தரைவாழ் விண்மீன்கள் - விமர்சனம் - கடைசிப்பகுதி

படம் பார்த்த சூட்டோடு மூன்று பகுதிகள் எழுதிவிட்டு, வேண்டுமென்றேதான் ஒரு வாரம் இடைவெளி விட்டேன். சில படங்களின் தாக்கம் ஒன்றிரண்டு நிமிடங்களிலும் சில படங்களுக்கு நாட்கணக்கிலும் நீடிக்கும். இந்தப்படத்தின் தாக்கம் எவ்வளவு நாள் நீடிக்கிறது என்பதைப் பார்த்துவிடலாம் என்றே ஒரு வாரம் காத்திருந்தேன்.

கொஞ்சம் கூடக்குறையாமல் மனதெங்கும் வியாபித்திருக்கிறான் இஷான். இஷானாக நடித்திருக்கும் டர்ஷீல் சபாரிக்கு சிறந்த குழந்தை நட்சத்திரம் என்று யாரேனும் முன்மொழிந்தால் - பிச்சுப்போடுவேன் பிச்சு!

ஸ்கூல் பங்க் அடித்தேன் என்ற ஒரே வசனத்தை அண்ணனிடமும் அப்பாவிடமும் இருமுறை சொல்கிறான். அந்த இரண்டுமுறைகளிலும் எந்த அளவுக்கு வித்தியாசத்தைக் காட்டுகிறான்? அண்ணனிடம் சொல்லும்போது "பிந்தாஸ்" (கவலையற்ற), அப்பாவிடம் சொல்லும்போது உடல் முழுக்கக் குறுகி வார்த்தைகள் வெளியே வருவதே தெரியாத பயத்துடன்.. ஒரு பானை சோற்றுக்கு இந்த ஒரு காட்சியே பதம்! வகுப்பை விட்டு வெளியே போ என்று ஆசிரியை சொன்னதும் கலக்கத்துடன் வெளியே வருவதும் வந்த இரண்டாம் நொடி கவலை பறந்து நடனமாட ஆரம்பிப்பதும்; ஆமீர்கான் வந்ததும் பொதுவாக வகுப்பே மகிழ்ச்சியில் இருக்க, இவன் மட்டும் சோகமாக இருப்பதும், ஆட்டம்பாட்டத்தில் கலந்துகொள்ள மனது துடித்தாலும் அதையும் மீறிக் காயப்பட்டிருப்பதையும் வெளிப்படுத்தி இருப்பதும் -- எந்த வளர்ந்த நட்சத்திரத்தினுடனும் போட்டி போடும் இயல்பான நடிப்பு.

ஆமிர்கான் சிறந்த நடிகர்தான், ஆனால் இந்தப்படத்தில் அவருக்கு வேலைவாய்ப்பு குறைவு. இரண்டாம் பாதியில் அறிமுகமாவது மட்டுமல்ல, வரும் காட்சிகளிலும் உரை நிகழ்த்துகிறாரே அன்றி பிரமாதமான நடிப்பை வெளிப்படுத்த வாய்ப்பில்லை - அந்த இறுதிக்காட்சி தவிர. பிரின்ஸிபல் முடிவுகளை அறிவிக்கையில், "இந்தமுறை குருவை ஒதுக்கி சிஷ்யனுக்கு முதல் பரிசு கொடுக்கப்போகிறோம்" என்றதுமே முதலில் ஊகித்து கைதட்டத் தொடங்குவதும் கண்ணோரம் துளிர்க்கும் அரைச் சொட்டு நீரும் - அவர் திறமைக்கு ட்ரெயிலர் காட்டிவிடுகிறது. ஆனால் இயக்குநராக அவர் அடைந்திருக்கும் உயரங்கள் அபாரம்!

நடிப்பில் யாருமே குறை வைக்கவில்லை - குறிப்பிட்டுச் சொல்ல கடைசிக் காட்சியில் தன் இறுக்கங்களைத் தளர்த்தி அழும் தந்தை, "நான் என்னதான் இன்னும் செய்யவேண்டும்" எனக்கலங்கும் தாய், பாசம் காட்டுவதா, கண்டிப்பு காட்டுவதா எனத் தெரியாமல் கலங்கும் அண்ணன், முதல் மாணவனாக இருந்தாலும் முழு மக்குடன் நட்பு பாராட்டும் ராஜன், ஆசிரியர்கள், கூட இருக்கும் மாணவர்கள் -- எல்லாரும் கலக்கி இருக்கிறார்கள்.

படத்தில் எனக்குத் தோன்றிய ஒரே குறை - இஷான் ஒரு பரிசுப்போட்டியில் வெல்வதாக அமைக்கப்பட்டிருந்த க்ளைமாக்ஸ். ஏன் மறுபடி பரிசு, போட்டியில் தள்ளவேண்டும்?அந்த வயதிலியே எதேனும் - படிப்பு இல்லாவிட்டாலும் வேறு விஷயத்திலாவது - சாதித்துக் காட்டவேண்டும் என்ற தகவலைத்தான் முன்னிறுத்துவதாகத் தோன்றியது. ஆனால், படம் பார்க்கவரும் சாதாரணப் பெற்றோர்க்கு, இப்படி ஒரு பேண்டஸி முடிவைக் கொடுத்தால்தான் முழுத்தாக்கமும் அவர்களுக்குச் செல்லும் என்பதற்காகவே இப்படி ஒரு முடிவு என்று ஆசிப் சொன்னதும் நியாயமாகத்தான் படுகிறது.

மேலும் இந்த ஒரு குறையை (என் மனதளவில்) பிடித்துத் தொங்கி, இயக்குநருக்கே தெரியாத கோணங்களை விமர்சிக்கும் கும்பலில் நானும் போய்ச் சேர விரும்பாததாலும், எழுதிய அமோல் குப்தே, இயக்கிய ஆமிர்கானின் நேர்மை படம் நெடுகிலும் தெரிவதாலும், அதற்கு ஒரு முக்கியத்துவமும் கொடுக்க மறுக்கிறேன்.

மொத்தத்தில், 2007 இல் பார்த்த ஒரே, முழு நிறைவான படம் என்று தாரே ஜமீன் பர்-ஐச் சொல்வதற்கும், 7 வயதுக்கு மேல் வளர்ந்துவிட்ட அத்தனை பேரையும் பார்க்கப் பரிந்துரைப்பதிலும் எனக்கு எந்தத் தயக்கமும் இல்லை.

அனைவருக்கும் புத்தாண்டு வாழ்த்துகள்.

தரைவாழ் விண்மீன்கள் - 3

சாதாரணப்படம் இல்லை என்பதை முதல் காட்சியிலேயே (இந்தப்பதிவில் சொல்லியிருக்கிறேன்) நிறுவிவிடுகிறார் ஆமிர்.

