2006 முடியப்போவுது. சம்பிரதாயப்படி 2006 திரும்பிப் பார்க்கிறேன், முதுகைக்காண்கிறேன்னு ஒரு பதிவு போடலாம்னா அப்படி ஒண்ணும் கிழிச்சுடல! சரி மத்தவங்களையாவது கலாய்க்கலாமேன்னு "என் பார்வையில் 2006 வலைப்பதிவுகள்"னு போட்டா அதையும் கிண்டலடிக்க சில பேர் கிளம்பிட்டாங்க!
யோசிச்சேன். என் பார்வையிலே போட்டாதானே பிரச்சினை? சில பிரபலங்களின் பார்வையிலே கேட்டு வாங்கிப்போட்டா? புதுமைக்கு புதுமையாவும் இருக்கும், யாரும் நாக்கு மேலே பல்லைப்போட்டு பேசவும் முடியாது!
எதை எந்தப்பிரபலம் சொன்னாங்கன்னு சொன்னா உங்களைக் குறைவா மதிப்புப்போடற மாதிரி ஆயிடாது?
---------------------------------
2006இலே வலைப்பதிவுகள் என்ன கிழித்துக்கொண்டு இருந்தது என்று என்னைக்கேட்கிறீர்களே, வயதானவர் ஒருவர் குடுமபத் தொலைக்காட்சியிலே அறிக்கை விடுவதைத் தவிர வேறு எதுவும் செய்யாமல் இருக்கிறாரே அவரைக்கேட்க மாட்டீர்களா? சிக்குன் குனியாவினால் தமிழ்நாடே அலறிக்கொண்டிருந்தபோது இந்த வலைப்பதிவு பிருஹஸ்பதிகள்் என்ன தூங்கிக்கொண்யா இருந்தார்கள்? திட்டியோ வாழ்த்தியோ கலர் டிவிக்கு கொடுத்த விளம்பரத்தில் நூற்றில் ஒரு பங்கேனும் தாயுள்ளத்துடன் நான் அளிக்கத் திட்டமிட்டிருந்த கம்ப்யூட்டருக்குக் கொடுக்காத இவர்களா கம்ப்யூட்டரில் தமிழ் காக்கப்போகிறார்கள்?
மக்கள் - இல்லை இல்லை!
கேட்டுக்கொள்ளுங்கள்.
ஒரு ஊரில் ஒரு சிங்கம் இருந்ததாம். அதன் மேல் ஒரு கொசு உட்கார்ந்து இருந்ததாம். கொஞ்சநேரம் கழித்து அந்த கொசு சொல்லியதாம், "நான் உன்மேலின்ருந்து இறங்குகிறேன்" என்று! சிங்கம் கேட்டதாம், நீ என்மேலா இருந்தாய்? என்று.. அப்படி இருக்கிறது இந்தபதிவர்கள் கதை. மக்கள் என் பக்கம் இருக்கும்வரை வலைப்பதிவாளர்கள் என் பக்கம் இருந்தாலென்ன? இல்லாவிட்டால்தான் என்ன?
-----------------------
இதப்பாருங்க, தமிழ்நாட்டுலே மொத்தம் 7 கோடி ஜனங்க இருக்காங்க, அதில ஆம்பல மூணரை கோடி, தாய்க்குலம் மூணரைக்கோடி.. இதிலே கைநாட்டுக்காரங்க 4 கோடி, கம்ப்யூட்டர் தெரிஞ்சவங்க.. வெறும் ரெண்டு லட்சம்!
இந்த ரெண்டு லச்சத்திலே பதிவு போடறவங்க வெறும் 2000 பேரு! இவங்க போன வருசத்திலே போட்ட மொத்தப் பதிவுங்க - 4000! இதிலே தேமுதிகவுக்கு ஆதரவா எழுதறவன் - ஒண்ணோ ரெண்டோ கூட இல்ல! ஏன் இல்ல? யோசிச்சுப் பாருங்க! தேமுதிக ஆட்சிக்கு வந்தா தமிலன் அத்தனை பேருக்கும் வலைப்பதிவு நானே திறந்து தருவேன்!
ஏமிரா, எனக்கா வலைப்பதிவப்பத்தித் தெரியாது? நான் என் சொந்தச் செலவிலே கட்சி நடத்துறவன்.. சொந்தச் செலவிலே சூன்யத்த ஆரம்பிச்சவனே நாந்தாண்டா!
உழைக்கிற மக்களுக்காக நாங்க களத்தில இறங்கிப் பாடுபடறோம்.. உதவின்னு சொன்னா வரமாட்டீங்க, உதைக்குதான் பயப்படுவீங்கன்னா அதுக்கும் தயாராத்தான் வந்திருக்கேன்.
ப்ளாக் - எனக்கு இங்கிலிஷ்லே பிடிக்காத ஒரே வார்த்தை!
-----------------------
தண்ணிப்பிரச்சினைன்னா முல்லைப்பெரியாறு..
தமிழனுக்கு ஒரே தந்தை பெரியாரு..
வேர எதுவும் எழுதறதுக்கு இல்ல மேட்டர்!
எனக்கு இலக்கியா ஒரே ஒரு டாட்டர்!
இல்லாட்டிப் பண்ரான் நையாண்டி..
கிடைக்கறதோ ஊருக்கு இளைச்ச இந்த ஒரே ஆண்டி!
அதுவும் இல்லாட்டி மாட்றான் வல்லவன் சிம்பு..
டேய்.. அவன்கிட்ட வச்சுக்காதேடா வம்பு..
அவன் இல்லடா சாதா ஆசாமி..
அவங்கப்பன் இந்த வீராச்சாமி..
அம்மாக்கு இன்னொரு பேர் தாயாரு..
