காவிரி, எந்த ஜல்லி தண்ணீர் தரும்? (22 Feb 07)

17 ஆவது நாளாக இன்றும் மறியல் செய்தார்களாம் கர்நாடகாவில். இந்தச் செய்தியையும் தங்கம்-வெள்ளி விலை நிலவரத்துடன் சேர்த்துச் சொல்லும் அளவிற்கு ரெகுலர் ஆகிக்கொண்டிருக்கிறது.

படிக்கும்போது கிரிக்கெட் ஆடிக்கொண்டிருந்தேன். வேலை தேடிய நேரத்தில் கிரிக்கெட் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். வேலை கிடைத்த பிறகும் அவ்வப்போது டிவியில் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன், இப்போது கிரிக்கின்போவோ, எஸ் எம் எஸ் - ஸோ வெறும் ஸ்கோர் மட்டும்தான் தெரிந்துகொள்ள முடிகிறது. பிட்ச் என்றால் என்ன, எப்படிப்பட்ட பந்துக்கு எப்படி பீல்ட் செட் செய்கிறார்கள், பந்து ஸ்விங் ஆகிறதா ஸ்பின் ஆகிறதா, பேட்ஸ்மேன் அடித்த ஷாட் நல்ல ஷாட்டா, விளிம்பில் பட்ட ஆபத்தா.. எதுவும் தெரியாமல் 37/ 3 - 10 ஓவரில் என்பது நம் டீமுக்கு நல்லதா கெட்டதா என்று மட்டுமே யோசிக்கிறேன்.

அதற்கும் காவிரி நடுவர் மன்றத் தீர்ப்புகளை ஒட்டி நடக்கும் வாதப் பிரதிவாதங்களுக்கும் எந்த வித்தியாசமும் இருப்பதாக தெரியவில்லை. தமிழ்நாட்டுக்கு 419, கர்நாடகத்துக்கு 270 என்று எண்கள் மட்டுமே முதலில் உணர்ச்சியைத் தூண்டியிருக்கிறது. இந்த உணர்ச்சித் தூண்டுதலை தத்தம் அரசியல் வாழ்விற்கு எந்த விதமாக சாதகமாக்கிக்கொள்ளலாம் என்றே சம்மந்தப்பட்ட அனைவரும் பாடுபடுவது வெட்கக்கேட்டின் உச்சம்.

ஜடாயு பதிவில் "என் வீட்டிலே ரெண்டு நாள் தண்ணி வரலை, இதுலே தமிழ்நாட்டுக்கு வேற தரணுமாக்கும்" என்று நொடித்துக்கொள்ளும் கர்நாடக
அம்மணிகள், துரியோதனனைப் பேரடி செய்து "ஒருசொட்டு நீர் கூட தமிழ்நாட்டுக்குப் போகக்கூடாது" என்று வெற்றுச்சவடால் விட்டு பிரச்சனையை
ஊதிப் பெரிதாக்கும் சலுவாலியாக்கள், நம் பலத்தைக் காட்டினால்தான் தண்ணீர் வெளியூர் போவதிலிருந்து நிறுத்த முடியும் என்று புரிந்துவைத்திருக்கும் விவசாயி சங்கங்கள், ஊருக்கொரு பேச்சு பேசும் ஸ்பெஷல் மனசாட்சிகளை வைத்திருக்கும் தேசியக்கட்சிகள் -- யாராவது
பிரச்சினையை முடிவுக்குக் கொண்டு வரவேண்டும் என்று ஆசையாவது படுகிறார்களா? ம்ஹூம்.

தேசியக்கட்சிகள் என்று சொல்லப்படுபவையின் நாற்றம்தான் இதில் உச்சம். சுற்றி நிற்கும் நாலு பேர், தனக்கு ஓட்டுப்போடக்கூடிய வங்கிக்கு
நல்லதாய்த் தோற்றமளிக்கும் வார்த்தைகளை - வெறும் வார்த்தைகளை - ஊருக்கு ஒன்றாகச் சொல்லித் திரியும் இவர்களுக்கும் தேசியத்துக்கும் என்ன சம்மந்தம் இருக்க முடியும். இவர்கள் அனைவருக்கும் ஒரு தேசியக்கொள்கையை கட்டாயப்படுத்தி வாங்க பொதுநலவழக்கு போன்ற ஏதேனும் வழிவகை இருக்கிறதா? அவர்களுக்கு தமிழ்நாட்டு ஓட்டுகள் என்றும் எட்டாக்கனி என்பதால் கர்நாடகத்தில் மட்டும்தான் அவர்கள் குரல் உரத்து ஒலிக்கிறது.

