்பையை ஆஸ்திரேலியர்கள் ஷாம்பெயினால் குளிப்பாட்டிய போது மணி 4! ஆலிம் தர் குறைந்தபட்சம் 40 நிமிஷம் சாப்பிட்டுவிட்டார்!

ஆஸ்திரேலியா எப்படி இப்படி சொல்லிச் சொல்லி ஜெயிக்கிறார்கள்? என்றைக்காவது பாண்டிங்தான் எங்கள் கடவுள் என்று ஒரு போஸ்டர் பார்த்திருக்கிறோமா? வார்னேவை டீமில் சேர்க்க உண்ணாவிரதம் இருந்ததாக கேள்விப்பட்டிருக்கிறோமா? ஈஸ்ட் ஆர் வெஸ்ட், கில்லி இஸ் த பெஸ்ட் என்றாவது ஒரு போஸ்டர்? தனிநபர்களாக இல்லாமல் குழுவாகவேதேன் இந்தப் பத்து வருடமுமே அடையாளம் காணப்பட்டிருக்கிறது ஆஸ்திரேலியா. மெக்க்ராத் சொல்கிறார், நாலு பந்து ஆடியிருப்பேன் உலக்ககோப்பையில், அது ஃபோர் டூ மெனி -யாம்.

பேட்ஸ்மேன் அவர்கள் வேலையைச் சரியாகச்செய்கிறார்கள், பௌலர்கள் தங்கள் வேலையை, பீல்டர்களும் அவ்வாறே. வேறெந்த டீமிலும் இல்லாத ப்ரொபஷனல் அணுகுமுறை. பேட்ஸ்மேன்கள் இரண்டிரண்டு பேராக ஜோடி சேர்த்து ஆடுகிறார்கள், கில்லி அவுட்டானால் ஹேடன், பாண்டிங் அவுட்டானால் க்ளார்க்கு, சைமண்ட்ஸ் அவுட்டானால் ஹஸ்ஸி! எதாவது ஒரு மூணு பேர் ஆடிவிடுகிறார்கள்.

தெளிவான திட்டமிடல், எந்த தேவையில்லாத டென்ஷனையும் மேலேற்றிக்கொள்ளாத மனப்பாங்கு, பெர்பார்ம் செய்யாவிட்டால் தொங்கும் கத்தி (பழம்கதையெல்லாம் உதவாது!)-- பொறாமைப்பட வைக்கிறது ஆஸ்திரேலியாவின் டீம்.

ஜெயிச்சதுக்கு வாழ்த்தெல்லாம் அவங்களே எதிர்பார்க்கமாட்டாங்க - சோ, வாட்ஸ் நியூன்னு சொல்லிட்டு போயிடுவாங்க!