அடுக்குமொழித்தமிழுக்கு என்னிக்கும் இந்த டியாரு!
என்னப்பண்ணாதீங்்கடா கிண்டல்...
ஆகிப்போயிடுவீங்கடா பண்டல்!
ஏ டண்டணக்கா..டணக்கடி டண்டணக்கா!
---------------------------------
என் அன்பு வலைப்பதிவு உடன்பிறப்புகளே!
தம்பி தயாநிதி மாறனின் தொலைநோக்குச் சிந்தனையில் அகலப்பாட்டை கண்ட தமிழ் ஆர்வலர்களே! கணினித் தமிழில் வலைப்பதிவுகளைக்கண்டதும் என் மனம் மகிழ்ச்சியில் ஆழ்ந்தது என்பதை உளமாறச்சொல்கிறேன் என்றால் அது மிகையாகாது. பகுத்தறிவுப்பகலவனின் ஆவி என்னிடம் மட்டுமன்றி பல பதிவர்களிடமும் பேசிவருகிறது என்பதில் உள்ளபடியே பேருவகை அடைகிறேன். ஆனால், வள்ளுவப் பெருந்தகயார் சொன்னதுபோல் "நகுதற் பொருட்டன்று நட்பு" அல்லவா? ஓரிரு உள்ளக்குமுறல்களையும் உன்னிடம் பகிர்ந்துகொள்ள விழைகிறேன்.
எதைப்பற்றிப் பேசினாலும் முதலில் என்னை எள்ளி நகையாடுவதில்தான் ஆரம்பிக்கிறார்கள் சில பதிவாளர்கள். போகட்டும்.. பொதுவாழ்விலே இதைப்போன்ற பல முட்பாதைகளைக் கடந்து வந்தவன் தான் இந்தக்கருணாநிதி. ஆனால், ஏகடியம் பேசும் எத்தர்களுக்கு உரிய பதில் அளிப்பதில் நாம் ஏன் குறை வைத்திருக்கிறோம்? "பொறுத்தது போதும், பொங்கியெழு" என்று அன்று நான் மனோகராவிற்கு எழுதிய உரையாடல் இன்றும் பொருந்திவரும் நிலையே இன்று பதிவுகளில் நிலவுகிறது என்றால் அது மிகையாகாது.
பைனரிக்காட்டுக்குள்ளே ஓடும் சிறுநரிகளை அடையாளம் காணத் தாமதியாதே உடன்பிறப்பே.
-----------------------------
தமிழ்ப்பதிவுகளில் கவிதை..
"வா
னில் நட்
சத்திரங்கள்
கண் சிமிட்டுகின்றன"
என
உடைந்து கிடக்கிறது கவிதை..
ஊசி கொண்டு அதைத் தை!
ஏனெனில்
அறிவியல் தமிழுக்கு
அதுவே விதை!
ஆறாம் விரலாய்ப் பேனா
கொண்ட எனக்கும்
இருப்பது இருகை...
உனக்கோபலகை..
தட்டச்சுப் பலகை!
இன்னும் எழுந்து..
மேலும் எழுது..
உனக்குத் தமிழ்ப்பால் கொடுத்த
அன்னைக்குக் கொடு நீ
கவிப்பால்.
---------------------------------
வலைப்பதிவுகளில் சிறுகதைகள் படிக்கிறீர்களா? என்று தசாவதாரம் ஷூட்டிங் நடுவே கமல் கேட்டதும் எனக்கு வியப்புத்தான் வந்தது. "கதை இருக்கவேண்டும், சின்னதா இருக்கவேண்டும்" என்று ழான் நாய்கோவ் (இத்தாலி - 1936-75) சொன்னதைப்பற்றி ஒரு வாரம் முன்னேதான் வசந்தபாலனிடம் பேசிக்கொண்டிருந்ததைச் சொன்னேன்.
வலைப்பதிவைப்பற்றிக்கேட்டதும் "எண்ட்லெஸ் ஈகோ ட்ரிப்" என்ற என் செல்லச் சித்தாந்தத்தை அவரிடம் சொன்னேன். மையமாகச் சிரித்தார்.
எந்த ஒரு கதைக்கும் ஆரம்பம், நடு, முடிவு என்று மூன்று பகுதிகள் வேண்டும். இதை ட்ரிமெண்டாரின் என்று சீன மொழியில் சொல்கிறார்கள்.
ஆரம்பத்தில் கதை ஆரம்பிக்கவேண்டும் என்று அவசியமில்லை, நடுப்பகுதி இருந்தாலும் இல்லாவிட்டாலும் பாதகமில்லை. முடிவை நாம் சொல்வதை விட வாசகனே புரிந்துகொள்ளவேண்டும். அறிவுரைகள் கூடாது.
இந்த சித்தாந்தம் பெரும்பாலான மேற்கத்திய ஆசிரியர்களின் கதைகளில் இருப்பதை "The Best Stories of 1921" என்ற பழைய புத்தகம் ஜப்பானிலிருந்து என் மகன் அனுப்பிவைத்திருந்ததில் கவனித்தேன்.
வலைப்பதிவில் வரும் எந்தச் சிறுகதையுமே இந்த அளவுகோலில் தப்பாது.
இரண்டாவது பைப்பாஸுக்குப் பிறகு வலைப்பதிவுகளைப் படிப்பதை நிறுத்தியதில் கொஞ்சம் ரத்த அழுத்தம் சீராக ஆகியிருக்கிறது.
எ பி ஹை:
குருடன்
பாடுகிறான்
கொட்டாங்கச்சியோடு.
-------------------------------------
போதுமா பிரபலங்களின் கருத்து? இன்னும் வேணுமா?