 

பார்வை - Perspective -  என்ற கவிதையின் அர்த்தத்தை தன் மனம் போன போக்கிலே தெரிவிக்கும் இஷானுக்கு, "நீ சொன்னது சரிதான், ஆனால் நம் ஆசிரியருக்கு அவர் சொன்ன வார்த்தைகளில் சொன்னால் மட்டும்தான் சரி" என்று ஆறுதல் சொல்லும், உயரமான இடத்திலிருந்து எட்டிப்பார்க்கும் இஷானைக்கண்டு பயந்து அவசர அவசரமாக ஓடிக் காப்பாற்றச்செல்லும், இஷானின் படத்துக்குப் பரிசு கிடைத்த உடன், எல்லோரையும் விட அதிகமாக, உணர்ச்சி வெறியோடு கைதட்டும் -- ராஜன் தாமோதரன் என்ற சிறுவனின் பாத்திரப்படைப்பு,

 

எதோ கூப்பிட்டுவிட்டார்களே என்று உள்ளே நுழைந்து, தன்னைப்பற்றிய கிண்டலைப்பார்த்து கடுப்பேறி, மற்றவனையும் விடவில்லை என சமாதானமாகி, கார்ட்டூனில் வலதுபக்கம் மாறி இருக்கும் மருவைத் திருத்தி வரையும் இந்தி ஆசிரியர் கதாபாத்திரம்,

 

டிஸ்லெக்சியாவால் பாதிக்கப்பட்டவர்களைப் பட்டியல் போடும் காட்சியில், மூன்றுமுறை இஷானைப்பற்றித்தான் சொல்லப்போகிறார் ராம்ஷங்கர் என இஷானையும், நம்மையும் எதிர்பார்க்கவைத்து, வேறு ஆட்களை (ஐன்ஸ்டீன், டாவின்ஸி கடைசியாக ராம்ஷங்கர்) சொன்ன சாமர்த்தியமான வசனங்கள்,

 

இஷானின் தலையைச்சுற்றிப் பறக்கும் ரயில்வண்டி, அதைத் துரத்தும் ட்ராகன் என்று பாடல்காட்சிகளில் மட்டுமின்றி, ப்ளூட்டோவை "இன் டு" செய்யும் பூமி, பறக்கும் எழுத்துக்கள், வண்ணங்கள் ஓடி உருப்பெறும் ஓவியம் என கதைக்குத் தேவையான அளவுக்கு இயல்பாகவும் நேர்த்தியாகவும் படம் நெடுக இடம்பெற்றிருக்கும் வரைகலை,

 

"டிஸ்லெக்சியா என்றால் என்ன என்பதை என் மனைவி இணையத்தில் பார்க்கிறாள்" என்று அமர்த்தலாகச் சொல்லும் தந்தையிடம், "நல்லது, Care எடுப்பதாக நீங்கள் நினைக்கிறீர்களே, அதற்கு" என்று சாலமன் தீவுகளின் மரம்வெட்டும் முறையை உதாரணமாகக் கூறி உணரவைக்கும் காட்சி அமைப்பு,

 

இஷான் அவஸ்தியின் உலகம் தனியானது, மற்றவர்போல அடித்துப் பிடித்து அவசரமாக அலுவலகமோ பள்ளியோ செல்ல விரைவதில்லை என்பதை மென்மையாக மாற்றித் தெரிவிக்கும் பின்னணி இசை,

 

டாகுமெண்டரி போல் எடுக்கப்பட்ட "கோ ந ஜாயியே - தாரே ஜமீன் பர்" (தொலைத்துவிடாதீர்கள் தரைவாழ் நட்சத்திரங்களை) என்ற பாடல் - இசை - ஆக்கம்,

 

"எண்ணமெல்லாம் வண்ணமம்மா!" முதல் பாடல் படமாக்கிய விதம்!

 

ஆமீர்கானுக்கு முதல் படமாமே இயக்குநராக? டுமீல் விடுகிறார். இல்லை கமல்ஹாசன் போல பெயரைப் போட்டுக்கொண்ட முதல் படமாக இருக்கலாம்!

தரைவாழ் விண்மீன்கள் - 1 & 2

Taare Zamin Par

பாத்திரங்கள்:

"ஹலோ, என் பெயர் யோஹன். வீட்டில் என்னை தாதா என்று கூப்பிடுவார்கள். எல்லாப் பாடங்களிலும் நான் தான் முதல் மார்க் வாங்குவேன். என்ன, போன முறை ஹிந்தியில் மட்டும் 2 மார்க்கில் முதலிடத்தைத் தவறவிட்டேன். என் தம்பி (சேம்ப் என்று அழைப்போம்) என்னவோ தெரியவில்லை, அவ்வளவு நன்றாகப் படிப்பதில்லை. எந்நேரமும் யார்கூடவாவது சண்டை இழுத்துக்கொண்டே இருப்பான். டீச்சர்களுக்கு, ஏன் அப்பா அம்மாவுக்கும்கூட என்னளவு அவன் படிப்பதில்லையே என்று வருத்தம். ஆனால் பிந்தாஸ் பையன். படம் நன்றாக வரைவான். I miss him. என்னுடைய டென்னிஸ் அரையிறுதியின்போது அவனும் கூட இருந்திருக்கலாம்.. என்ன செய்ய? அவன் தான் போர்டிங் ஸ்கூல் போய்விட்டானே?"

"ஹலோ, நான் மாயா. என் மூத்த மகன் யோஹன் எனக்குத் தொந்தரவே வைத்ததில்லை. நன்றாகப் படிப்பான், டென்னிஸ் க்ரிக்கெட் என்று எல்லாருடனும் சேர்ந்து விளையாடுவான். அவன் பிறந்தும்கூட நான் வேலைக்கு தொடர்ந்து போய்க்கொண்டுதான் இருந்தேன். ஆனால், என்னை நெளிவெடுப்பதற்கென்றே பிறந்தவன் இரண்டாமவன். காலையில் எழுப்புவதே ஒரு அவஸ்தை. நேரம் தெரியாமல் ஷவரில் வரும் தண்ணீருடன் சண்டை போட்டுக்கொண்டு இருப்பான். எந்நேரமும் யார்கூடவாவது சண்டை. ஹோம்வர்க் - அது ஒரு மெகா யுத்தம். Table என்று எழுதச்சொன்னால் tabl, tabel என்று ஸ்பெல்லிங்குகளை உற்பத்தி செய்துகொண்டிருப்பான். என்ன ஒரு கண்றாவி கையெழுத்து? மூன்றாம் வகுப்பில் - நம்புங்கள், மூன்றாம் வகுப்பில் பெயில் ஆகிவிட்டான். பிரின்ஸிபல் கூப்பிட்டுச் சொன்னபோது எனக்கும் கோபம்தான் வந்தது. ஆனால், அதற்காக குழந்தையை போர்டிங் ஸ்கூலுக்கு அனுப்புவதா? "

" நீ சொல்வது சரியில்லை மாயா. ஹலோ, நான் நந்தகிஷோர் - நந்தகிஷோர் அவஸ்தி. எனக்கென்ன என் மகன் மீது பாசம் இல்லையா? என் இளைய மகனுக்காக நான் என்னதான் செய்யவில்லை? அவன் உடைத்துவிட்டு வரும் செடிகளுக்கு மன்னிப்புக்கேட்கிறேன், அவன் அடித்துவிட்டு வரும் பையன்களுக்கு நான் மருந்துக்குச் செலவழிக்கிறேன். பெரியவனை வளர்த்ததுபோலவேதானே இவனையும் வளர்க்கிறேன்? இவன் புத்தி படிப்பில் செல்லவில்லை என்றால் அதற்குக் காரணம் கொழுப்புதான். ஒழுக்கம் இல்லை. சொல்பேச்சு கேட்பதில்லை. எத்தனை அடித்தாலும் பிறகு அரவணைக்கிறேனே, அதுதான் நான் செய்யும் தப்பு. இவனை போர்டிங் ஸ்கூலில் போட்டால் அங்கே அவர்கள் இவனைத் திருத்துவார்கள். செலவு அதிகம்தான் - இருந்தாலும் என் பையனுக்காக செலவழிக்காமல் என்ன பயன்? அப்படியாவது அவன் திருந்துவான் என்றால் செலவுக்கு, செண்டிமெண்டுக்கு கவலைப்படக்கூடாது"

