கடன் அட்டை

மணிக்கு அந்தக் கடிதம் வந்ததிலிருந்துதான் தொடங்கியது சனி.

"திரு சுப்பிரமணியம் கோவிந்தராஜன், தங்கள் கடன் அட்டையில் இரண்டு மாதங்களாக ரூ 150000/- (ரூ ஒரு லட்சத்து ஐம்பதினாயிரம் மட்டும்) கட்டப்படாமல் நிலுவையில் இருக்கிறது. தாங்கள் உடனே ஆவன செய்யும்படி கேட்டுக்கொள்கிறோம், ஒ-ம், ---வங்கி"

எப்படி இது சாத்தியம்? வீட்டின் கடைசிச் செலவுகளுக்காக கடன் வாங்கியது உண்மை. ஆனால் அடுத்த மாதம் அலுவலகத்தில் எல்லாக்கடன்களையும் எடுத்து வங்கிக்குக் காசோலை அனுப்பியாகிவிட்டதே. இரண்டு மாதங்களாக நிலுவையா? வங்கிக்கே பேசிவிடலாமா?

"உங்கள் சேமிப்பு கணக்கு பற்றிய தகவல்களுக்கு 1 ஐ அழுத்தவும்.."

ஏழெட்டு எண்களை அழுத்தி "உங்கள் அழைப்பு எங்களுக்கு முக்கியமானது, தயவு செய்து காத்திருக்கவும்" 20 நிமிடம் கேட்டுக்கொண்டிருந்தபின்

"வணக்கம் என் பெயர் ஜான். உங்களுக்கு என்ன சேவை வேண்டும்" அப்பாடா மனிதக் குரல்!

"என் பெயர் சுப்பிரமணியம் கோவிந்தராஜன். என் அட்டை எண்----------------"

"ஒரு நிமிடம் திரு கோவிந்தராஜன்.."

"உங்கள் கணக்கில் இன்னும் 1.5 லட்சம் கட்டப்படாமல் நிலுவையில் இருக்கிறது"

"நான் சென்ற 3ஆம் தேதி அதற்குக் காசோலை அனுப்பிவிட்டேனே"

"இன்று தேதி 5 தான் ஆகிறது, ஒருவேளை கணக்கு இற்றைப்படுத்தப்படாமல் இருக்கலாம்."

"நான் சொல்வது போனமாதம் 3ஆம் தேதி"

"மன்னிக்கவும் திரு கோவிந்தராஜன், இன்னும் எங்களுக்கு அந்தக் காசோலை வந்து சேரவில்லை"

"ஆனால் வங்கிக்கணக்கில் அந்தப் பணம் குறைந்துவிட்டிருக்கிறதே"

"இன்னும் இந்தக் கணக்குக்கு வரவில்லை திரு கோவிந்தராஜன். நீங்கள் உடனே அந்தப் பணத்தைக் கட்டவேண்டும். எங்கள் கடன்மீட்புத் துறைக்கு உங்கள் கணக்கு பற்றிய தகவல்களை அறிவித்து விட்டோம்"

"ஆனால் நான் அனுப்பிவிட்டேனே"

"உங்கள் காசோலை எண்ணைச் சொல்கிறீர்களா? சரி பார்க்கிறேன்"

சொன்னான்.

"ஆம், இந்தக் காசோலை எங்கள் வங்கிக்கு வந்திருக்கிறது, ஆனால் வேறு ஒரு எண்ணுக்கு. உங்களிடம் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட கடன் அட்டைகள் இருக்கின்றனவா?"

"இல்லையே. உங்கள் வங்கியிலிருந்து ஒரே ஒரு அட்டைதான். எந்த எண்ணுக்குச் சென்றுள்ளது?"