எந்த ராஜா எந்தப்பட்டணம் போனாலும் தமிழ்நாட்டு அரசியல் கருணாநிதி-ஜெயலலிதாவை விட்டு விலகுவதில்லை. நடுவர் மன்றத்தை யார் அமைத்தது, உன் ஆட்சியில் நீ என்ன கிழித்தாய், இப்போது கொடுக்கப்பட்ட அளவு ஒரு ஏமாற்று, நீ தமிழ் மக்களைக் கொள்ளையடித்தாய், 71ல் என்ன செய்தாய், 91ல் என்ன செய்தாய்.. என்று தற்காலத்துக்கு வராமல் அடம்பிடிக்கும் சண்டைகள் - இதை ஒரு தூண்டுகோளாய் வைத்து பிரிவினைவாதத்துக்கு ஆள்சேர்க்கும் கும்பல்கள்!

91ல் நடத்திக்காட்டிய வன்முறையால் தன்னம்பிக்கை அதிகரித்து நிற்கும் வாட்டாள் நாகராஜ் போன்ற கும்பல்கள் கேட்பாரில்லாமல் அலைகிறது. இப்போது ஒரு பெரிய பிரச்சினையும் இல்லையாம் - கேபிள் டிவி கட்டானது தவிர - அதற்கு இவர்களுக்கு நன்றி சொல்வது ஸ்டாக்ஹோம் சிண்ட்ரோம் இல்லாமல் வேறென்ன? சொந்த ஊரைவிட்டு வெளியே வந்துவிட்ட ஒரே காரணத்துக்காக பயந்தே வாழ்ந்துகொண்டிருக்கவேண்டிய கட்டாயத்தை உருவாக்கியிருக்கும் இந்த மாதிரி ஆட்கள் எந்த மாதிரி தண்டனைக்கும் உகந்தவர்கள்.

ஆக, எல்லாரும் ஜல்லிதான் அடிக்கிறார்கள் - என்ன, இது ரொம்ப அபாயகரமான ஜல்லி. கர்நாடகத்தில் வாழும் தமிழனுக்கு உடனடி அபாயம், இந்திய தேசியத்துக்கு குறுகிய கால அபாயம், தமிழ்நாட்டின் EX-நெற்களஞ்சியத்துக்கு ஆயுட்கால அபாயம்!

தமிழகத்தைப் பொறுத்தவரை, திராவிட ஜல்லி, தேசிய ஜல்லி எதுவுமே பயன் தரவில்லை என்பதே உண்மை. தொண்டர்கள் மாறினார்களோ என்னமோ, தமிழ்நாட்டுத் தலைவர்கள் திராவிடத்திலிருந்து தேசியத்துக்கு மாறி தேவையான அளவு - தேவையான துறைகளில் மந்திரிகளை வைத்துக்கொள்ள ஆரம்பித்து 10 வருடங்களுக்கு மேலாகியும் காவிரிக்கு ஒரு முடிவு காண முடியாதது, தேசிய நீரோட்டத்தின் குற்றமா, திராவிடக் கட்சிகளின் குற்றமா?

நடுவர் மன்றம், உச்ச நீதிமன்றம் எல்லாம் வெறும் காகிதங்களைத் தான் தர முடியும். தண்ணீர் வர எந்த தமிழ் தேசியம், இந்திய தேசியம், திராவிட தேசியம் எந்த ஈயம் பித்தளையும் உதவ முடியாது - அதற்கு முதல் படி மக்கள் உணர்ச்சிகளை விட்டு அறிவுபூர்வமாக இந்தப்பிரச்சினையை அணுகுவதாகவே இருக்க முடியும். அதற்கு எந்த இயக்கமும் உதவப்போவதாக கண்ணுக்கெட்டும் தூரம் வரை தெரியவில்லை!

நடுவர் மன்றத் தீர்ப்பு என்பது அறிவார்ந்த சிந்தனைகளால்தான் வந்திருக்கும் - என நான் நம்புகிறேன், அதை ஏற்பதே / ஏற்கவைப்பதே சரியான தீர்வாக இருக்க முடியும். இத்தீர்ப்பிலும் குறைகள் இருக்கலாம், அவற்றையும் அறிவுபூர்வமாகச் சிந்தித்தே களைய வேண்டும் - வேறெந்த வழியும் இல்லை.