"என்னைப்பற்றிதான் எல்லாரும் பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். நான் இஷான் அவஸ்தி. என் உலகம் சாக்கடையில் ஓடும் மீன்களுடனும், தெருநாய்களுடனும் நட்பானது. வெளியுலகத்தின் காணும் வண்ணங்கள் மட்டுமே என்னை ஈர்க்கின்றது. 38ஆம் பக்கத்தில் நாலாம் பத்தியின் முதல்வரியைப்படி என்று டீச்சர் சொல்லும்போது வரியைப்படிக்கிறேன், பக்கத்தை விடுகிறேன். படிக்க ஆரம்பிக்கும்போது எழுத்துக்கள் நடனமாட ஆரம்பிக்கின்றன. 3 x 9 என்பதற்கு, 3ஆம் கிரகமான பூமி, 9ஆம் கிரகமான ப்ளூட்டோவுடன் மோதுவதையும், ப்ளூட்டோ காணாமல் போவதையும் மனக்கண்ணால் பார்த்துத்தான் 3 என்று விடை எழுதினேன். அது தப்பா?

தப்பே இருந்தாலும்...

இருட்டைக்கண்டால் பயப்படும் எனக்கு..

கும்பலைக்கண்டால் மிரளும் எனக்கு..

எழுத்தைக்கண்டால் ஓடும் எனக்கு..

இவ்வளவு பெரிய தண்டனை தேவையா?

நான் என்ன அவ்வளவு மோசமானவனா அம்மா?

நான் என்ன அவ்வளவு மோசமானவனா அம்மா?

நான் என்ன அவ்வளவு மோசமானவனா அம்மா?"

"நான் ராம்ஷங்கர் நிகும்ப். நியூ எரா பள்ளிக்கு தற்காலிக ஓவிய ஆசிரியனாக வந்திருக்கிறேன். ட்யூலிப் எனும் சிறப்புச் சேவை சிறார் பள்ளியிலும் பணிபுரிகிறேன். 3ஆம் வகுப்புக்கு உள்ளே நுழைந்ததும் அத்தனை சிறுவர்களும் என்னை மகிழ்ச்சியோடு வரவேற்றார்கள், என்னுடன் ஆடினார்கள், பாடினார்கள், வரைந்தார்கள் - ஒருவனைத் தவிர. இஷான் அவஸ்தி. எல்லா ஆசிரியர்களிடமும் கெட்டபெயர் மட்டுமே வாங்கியிருக்கும் இஷானின் பிரச்சனை அவனுடைய நோட்டுப்புத்தகங்களிலேயே தெரிந்தது. இஷான், ஒரு கவனம் தேவைப்படும் சிறுவன், அவனுக்கு அது கிடைக்கவில்லை. என்னையே கண்ணாடியில் பார்ப்பதுபோல் இருந்தது அவனைப்பார்க்கையில்.. ஏதேனும் செய்யவேண்டும் இந்தச் சிறுவனுக்கு"

இவ்வளவுதான் முக்கியமான கதாபாத்திரங்கள். இவற்றை வைத்துக்கொண்டு ஒரு அழுத்தமான பாடத்தைத் தந்திருக்கிறார் ஆமிர்கான்.

படம் தொடங்குகையில் SAW -- WAS-- WATCH--CAR எனப்படிப்படியாக உருவாகிறது ஒரு குறுக்கெழுத்து. பின்னணி இசை ஏதுமற்ற சூழலில், அருகில் உள்ல குழந்தைகள் முதல் வார்த்தைகளைச் சத்தம் போட்டுப் படிக்க, பெரியவர்கள் மனதுக்குள் படிக்க.. அடுத்தடுத்த வார்த்தைகள் வருகையில் வேகம் ஏறுகிறது.. அதே நேரத்தில் பின்னணி இசையும் படிப்படியாக அதிகரித்து.. குழந்தைகள் பெரியவர் யாரும் படிக்கமுடியாத எழுத்துக்களின் குழப்ப சங்கமமாகத் திரை நிறைய.. அங்கிருந்தே ஆரம்பிக்கிறது நான் குழந்தை வளர்க்கும் லட்சணத்துக்கு சாட்டையடி. (நான் என்பது என்னை மட்டும் குறிக்கவில்லை என்பதை அக்கம்பக்கம் உள்ள ரசிகர்களைப்பார்த்து அல்பசந்தோஷம் கொண்டேன்)

எந்த அளவுக்கு நம் உலகை நாம் எழுத்துக்களால் நிரப்பிவைத்திருக்கிறோம்! எண்கள் எழுத்துக்கள் இல்லாத உலகத்தை நம்மால் கற்பனையாகவேணும் பார்க்கமுடியுமா?

விருப்பமில்லாத புத்தகத்தை இப்போது படிக்கும்போதும்கூட எழுத்துக்கள் நடனமாடுவதைப் பார்க்கமுடிகிறது. அப்படி இருக்கையில், எட்டு வயது குழந்தைக்கு பாடப்புத்தகத்தின் எழுத்துக்கள் நடனமாடுவதை எப்படி நம்மால் கூச்சமில்லாமல் கிண்டல் செய்யமுடிகிறது? ஏன் நாம் கொஞ்சம் கூட ஈவிரக்கமின்றி அத்தனை எழுத்துக்களையும் 5 வயது மூளைக்குள் திணித்து மூட்டை கட்ட முனைகிறோம்? BIRTHDAYவின் ஸ்பெல்லிங்கை என் 5 வயது மகள் தவறாகச் சொன்னாலோ எழுதினாலோ திட்ட எப்படி மனது வருகிறது? அபாகஸ்ஸின் மணிச்சட்டங்கள் வேறு தாளகதிக்கு ஆடுகிறது என்று சொல்லும்போது அதைக் கவனிக்காதே, கணக்கைப் போடு என்று கற்பனைக்குச் சாவுமணி அடிக்க ஏன் முனைகிறோம்? g ஐப் பார்க்கையில் அது தாடி வைத்த தாத்தாவை நினைவுபடுத்துவதாகக் கூறினால் அதை விட்டு ஏன் கையெழுத்தைச் சரிசெய்யத் துடிக்கிறோம்? ஏன் A1 வாங்காவிட்டால் கோபம் அடைகிறோம்? இடமிருந்து வலம் எழுத்துக்களில் பழகிய குழந்தை வலமிருந்து இடம் மாறும்போது தவறும் செய்யலாம் என்பதை ஏன் உணர மறுக்கிறோம்? "அவையத்து முந்தி இருக்கச் செயல்" மட்டும்தானே நம் கடமை? அதை மீறி ஏன் முதலிலேயே இருக்கவேண்டும் என ஆசைப்படுகிறோம்?

ஏன் அந்த பாழாப்போன ஐஐடி டாக்டர் கனவுகளை குழந்தைகள் மேல் திணிக்கிறோம்? அதை விடுத்தவர்கள் முன்னுக்கு வந்ததில்லையா? படிப்பில் குறைவான குழந்தைகள் அனைவரும் ஒழுக்கம் குறைந்தவர்களா? ஏன் ஷூலேஸ் கட்டுவதையும் டை நாட் போடுவதையும் 10 வய்துக்குள்ளேயே கற்றுக்கொள்ளவேண்டும்? சேறு சகதியில் குதிக்கும்போது ஷூ அழுக்கானால் பள்ளி ஏன் விடமறுக்கிறது?