"மன்னிக்கவும். வேறு ஒருவர் பெயரில் உள்ள அட்டை எண்ணை நாங்கள் தெரிவிக்கக்கூடாது"

"காசோலையில் எண் தவறுதலாகப் போடப்பட்டிருக்கலாம்"

"மன்னிக்கவும், அதற்கு நாங்கள் ஒன்றும் செய்வதற்கில்லை"

"அந்த அட்டைக்குரியவரிடம் பேசி, தவற்றைச் சரி செய்யலாம் அல்லவா?"

"அதை இந்த வங்கி செய்யாது. நீங்களே செய்துகொள்ளத் தடை இல்லை."

"எனக்கு யாருடைய கணக்கு என்பது எப்படித் தெரியும்?"

"மன்னிக்கவும், நான் தகவல்கள் தர இயலாது"

"உங்கள் மேலாளரிடம் பேசிப்பார்க்கலாமா?"

"தாராளமாக. ஆனால் அவரும் இத்தகவல்களைத் தரமாட்டார்"

"அப்போது என்னதான் வழி?"

"தாங்கள் ரூ 1.5 லட்சத்தை உடனடியாகக் கட்டவேண்டும்"

"எப்படிக் கட்டுவது?"

"மன்னிக்கவும், வேறு எதேனும் கேள்வி இருக்கிறதா? நல்ல நாளுக்கு வாழ்த்துகள்" வைத்துவிட்டான்.

நல்ல நாள்? இதைவிட மோசமான நாள் இருக்க முடியுமா?

என்ன செய்வது? எப்படி இந்தப் பிரச்சினையிலிருந்து மீள்வது? யாரை ஆலோசிப்பது..ஒன்றும் புரியாமல் அடிவயிறு கனக்க வீட்டிற்குச் சென்றால் வாசலிலேயே மடக்கினார் செயலர் ராமாராவ்.

"என்ன மணி, உங்கள் வீட்டுக்கு இப்படிப்பட்ட விருந்தாளிங்க எல்லாம் வருவாங்களா?"

யார் அது விருந்தாளி?

"இது மரியாதைப்பட்டவங்க இருக்கற இடம். இந்த மாதிரி ரவுடிங்க எல்லாம் வராம பாத்துக்கங்க"

ராமாராவுடன் சண்டை பிடிக்க நேரம் இல்லாமல் வீட்டிற்கு விரைந்தான். 3 தடி ஆட்கள் அழைப்பு மணியைப் புறக்கணித்து கதவை ஓங்கித் தட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

"யாருங்க நீங்க"

"நாங்க வங்கியிலிருந்து வரோம். கடன் வாங்கினியே.. திரும்பிக் கொடுக்கவாணாம்?"

அந்த முகங்கள், அவர்கள் உடைகள் எதுவும் பன்னாட்டு வங்கியின் பெயருடன் ஒத்துவரவில்லை. ஆரம்பிக்கும்போதே ஒருமையில் ஆரம்பிக்கிறானே..

"வாங்க உக்காந்து பேசலாம்"

உட்கார்வதற்குள் "வாளைமீனுக்கும் விலாங்குமீனுக்கும்" சத்தம்.

"அந்த கஸ்மாலத்தை அணைச்சு வையின்னு சொன்னேனில்ல?.. எடுறா!" என்றான் அவர்களுள் தலைவன் போலத் தோற்றமளித்தவன்.

"என்னாது .. கொடுக்க முடியாதாமா? கைகால் போனா பரவாயில்லையான்னு கேளு! கடன் வாங்கித் திருப்பிக் கொடுக்கமுடியாத நாய்க்கு வாய் மட்டும் வண்டலூர் வரைக்கும்!"

அணைத்துவிட்டு மணியைப் பார்த்தான்.

"என்னாய்யா? எப்ப தருவே?"

