மீண்டும் அவியல் (25 Jul 2006)

தமிழ் வலைப்பதிவுகளின் குணம், தலைப்புச் செய்திகள், ஊடகங்களின்
முக்கியத்துவங்களை மறுதலிப்பதைப் பலமுறை கண்டிருக்கிறேன். இப்போதும் நமக்கு லெபனானோ, 50 அடி கிணற்றில் விழுந்த சிறுவனோ,
தமிழக பட்ஜெட்டோ, இரட்டைப்பதவி மசோதாவோ முக்கியமான பேசுபொருளாய் இல்லை. சிதம்பரத்திலேயே நொண்டியடிக்கிறது வலைப்பதிவுகள்.

நான் இவை எதையுமே பற்றி எழுதவில்லை, விஷயங்கள் தெளிவாகத் தெரிய இன்னும் கொஞ்சம் படிக்கவேண்டும் என்ற எண்ணம் உந்துவதால், செய்திகளைப்பற்றி பெரும்பாலும் எழுதுபவனும் இல்லை. இருந்தாலும்..

1. அலுவலகத்தில் புதியதாகச் சேர்ந்த இளைஞன் ஒருவன் வாயாடி என்ற பெயர் பெற்றவன். எந்தப்பிரச்சினையையும் சிரிப்போடும் எள்ளலோடும்
அணுகி கிண்டலாகவே பேசுபவன், நேற்று அமைதியாக இருந்தது ஆச்சரியத்தைக் கொடுத்தது. விசாரித்தேன்.

"அடுத்த வாரம் ஊருக்கு வெகேஷனில் போகிறேன்"

"மகிழ்ச்சியான விஷயம்தானே, அதற்கு ஏன் சோகமாக இருக்கிறாய்?"

"ஊர்! நான் பார்த்து, பழகி, புழங்கிய இடங்கள் அனைத்தையும் கடந்த வாரம்
டிவியில் பார்த்துவிட்டேன். இப்போது எதுவும் இல்லை. என் வீடு இருக்கிறதா எனத் தெரியவில்லை! 12 நாள் குண்டுவீச்சில் 25 வருடங்கள்
பின்னோக்கிச் சென்றுவிட்டது என் நாடு" அழவே தொடங்கிவிட்டான் அந்த
லெபனான் பட்டதாரி.

யார் முதல், யார் பின்னால், எவன் தவறிழைத்தவன், எவன் வெறியன் என்ற கேள்விகளுக்கு அவன் அழுகைக்கு முன் எந்த அர்த்தமும் இல்லை. சம்மந்தப்பட்ட விஷயங்களைத் தேடி, படித்து, தெரிந்துகொள்ளவேண்டும் என்ற என் ஆவல் வெறும் Academic ஆகத்தான் இருக்கப்போகிறது. என்ன பிரயோஜனம்?

2. நம்பிக்கையை அளித்ததாம் 60 அடிக்கிணற்றுச் சிறுவன் மீட்பு. குண்டுவெடிப்பு, போர், அரசியலாரின் அக்கப்போர் ஆகிய நம்பிக்கை இழக்க வைக்கும் தினசரி நிகழ்வுகளுக்கிடையே, ஊடகத்துக்கு சமீபகாலத்தில்
கிடைத்த மனித ஆர்வக் கதை (Human Interest Story என்பதை இப்படி மொழி
பெயர்க்கலாமா?)- விடுவார்களா? கிணற்றுக்குள் கவரேஜ், பிரார்த்தனைகளுக்கான வழிமுறைகள், சுற்றி இருந்தவர்கள்
இல்லாதவர்களிடம் பேட்டிகள் என்று அமர்க்களப்படுத்தி
விட்டார்கள். நிகழ்வு முடிந்ததும் எனக்குத் தோன்றிய ஆறுதல் ராணுவம்
மற்றும் தீயணைப்பு வீரர்கள் பற்றியது! ஏதேனும் தவறு நேர்ந்திருந்தால்
கிழிகிழியெனக் கிழித்திருப்பார்கள். The press giveth and the press taketh away!

3. தமிழில் படத்துக்குப் பெயர் வைத்தால் வரிவிலக்காம். "மாமனாரின் இன்ப வெறி"க்கும் வரிவிலக்கு உண்டா?

4. இந்த இரட்டைப்பதவி விவகாரத்தில் காட்டுகின்ற ஒற்றுமையை நம் கட்சிகள் மற்ற விஷயங்களிலும் காட்டியிருந்தால்!

முக்கியத்தகவல்

எனக்கு ஒரு மாதம் விடுமுறை. இரண்டு வருடங்களுக்குப் பிறகு தாய்த் தமிழ் நாட்டு மண்ணை மிதிக்கப்போகிறேன். வரவேற்பு வளையங்கள் எல்லாம் வேண்டாம். சென்னையில் இருந்து 1 ரூபாய் தொலைபேசியில் அழைக்கக்கூடிய தூரத்தில் இருக்கும் (காஷ்மீர் வரைக்கும் தானே?)
அனைத்து வலைப்பதிவர்களுக்கும் ஒரு வேண்டுகோள். தங்கள் தொடர்பு
எண்ணை sudamini AT gmail DOT com என்ற மின்னஞ்சலுக்கு அனுப்பினால்
நிச்சயம் தொடர்பு கொள்வேன். முடிந்தால் நேரிலும் சந்திப்பேன்.

பினாத்தலுக்கு முழு விடுமுறை என்று சொல்லிவிட முடியாது. ஆயிரம் ப்ரௌஸிங் மையங்கள்! எல்லாவற்றிலும் கலப்பை இல்லாவிட்டாலும்
சுரதா உதவ முடிந்தவரை தமிழ்ப்பணி ஆற்றிக்கொண்டேதான் இருப்பேன்!