இத்தனை கேள்விகளும் இஷான் அவஸ்தி மூலமாகக் கேட்கப்படுகிறது. ஒவ்வொரு கேள்வியும் சாட்டையடி. டிஸ்லெக்சியா பற்றியே கதை பேசினாலும், அந்தக்குறை இல்லாத குழந்தைகளுக்கும் நாம் எவ்வளவு peer pressure தருகிறோம் என்பதை யோசிக்கவைக்கிறது.

நம்முடைய எத்தனையோ அழுத்தங்களுக்குக் குழந்தைகள் ஈடுகொடுத்துக்கொண்டுதான் இருக்கின்றன. ஆனால், ஈடுகொடுக்கமுடியாத குழந்தைகள்?

அப்படித்தான் நம் இஷானும் - முயற்சித்தான், முடியாதபோது கோபப்பட்டான், அந்தக்கோபத்தை பக்கத்து வீட்டு பூந்தொட்டி மேலும், 0 மதிப்பெண் காட்டும் தேர்வுத்தாள் மேலும் காட்டினான். டெஸ்ட் பேப்பர் கையெழுத்து வாங்காமல் ஆசிரியரைச் சந்திக்க முடியாத பயத்தில் பள்ளியைவிட்டு வெளியேறி வேடிக்கை பார்க்கச் சென்றான், அந்தத் தவறை மறைக்க அண்ணனை வைத்து பொய்க்கையெழுத்து போட்டான் -- அத்தனை வண்டவாளங்களும் வெளிவரும் நேரத்தில் அவனுக்கு குற்ற உணர்ச்சி என்பது மறைந்திருந்தது.

இஷானுடைய "குற்றங்களுக்கு" யார் காரணம்? இந்தக்கேள்விக்கு சரியான விடைதெரியாத - விடை அறிய முயலாத - இப்படி ஒரு கேள்வி இருப்பதையே அறியாத - தந்தை அவனை போர்டிங் ஸ்கூலுக்கு அனுப்புகிறார். இஷானுக்கு இருந்த ஒரே பற்றும் அறுந்து விழுகிறது. அவன் கண்களில் கண்ணீர் வற்றுகிறது.. வெறுமையின் உச்சத்துக்குச் செல்கிறான். உலகத்தின் வரையறைகளை முற்றாக நிராகரித்து தனக்குள் சுருள்கிறான். தன்னம்பிக்கையை முழுமையாக இழக்கிறான்.

ராம்ஷங்கர் வருகை இஷானுக்கு எந்தப் பாதிப்பும் ஏற்படுத்தவில்லை. ஆனால் ராம்ஷங்கருக்கு இஷானின் நிலை தெளிவாகத் தெரிகிறது. அன்பு, அரவணைப்பு, பொறுமை - மூலமாக இஷானுக்குள் தூங்கிக்கிடக்கும் தன்னம்பிக்கையை மீட்கிறான்..

கதை என்பது இவ்வளவுதான். ஆனால் படத்தைப் பற்றிய விமர்சனம் இன்னும் இருக்கிறது.

****

முதல் பதிவு தன்னளவில் முழுமை பெறாததால் அதையும் இங்கேயே இணைத்திருக்கிறேன். நீண்ட பதிவுக்கு மன்னிக்கவும்.

தரைவாழ் விண்மீன்கள் - 1

"ஹலோ, என் பெயர் யோஹன். வீட்டில் என்னை தாதா என்று கூப்பிடுவார்கள். எல்லாப் பாடங்களிலும் நான் தான் முதல் மார்க் வாங்குவேன். என்ன, போன முறை ஹிந்தியில் மட்டும் 2 மார்க்கில் முதலிடத்தைத் தவறவிட்டேன். என் தம்பி (சேம்ப் என்று அழைப்போம்) என்னவோ தெரியவில்லை, அவ்வளவு நன்றாகப் படிப்பதில்லை. எந்நேரமும் யார்கூடவாவது சண்டை இழுத்துக்கொண்டே இருப்பான். டீச்சர்களுக்கு, ஏன் அப்பா அம்மாவுக்கும்கூட என்னளவு அவன் படிப்பதில்லையே என்று வருத்தம். ஆனால் பிந்தாஸ் பையன். படம் நன்றாக வரைவான். I miss him.  என்னுடைய டென்னிஸ் அரையிறுதியின்போது அவனும் கூட இருந்திருக்கலாம்.. என்ன செய்ய? அவன் தான் போர்டிங் ஸ்கூல் போய்விட்டானே?"

 

"ஹலோ, நான் மாயா. என் மூத்த மகன் யோஹன் எனக்குத் தொந்தரவே வைத்ததில்லை.  நன்றாகப் படிப்பான், டென்னிஸ் க்ரிக்கெட் என்று எல்லாருடனும் சேர்ந்து விளையாடுவான். அவன் பிறந்தும்கூட நான் வேலைக்கு தொடர்ந்து  போய்க்கொண்டுதான் இருந்தேன். ஆனால், என்னை நெளிவெடுப்பதற்கென்றே பிறந்தவன் இரண்டாமவன். காலையில் எழுப்புவதே ஒரு அவஸ்தை. நேரம் தெரியாமல் ஷவரில் வரும் தண்ணீருடன் சண்டை போட்டுக்கொண்டு இருப்பான். எந்நேரமும் யார்கூடவாவது சண்டை.  ஹோம்வர்க் - அது ஒரு மெகா யுத்தம். Table என்று எழுதச்சொன்னால் tabl, tabel என்று ஸ்பெல்லிங்குகளை உற்பத்தி செய்துகொண்டிருப்பான். என்ன ஒரு கண்றாவி கையெழுத்து? மூன்றாம் வகுப்பில் - நம்புங்கள், மூன்றாம் வகுப்பில் பெயில் ஆகிவிட்டான். பிரின்ஸிபல் கூப்பிட்டுச் சொன்னபோது எனக்கும் கோபம்தான் வந்தது. ஆனால், அதற்காக குழந்தையை போர்டிங் ஸ்கூலுக்கு அனுப்புவதா? "

 

" நீ சொல்வது சரியில்லை மாயா. ஹலோ, நான் நந்தகிஷோர் - நந்தகிஷோர் அவஸ்தி. எனக்கென்ன என் மகன் மீது பாசம் இல்லையா? என் இளைய மகனுக்காக நான் என்னதான் செய்யவில்லை? அவன் உடைத்துவிட்டு வரும் செடிகளுக்கு மன்னிப்புக்கேட்கிறேன், அவன் அடித்துவிட்டு வரும் பையன்களுக்கு நான் மருந்துக்குச் செலவழிக்கிறேன். பெரியவனை வளர்த்ததுபோலவேதானே இவனையும் வளர்க்கிறேன்? இவன் புத்தி படிப்பில் செல்லவில்லை என்றால் அதற்குக் காரணம் கொழுப்புதான். ஒழுக்கம் இல்லை. சொல்பேச்சு கேட்பதில்லை. எத்தனை அடித்தாலும் பிறகு அரவணைக்கிறேனே, அதுதான் நான் செய்யும் தப்பு. இவனை போர்டிங் ஸ்கூலில் போட்டால் அங்கே அவர்கள் இவனைத் திருத்துவார்கள். செலவு அதிகம்தான் - இருந்தாலும் என் பையனுக்காக செலவழிக்காமல் என்ன பயன்? அப்படியாவது அவன் திருந்துவான் என்றால் செலவுக்கு, செண்டிமெண்டுக்கு கவலைப்படக்கூடாது"

 

"என்னைப்பற்றிதான் எல்லாரும் பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். நான் இஷான் அவஸ்தி. என் உலகம் சாக்கடையில் ஓடும் மீன்களுடனும், தெருநாய்களுடனும் நட்பானது. வெளியுலகத்தின் காணும் வண்ணங்கள் மட்டுமே என்னை ஈர்க்கின்றது. 38ஆம் பக்கத்தில் நாலாம் பத்தியின் முதல்வரியைப்படி என்று டீச்சர் சொல்லும்போது வரியைப்படிக்கிறேன், பக்கத்தை விடுகிறேன். படிக்க ஆரம்பிக்கும்போது எழுத்துக்கள் நடனமாட ஆரம்பிக்கின்றன. 3 x 9 என்பதற்கு, 3ஆம் கிரகமான பூமி, 9ஆம் கிரகமான ப்ளூட்டோவுடன் மோதுவதையும், ப்ளூட்டோ காணாமல் போவதையும் மனக்கண்ணால் பார்த்துத்தான் 3 என்று விடை எழுதினேன். அது தப்பா?