"நான் பணத்தை அனுப்பிட்டேனுங்க. ஆனா ஒரு தப்பு நடந்துபோச்சு"

"எல்லாரும் இப்படித்தான் ஆரம்பிக்கறாங்க"

"இல்லீங்க, நிஜமாவே, வேர ஒரு கணக்குக்கு பணம் போயிருச்சு"

"அதுக்கு, என்னை என்னா பண்ணச் சொல்றே? டேய் மொட்டைக்கு போட்டுப் பேசுறா! அந்த நங்கநல்லூர்காரன் விஷயம் ஒரு வாரத்துக்கு மேல இழுத்துகிட்டிருக்கு"

"நான் மேலதிகாரிங்ககிட்ட பேசி சரி பண்ணிருவேங்க"

"மொட்டை.. அவன் என்னதான் சொல்றான்? குடும்பத்தோட மரியாதையா வாழணுமாவா? வேணாமாவா? ஒரு காட்டு காட்டிட்டு வா! அப்பதான் தெரியும் இவனுங்களுக்கு" மணி பேசியதை காதில் வாங்கிக் கொண்டதாகவே காட்டிக்கொள்ளவில்லை.

"தோ பாரு மணி.. ஒரு வாரம் உனக்குத் தர்றேன். அதுக்குள்ள பைசல் பண்ணாச் சரி. இல்லாட்டி என்ன வேணும்னாலும் நடக்கும்"

வெளியேறிவிட்டார்கள். இரண்டு நிமிடம்தான் உள்ளே இருந்தார்கள், ஆனால் ஒரு தேர்ந்த நாடகம் போல, மேலே கை வைக்காமல், நேரடியாகத் திட்டாமல் செய்தியை மணிக்குச் சொல்லிவிட்டார்கள் - நாங்கள் எந்த அளவுக்கும் இறங்குவோம்!

அடுத்து வந்த நாட்கள் அன்றைவிட மோசமாகவே இருந்தன.

"அட்டைக்கு அனுப்பப்படும் காசோலை யாருடைய கணக்கில் இருந்து வந்தது என்பது எங்களுக்குத் தேவையில்லாத விஷயம். உங்களுக்கும் அந்த அட்டைதாரருக்கும் என்ன கொடுக்கல் வாங்கலோ? அவராக முன்வந்து சரிசெய்தால் மட்டுமே முடியும்"

"சரி அவர் பெயர் முகவரி சொன்னீங்கன்னா கேட்டுப்பாக்கிறேனே"

"மன்னிக்கவும். நாங்கள் அந்த எண்ணைத் தரமுடியாது. நீங்கள் இப்போது உடனடியாக 175000த்தை கட்டுவது தவிர வேறு வழி கிடையாது"

வங்கி மேலதிகாரிகள் கைகழுவிவிட்டார்கள்.

வாரம் கழிந்தவுடன் சரியாக வந்துவிட்டார்கள் தாதாக்கள்.

"என்னா மணி, இன்னும் கட்டலியாமே? என்னா தெனாவட்டுடா உன்க்கு?"

"இல்லைங்க, எதாவது பண்ணி சரி பண்ணிடுவேன்."

"த்தா.. உனக்கெல்லாம் ஒரு வீடு.. சோறுதானே திங்கறே? கடன் வாங்கினா திருப்பிக் கொடுக்கணும்ன்ற ஒணக்கை வேணாம்?"

"எப்படியும் இன்னும் ஒரு ரெண்டு மூணு நாள்லே..."

"கடைசியா இன்னும் ரெண்டு நாள் கொடுக்கறேன். மவனே அதுக்குள்ள கணக்குத் தீர்க்கலே..."

யாரைக் கேட்பது? .

"உங்க அப்பாகிட்ட இருந்து எதாச்சும்?"

"அவரு கடைசிக் காசையும் சுரண்டிதானே 3 லட்சம் கொடுத்தாரு? உங்களுக்குத் தெரியாததா?"

எந்த வழியும் இல்லை. அலுவலகத்தில், வங்கிகளில் தெரிந்தவர்களிடம் எல்லாம் எல்லை வரைக் கடன் வாங்கித்தான் வீடே முழுமை ஆகி இருக்கிறது. நண்பர்கள் எல்லாரும் முடியாது என்றே சொல்லிவிட்டார்கள்.