 

தப்பே இருந்தாலும்...

 

இருட்டைக்கண்டால் பயப்படும் எனக்கு..

 

கும்பலைக்கண்டால் மிரளும் எனக்கு..

 

எழுத்தைக்கண்டால் ஓடும் எனக்கு..

 

இவ்வளவு பெரிய தண்டனை தேவையா?

 

நான் என்ன அவ்வளவு மோசமானவனா அம்மா?

நான் என்ன அவ்வளவு மோசமானவனா அம்மா?

நான் என்ன அவ்வளவு மோசமானவனா அம்மா?"

 

**********************

 

சிவாஜிக்கெல்லாமே நாலு பதிவில் விமர்சனம் போடுகிறார்கள் :-)

 

Taare Zameen Par may prove to be the best movie of 2007. It has received an overwhelming critical response. Initial box office reports are low, but popularity rapidly spreading through word-of-mouth. என்று விக்கிபீடியாவில் சொல்வதை முழுமனதுடன் நானும் ஒத்துக்கொள்ளுன் படத்துக்கு, காசுகொடுத்துப் போய் (இரு குழந்தைகளின் அப்பா என்பதால்) அடிவாங்கிய இந்தப்படத்துக்கு,  படம் முடிவடைகையில் எல்லார் கண்களிலும் நீர்த்துளி காணும் இப்படத்துக்கு..

 

ஒரு பதிவில் விமர்சனம் எழுதி முடிக்கமாட்டேன். இன்னும் ஒன்றிரண்டு வரும்.

 

பி கு: குசும்பனுக்கும் அய்யனார்க்கும் சிறப்பு நன்றி. எப்படியும் பார்த்திருப்பேன் என்றாலும் அவர்கள் விமர்சனம் அவசரப்படுத்தியது.

Wifeology - பைனல் எக்ஸாம்!

இவ்வளவு நாள் இல்லறத்தியலைப் படித்து மகிழ்ந்த இனிய மாணாக்க்ர்களே, நம் இல்லறத்தியல் பாடத்தை "பசுமை நிறைந்த நினைவுகளே" என்று பாடி மூட்டை கட்டுவதற்கு முன்* தேர்வு ஒன்று வைக்கவேண்டாமா?

மாதிரி வினாத்தாள், விடைகளுடன் உங்களுக்காகத் தயாரிக்கப்பட்டிருக்கிறது. கேள்விகளையும் விடைகளையும் பார்த்து, இல்லறத்தியல் பட்டம் வாங்க நிர்வாகம் வாழ்த்துகின்றது.

மாதிரி வினாத்தாள்
பாடம்: இல்லறத்தியல்

நேரம்: 3 மணி மொத்த மதிப்பெண் - 100

I. கோடிட்ட இடங்களை நிரப்புக: (5x1 = 5)

1. எல்லா வாக்குவாதங்களிலும் சரியான கட்சி _______________ உடையதே. (மனைவி)

2. தொலைக்காட்சிப் பெட்டியில் பார்க்கக் கூடாதவை ___________ (விளையாட்டு நிகழ்ச்சிகள்)

3. இல்லற வாழ்க்கை இனிதே அமைய, தவறென்றால் ஒத்துக்கொள், சரி என்றால்? _________________________ (பொத்திக்கொள்)

4. ______________ வந்திட _______ பறந்து போம். (இல்லாள், இன்பம்)

5. சம்பளம் வரும் பின்னே, __________ வரும் முன்னே (ஷாப்பிங்)



II. ஒரு வரியில் விடையளி: (5 x 2 = 10)

1. வெற்றி பெற்ற எல்லா ஆணின் பின்னாலும் ஒரு பெண் இருப்பாள். எப்படி?

பதில்: ஆச்சரியத்துடன் பார்த்துக்கொண்டு

2. ஏன்?

பதில்: நம்மை மீறி எப்படி?

3. அபாய நண்பர்கள் யார் யார்?

பதில்: சந்தர்ப்பம் தெரியாத அரிச்சந்திரர்கள்

4. குடும்பத்தில் குண்டு வைப்பவர்கள் யார்?

பதில்: திட்டம் தீட்டியே உண்மை பேசும் தீவிரவாதிகள்.

5. தனிமையிலும் உஷாராக இருக்கவேண்டிய இடங்கள் யாவை?

பதில்: மனைவியின் நண்பர்கள் உலாவும் இடங்கள் அனைத்தும்.

III. சரியா தவறா கூறுக: 5 x 3 = 15

1. தாய்க்கும் தங்கமணிக்கும் கருத்து வேற்றுமை ஏற்படும்போது உண்மையின் பக்கம் நிற்கவேண்டும். தவறு. உண்மையா? அப்படி என்றால் என்ன?

2. உலகத்திலேயே மிகக்கஷ்டமான கேள்வி - "இந்த ட்ரெஸ்லே நான் எப்படி இருக்கேன்?" என்பதுதான். சரி. சாதா சரி இல்லை, 150% சரி.

3. நண்பர்களுடன் பார்ட்டி - மனைவியின் முழுச் சம்மதத்துடன் மட்டுமே செல்லவேண்டும். தவறு.. அய்யோடா - உங்களுக்கு என்ன வயசு? குட்டீஸ் எல்லாம் இல்லறத்தியல் படிக்க வரக்கூடாது..

4. 10 பந்தில் 10 ரன் அடித்தார்களா என்பதைவிட, அபிக்கு ஆதியால் இன்று என்ன தொந்தரவு வந்தது என்பதே முக்கியம். சரி. வேற வழி?

5. ஐந்து நிமிட ரங்கமணி மின்னரட்டை, 3 மணிநேர தங்கமணி போன் அரட்டையை விட அதிக நேர விரயம். சரி. பண்ணிப்பாருங்க சார் தெரியும்.


IV. கீழ்க்காணும் பத்தியைப் படித்து, வரும் கேள்விகளுக்கு விடையளிக்கவும். 5 x 4 = 20

தங்கமணி, ரங்கமணிக்கு குட்டி, கெட்டி என்று இரு குழந்தைகள். ஒரு திங்கட்கிழமை மாலை, குட்டியின் பள்ளியிலிருந்து ஆசிரியை அழைத்து, குட்டி ரொம்ப சுட்டித்தனம் செய்வதாகவும், கூட இருக்கும் பிள்ளைகளை வம்புக்கு இழுப்பதாகவும் புகார் கூறினார். அதே நாளில், கெட்டியின் ஆசிரியை, கெட்டி பாடத்தில் முதலாவதாக வந்ததாகக்கூறினார். அலுவலகத்தில் இருந்து திரும்பிய ரங்கமணியிடம் தங்கமணி இவற்றை விளக்கினார்.