நடைப்பிணமாகத்தான் அலைந்தான் மணி. "அஞ்சு வட்டிக்குத் தர்றேன். ஆனா ரெண்டு மாசத்துக்குள்ள திருப்பணும்" ரெண்டு மாசத்துக்குள்? வேறு குண்டர்களை அழைப்பதில்தான் இது முடியும். "வேணாங்க"

வீட்டை அடகு வைக்கலாமா? "இதை எப்படிங்க அடகு வைக்க முடியும்? ஏற்கனவே அடகுக்குதானே வீட்டுக்கடன் வாங்கியிருக்கோம்?"

ஒன்றும் புரியவில்லை. தற்கொலையைத் தவிர வேறு வழி இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. ஒருநாள் அம்சா பதட்டமாக அழைக்க, வீட்டிற்கு வேகமாக ஓடினான்.

வீட்டு வாசலில் ஒரு வண்டியில் அவன் தொலைக்காட்சியும் குளிர்பதனப் பெட்டியும்.

அதே தாதாதான் நின்று மேற்பார்வை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்."மணி.. வண்ட்டியா? காசைத் திருப்பிக் கொடுக்காத டோமரு உனக்கு படம் பாக்கணுமா?"

ராமாராவும் வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். "மணி, இதெல்லாம் சரியில்லை. நான் முதல்லேயே சொன்னேன், இது மரியாதைப் பட்டவங்க இருக்கற இடம்னு. நீங்க கூடிய சீக்கிரம் வீட்டைக் காலி பண்ணிடுங்க. குழந்தைங்க எல்லாம் பயப்படுது பாருங்க!"

வீட்டில் தொலைக்காட்சி போனதில் நிசப்தம் பெரும் சப்தமாகக் கேட்டது. சமையலறையில் கேவல்.

அடுத்த முறை தாதா வந்தபோது, மணியும் வீட்டில் இருந்தான் நல்ல வேளையாக..

"மணி.. உன் மூஞ்சுக்குதான் இவ்ளோ நாள் மேல கைவைக்காம விட்டு வச்சிருக்கேன்.."

"இதோ பாருங்க.. நீங்க பண்றது சட்டப்படி தப்பு.. தீர்ப்பு கூட வந்திருக்கு தெரியுமா?"

"நீ சரிப்படமாட்டே.. சட்டம் பேசறியா.. தயிர்சோத்துக்கு இவ்ளோ காண்டு கூடாது..தோ கூப்பிடறேன் நம்ம பசங்கள.."

"அய்யோ.. அவங்ககிட்டே ஏன் வம்பு.. எதாச்சும் கொடுத்து அனுப்புங்க!" கண்ணில் கலவரத்தோடு அம்சா..

"என்ன இருக்கிறது கொடுக்க?"

"ஏன் உன் பொண்டாட்டிய அனுப்பேன்! அம்சாவா பேரு? அம்சமாத்தானே இருக்கா?"

கதறி அழ ஆரம்பித்துவிட்டாள்..

"இந்தத் தாலி ஒண்ணுதான் இருக்கு.. சாமி படத்துக்குக் கீழே மஞ்சள் கயிறு இருக்கு அதை எடுத்துகிட்டு வாங்க.."

சமையல் அறையைத் தாண்டும்போதுதான் அதைப் பார்த்தான்.

மாட்சிமை தாங்கிய நீதிபதி அவர்களே.. என் கட்சிக்காரர் மணி, உணர்ச்சியின் தூண்டுதலால்தான் இந்தக் கொலையைச் செய்திருக்கிறார் என்பதால், குறைந்தபட்சத் தண்டனை அளிக்குமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

************************************
ஆங்கிலக் கலப்பை என் குறையாகக் கூறிய நண்பர் சாத்தான்குளத்தாருக்கு, துளி ஆங்கிலமும் கலக்காமல் எழுதிய இக்கதையை காணிக்கையாக்குகிறேன்.