அவ்வாறு விளக்குகையில்,

1. உங்கள் பிள்ளை என்று கூறப்படுபவர் யார்? (குட்டி)

2. என்னோட தங்கம் என்று அழைக்கப்படுவது யார்? (கெட்டி)

3. யாருக்கு ரங்கமணியின் குடும்ப குணங்கள் வம்சாவழியில் கலந்திருக்கின்றன? (குட்டி)

4. குட்டி செய்த குறும்புகளுக்கு யார் பொறுப்பேற்க வேண்டும்? (ரங்கமணி)

5. கெட்டி நன்றாகப் படிப்பதற்கு யார் காரணம்? (தங்கமணி)

V விரிவான விடையளி - 5 x 10 = 50

1. ராஜ்கிரண் தங்கமணிகளைப் பற்றி விவரித்தது எங்ஙனம்?

"எல்லா மனுசனும் சந்தோசமா மட்டும் இருந்திரக்கூடாதுன்னுதான் ஆண்டவன் ஆபீஸைப் படைச்சான். ஆபீஸ் பாஸ் பண்ற தொல்லைலே அவன் சந்தோசத்தை மறப்பான்.. ஆனா எல்லா நேரமும் ஆபீஸ்லேயே இருந்திற முடியாதுன்னுதான் தங்கமணியப் படைச்சான்..

பாடல் தொடர்கிறது.. தெய்வம் அது தாய்க்கும் கீழேதான் ரேஞ்சில் ..

"கொடுமை அது ஆபீஸு வேலைதான்..

என், தங்கமணியும் பாஸுக்கு மேலதான்.."

2. இடம் சுட்டி பொருள் விளக்குக : "நீங்க சொல்றதுதாங்க சரி"

இடம்: மனைவி, கணவனிடம் சொல்கிறாள்.

பொருள்: கணவன், மனைவியின் ஆசையை பூடகமாக (நூறு முறை சொன்னதன் பின்) அறிந்து, அவள் ஆசையைத் தன் ஆசை போல வெளியிட்டதால், மனைவி, பெருந்தன்மையுடன் கணவன் முடிவுக்குக் கட்டுப்படுகிறாள்.

3. தங்கமணிக்கள் எப்போது குறை சொல்லாமல் இருப்பார்கள்?

தங்கமணிக்கள் எப்போதும் குறை சொல்லிக் கொண்டே இருப்பார்கள் என்பது ஒரு தவறான பொதுமைப்படுத்தலே ஆம். ஒவ்வொரு நாளும் சுமார் 8 மணி நேரம் தூங்கும் போதும், 8 மணிநேரம் வேறு பணிகளில் தங்கமணி ரங்கமணி சந்திக்காமல் இருக்கும்போதும் எந்தத் தங்கமணியும் குறை கூறுவதே இல்லை. மீதி உள்ள சிறிது நேரத்தில் பேசுவது, காலத்தால் சிறிதெனினும் ஞாலத்தின் மாணப்பெரிதாகத் தோற்றமளிக்கிறது அவ்வளவே.

4. குறள் விளக்கம் கூறுக:

செல்லாவிடத்துச் சினம் தீது, செல்லிடத்தும் இல்லை அதனின் தீய பிற.

வள்ளுவர் கூறுகிறார், நம் கோபம் செல்லுபடியாகாத மனைவிகள் இடத்தில் கோபப்பட்டால் அதன் விளைவுகள் விபரீதமாக வீக்கமாக தீப்புண்ணாக முடியும் அபாயம் இருக்கிறது, எனவே அங்கே கோபப்படக்கூடாது. அதே நேரத்தில், அக்கோபத்தை "செல்" இடத்தில் காட்டினால், செல்போன் உடைந்து தூள்தூளாகி பெரும் பணச்செலவு வைக்கும், எனவே "செல்" இடத்தும், இல்லை அதனின் தீய பிற.

5. பழமொழி விளக்குக: மனைவி சொல்லே மந்திரம்.

கோவிலில், பூஜைகளின் போது சொல்லப்படும் மந்திரங்கள் பெரும்பாலும் நமக்குப் புரிவதில்லை. யாரைத் திட்டுகிறார்கள் யாரை வாழ்த்துகிறார்கள் என்பனவெல்லாம், பின்னாள் விளைவுகள் அல்லது விளக்கங்கள் படித்தபின்னே ஓரளவு புரிந்ததுபோல தோற்றமளிக்கும். அதேபோல், மனைவி பேசும்போதும், முதலில் நமக்கு எதுவும் புரியாது. ஆனால், அந்தச் சொல்பேச்சு கேளாமல் விட்டால் முதலில் விளக்கங்களும், அதையும் மீறினால் விளைவுகளும் வரும். இந்த ஒற்றுமையினாலேயே மனைவி சொல்லே மந்திரம் என்று சொல்லப்படுகிறது.
*************************************************************

விடைகளைக் கொடுக்காமல் தனியாகத் தரலாம் என்றுதான் நினைத்தேன். ஆனா இது என்ன தங்கமலை ரகசியமா? எல்லாருக்கும்ம் தெரிஞ்சதுதானே அப்படின்னு போட்டே விட்டேன்.

* குறிப்பு = யாரு கண் பட்டுதோ, எங்கே இருந்து போன் கால் வந்ததோ தெரியல.. தங்கமணி இதைப் படிக்க ஆரம்பிச்சு, அன்பான கட்டளையில் ஆரம்பித்து, மென்மையான மிரட்டல், விபரீதமான வேண்டுகோள் என பரிணாம வளர்ச்சி பெறத் தொடங்கும் முன், நல்லோர்க்கு அழகு சொல்லாமல் செய்தல் என்ற வாக்கின்படி, இந்தத் தொடர் முடிக்கப்படுகிறது.

எழுத்தறிவித்தல் - உதவுங்களேன்!!!

இன்ன றுங்கனிச் சோலைகள் செய்தல்
இனிய நீர்த்தண் சுனைகள் இயற்றல்,
அன்ன சத்திரம் ஆயிரம் வைத்தல்
ஆலயம் பதினாயிரம் நாட்டல்,
பின்ன ருள்ள தருமங்கள் யாவ
பெயர்விளங்கி யொளிர நிறுத்தல்,
அன்ன யாவினும் புண்ணியம் கோடி
ஆங்கோர் ஏழைக்கெழுத்தறி வித்தல்!

எழுத்தறிவித்தல் அப்படின்னா எழுத்தைப் பத்தின அறிவிப்பு எனத்தானே பொருள்? இந்தப் பதிவும் அதுதான்:-)

மேட்டர் ஒண்ணும் பெரிசா இல்லைங்க, சர்வேசன் ஒரு சிறுகதைப் போட்டி அறிவிச்சாலும் அறிவிச்சார், நீண்டநாளா எழுதாத சிறுகதைகள் எல்லாம் முட்டிக்கிட்டு வந்து ஒண்ணுக்கு மூணா எழுதித் தள்ளிட்டேன். ஆனா சர்வேசன் ஒண்ணுதான் ஏத்துப்பாராமே..

எழுதினவன்ற முறையில எனக்குப் பிடிக்காத கதையை பதிந்திருக்கவே மாட்டேன் - எனவே மூணுமே எனக்குப் பிடிச்ச கதைகள்தான். ஹிட்ஸ், பின்னூட்டம் -- இது எல்லாமே மூணு கதைக்கும் ஏறத்தாழ சமமாவே இருக்கு.

அதனால, சர்வேசன் பாணியிலேயே ஒரு சர்வே வச்சுடலாம்னு..

படித்த பிறகே வாக்கெடுப்பில் கலந்துகொள்ளவேண்டும் எனக்கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

கதை ஒன்று: காமத்திற்கும் கண் உண்டு

கதை இரண்டு : கடன் அட்டை

கதை மூன்று: காட்டு வழி போற தேவ் நீ கவலப்படாதே

படிச்சுப் பாத்து, வாக்களியுங்கள் என கரம் சிரம் தாழ்த்தி வணங்கிக் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

பாடம் 7: மனைவியின் எதிரில் போன் பேசுவது எப்படி? Wifeology

"ஹலோ! ராக்கி பேசறேன்"

"சொல்லுடா நான் தான் விக்கி. மிஸ்டு கால் கொடுத்திருந்தியே?"

"அப்புறம் என்னடா திடீர்னு போன் எல்லாம்? பண்ணவே மாட்டியே?"

"நீதானடா மிஸ்டு கால் கொடுத்து என்னைப் பேச வச்சே?"

"என்னவோ போப்பா, பெரிய மனுசன் ஆயிட்டாலும் ஞாபகம் வச்சுருந்தா சரி"

"என்னடா பேசறே? நேத்துதானே பேசினோம்? குழப்பறயே"

"அவளா, நல்லா இருக்கா. இங்கதான் இருக்கா.. பேசறியா?"

"ஓ.. தங்கமணி பக்கத்துல இருக்காங்களா, அதான் பம்முறியோ?"

"அப்புறம் பேசறியா.. சரி என்ன மேட்டர்?"

"ஆனாலும் ரொம்பத்தாண்டா பயப்படறே"

"வீட்டுக்கு வீடு வாசப்படி! இங்கேயும் அப்படியேதான் ஓடுது."

"சரி. என்ன மேட்டர் சொல்லு?"

"போன வாரம் போன் பண்ணேனே எடுக்கவே இல்ல?"

"எங்க எடுக்கறது? சத்தம் கூட கேக்காம எல்லாரும் மேட்ச் பாத்துகிட்டு இருந்தோம்"

"என்ன ஆச்சு?"

"காலைல மூணு மணிவரைக்கும் ஓடிச்சு! கடைசிலே பனாதைப் பசங்க 10 ரன்லே விட்டானுங்க!"

"இந்த மேட்ச் எல்லாம் பாக்கறதே வேஸ்ட்டு! என்னை மாதிரி நிறுத்தித் தொலைங்கடா!"

"சரி அண்ணே உங்க அட்வைஸுக்கு ரொம்ப தாங்க்ஸ்"

"அடுத்த சனிக்கிழமையா? நான் வரமாட்டேன்பா"

"யாரு? எங்க கூப்பிட்டாங்க?"

"நீ என்னதான் சொன்னாலும், சனிக்கிழமை என்னால வரமுடியாது"

"எங்கடா?"

"கோபியப் பாரு! திருந்திட்டான். அவனாட்டம் ஆவணும்னு எனக்கு ஆசை இருக்காதா?"

"கோபியும்தானட அன்னிக்கு மேட்ச் பாத்து கூத்தடிச்சுகிட்டிருந்தான்?"

"அதைத்தாண்டா நானும் சொல்றேன். சனிக்கிழமை என்னால வரமுடியாது!"

"ஓஹோ அப்படிப்போவுதா மேட்டரு.. ஆனா சனிக்கிழமை மேட்சே கிடையாதேடா! திங்கள், புதன், வெள்ளிதான் 3 ஒன் டே ..என்னிக்கு வரே?"

"என்ன லோகுவுக்கா?"

"லோகுவுக்கு என்ன?"

"என்ன ஆச்சாம்?"

"என்ன என்ன ஆச்சாம்?"

"எந்த ஹாஸ்பிடல்?"

"ஹாஸ்பிடல் வரைக்குமே போயிட்டயா?"

"ஆமாம். நாம போயி பாத்துட்டுதான் வரணும்"

"எங்க?"

"சனிக்கிழமை வேணாம். என் வைஃப்பை கூட்டிகிட்டு ஷாப்பிங் போறதா ப்ராமிஸ் பண்ணியிருக்கேன்"

"மறுபடி வந்தாண்டா சனிக்கிழமைக்கு"

"வீக் டேஸ்லே போயிட்டு வந்துடலாம்"

"வீக் டேஸ்லேயேவா? சொல்லு.. திங்களா, புதனா வெள்ளியா? எதுவாயிருந்தாலும் ஓக்கே.. தங்கமணி வர இன்னும் ரெண்டு வாரம் இருக்கு"

"நீ சொல்றதும் சரிதான். அவ்வளவு தூரம் நைட்லே பைக் ஓட்ட முடியாது"

"ஓ, சரி அப்ப என் வீட்டிலேயே தூங்கிடு"

"அப்ப நாளைக்கு கடைக்குப்போயி தேவையானது எல்லாம் வாங்கிடறயா?"

"என்ன தேவையானது?"

"என்ன முட்டாள்தனமா கேக்கற.. நாம போற இடத்துக்கு என்ன தேவை? இப்ப ஹாஸ்பிடல் போறதுன்னா ரெண்டு பழம், ஜூஸ் வாங்கமாட்டியா?"

"சரக்கைச் சொல்றியா?"

"அப்பாடா புரிஞ்சிகிட்டயே"

"எனக்காடா மவனே அல்வா கொடுக்கற?"

"சரி அப்ப புதன்கிழமை போயிட்டு வந்துடலாமா?"

"புதன்கிழமையா? ஓக்கே"

"அப்பதான் வியாழக்கிழமை சாயங்காலம் என் வைப்பை ராகவேந்திரர் கோயிலுக்குக் கூட்டிப்போக முடியும்"

"ஜித்தன் டா நீ! இதுல ஆன்மீகம் வேறயா?"

"சரிடா. ரொம்ப நேரம் போன்ல பேசினா என் வைஃப்புக்கு பிடிக்காது. வச்சுடட்டுமா?"

******

சிவப்பு கருப்பின் தாத்பர்யத்தையெல்லாம் உணர்த்த வேண்டிய அளவுக்கு வாசகர்களைக் குறைவாக மதிப்பிட மாட்டேன்.

இதுல கவனிக்க வேண்டிய விஷயம் என்னன்னா, நாம் என்ன பேசறோம்ன்றது நமக்குத் தெளிவாத் தெரியணும். கோட்டை விட்டுடக்கூடாது.

வீட்டுப்பாடம்:

ஒருவேளை மனைவியும் வலைப்பதிவுகள் படிப்பவர்களாக இருந்துவிட்டால், எப்படிப்பதிவு எழுதவேண்டும் என்பதற்கு உதாரணம் இந்தப்பதிவு. அனுபவிங்க, ரொம்ப ஆராயாதீங்க!

காட்டுவழி போற தேவ் நீ கவலைப்படாதே!

பசுமை! பசுமை! பார்க்கும் இடமெல்லாம் பசுமை!

 

நகர வாழ்க்கையிலேயே பழக்கப்பட்டிருந்த தேவுக்கு காட்டின் பசுமை புது உற்சாகம் அளித்தது. தனியாக காட்டுவழியில் செல்வதில் பயம் இருந்தாலும் இயற்கை அவன் மனதைக் குளிர்வித்தது. தன்னைத் தேடித் துரத்துபவர்கள் இங்கேயும் தொடர மாட்டார்கள் என்பதால் இலகுவாக உணர்ந்தான்.

 

பிரச்சினைகள் துரத்துவதால் எந்த வாகனமும் கிடைக்காமல் நடந்தே ஆகவேண்டும். இன்று இரவுவரை நடக்கவேண்டுமா? ஏன் மேலேகூட ஆகலாம். அதிலும் இந்தக் காட்டுப்பாதையில் யானைகள் திரியுமாம். "என்ன ஆனாலும் பாத்துக்கலாம்" என்ற முரட்டுத் தைரியத்துடன் தேவ் நடந்தான். 

 

பாதை ஊகிக்க முடியாததாக இருந்தது. சரேலேன ஏற்றம் குபீரென இறக்கம்!

 

"அம்மா.. ம்மா.." ஈனஸ்வரமாகக் குரல் கேட்டதும் தேவ் அதிர்ந்தான். நல்லவேளை..மனிதக் குரல்தான்!

 

4 அடிதான் குழி.. குழிக்குள் ஒரு இளைஞன். எப்படி விழுந்தானோ!

 

"இங்கே பாருங்க, கை கொடுங்க.."

 

வெளியே வந்ததும் தண்ணீரை எடுத்து முகத்தில் அடித்துக்கொண்டான் அந்த இளைஞன். "மிக்க நன்றி ...."

 

"என் பெயர் தேவ்.. அதனாலென்ன பரவாயில்லை"

 

"நான் அருண். இங்கே காட்டுக்குள் மாட்டினால், சில நாட்கள்கூட ஆகலாம் உதவி வர.. என் அதிர்ஷ்டம்தான் நீங்கள் உடனே வந்தது."

 

"என்ன செய்றீங்க அருண்?"

 

"இங்கதான் கிராமத்தில் ஒரு வேலையா வந்தேன்.. திரும்பிப் போகணும், இன்னும் உத்தரவு வரலை. சரி வெட்டியா இருக்கறதுக்கு ஊராச்சும் சுத்தலாமே ன்னு வந்தேன், விழுந்தேன்" வசீகரமான சிரிப்பு.

 

"நானும் ஏறத்தாழ அப்படித்தான்.. கிராமத்துல பெரிய்வர் இருக்காரில்ல, அவர்கிட்ட ஒரு தகவல் சொல்லணும், அதுக்குதான் வந்தேன்"

 

"இந்தக் காலத்தில, ஆள் மூலம் தகவலா? புறா அனுப்ப வேண்டியதுதானே!"

 

"எந்தக் காலமா இருந்தாலென்ன? சில முக்கியமான விஷயம் நம்பகமான ஆள் மூலம் அனுப்பறதுதான் இன்னிக்கும் பாதுகாப்பு"

 

"யாருக்கு? என்ன தகவல்?"

 

"அதை உன்கிட்ட சொன்னா நானென்ன நம்பகமான ஆள்?"

 

"அது சரி.. " மறுபடி அதே சிரிப்பு.

 

பாதையின் கடுமையும் பயமும் காணாமல் போய்விட்டது - கூட ஒரு ஆள் இருந்ததால். அவ்வப்போது தூரத்தில் கேட்ட சில மிருக ஒலிகள் முன்போல பயமுறுத்தவில்லை.

 

"இங்கேயெல்லாம் தனியாக வந்தா மகிழ்ச்சி இல்ல! காதலியோட வரணும்"

 

"ஓ, தேவ் காதல் வேற பண்றாரா?"

 

"ஆம்.. இப்போதுதான் கொஞ்ச நாளா! கண்டதும் காதல்!"

 

"சரி தகவலைத்தான் சொல்ல மாட்டே, காதலையாச்சும் சொல்லலாமில்ல?"

 

"அதுல ஒரு பிரச்சினையும் இல்ல.. சொல்றேன்..

 

"எனக்கு காஞ்சிபுரம் பக்கத்துல ஒரு கிராமம். பெரும்பாலும் காஞ்சிபுரத்துலதான் இருப்பேன். அங்கே நாங்க நண்பர்கள் நாலஞ்சு பேரு வேலை வெட்டியில்லாம ராஜவாழ்க்கை வாழ்ந்துகிட்டிருந்தோம். அப்பதான் என் நண்பன் ஆதி ஒரு வேலை சொன்னான்"

 

"காஞ்சிபுரம், ஆதியா?"

 

"தெரியுமா? பிரபலமான ஆளுதான்"

 

"இல்ல தெரியாது.. நீங்க மேல சொல்லுங்க"

 

"அவங்க அப்பாகிட்ட ஒரு தகவல் சொல்லணுமாம்.. என்னை அனுப்பினான்.. அவங்க அப்பா ஊருக்கு வந்து பாத்தா ஒரே களேபரம்! அவரு தஞ்சாவூர்லே பெரிய பசையுள்ள புள்ளி..பெரிய புள்ளின்னாலே நாலு எதிரிங்க, நாலு நண்பர்ங்க இருப்பாங்க இல்லியா? அவரைப் பாக்கவே விடல"

 

"அப்புறம்?"

 

"வேறென்ன, எப்படியாவது விஷயத்தை ஆதி அப்பாகிட்ட சொல்லிடணும்னு ஒரு தப்பு பண்ணிட்டேன்"

 

"என்ன தப்பு?"

 

"பொய் சொல்லி உள்ளே நுழைஞ்சுட்டேன்.. விஷயத்தை என்னவோ ஆதிஅப்பாகிட்டே சேத்துட்டேன்.. அவரோட நண்பர்கள், நான் என்னவோ அவரைக் கொலை செய்யத்தான் பொய் சொன்னதா நினைச்சுகிட்டுத் துரத்தறாங்க. அவரோட எதிரிங்களுக்கு, நான் அந்த ஆளை சந்திச்சதுல கடுப்பு.. என்னைப் போட்டுத் தள்ளிடணும்னு துரத்தறாங்க!"

 

"காதல்னு சொன்னீங்களே!"

 

"வரேன், வரேன்.. கிரமப்படிதானே வரமுடியும்? துரத்துனாங்களா? ஒளியறதுக்கு இடம் தேவைப்பட்டுச்சு. அப்பதான் ஆதியோட தங்கையைப் பாத்தேன்.

 

"பாத்ததுதான்.. முதல் பார்வையிலேயே காதல்னு முன்னாடி சொல்லியிருந்தா நம்பியிருக்கமாட்டேன்.. அருண் நீ என்ன நினைக்கிறே?"

 

"காதலுக்குக் கண் இல்லைன்னு"

 

"கிண்டலா? நீ யாரையும் காதலிக்கலையா?"

 

"இல்லைப்பா.. நிறைய வேலைகள்.. கடமைகள்.. அதெல்லாம் முடிஞ்சபிறகுதான் யோசிக்கமுடியும்! சரி அப்புறம்?"

 

"அவங்ககிட்டே எல்லாத்தையும் விலாவாரியாச் சொன்னேன்.. அவங்க என்ன சொன்னாங்க, சரி நீங்க கொஞ்சநாள் தலைமறைவா இருங்க, கிராமத்துக்குப் போயிருங்க..

 

"எனக்குத் தெரிஞ்சவர்தான் கிராமத்துப் பெரியவரு, அவருக்கு ஒரு கடுதாசி கொடுத்தா அவர் உங்களை இப்ப உள்ள பிரச்சினைலே இருந்து காப்பாத்துவார்"னு.. அதான் இங்க வந்திருக்கேன்..

 

பேசாமல் கொஞ்ச தூரம் சென்றார்கள்.. அப்புறம்தான் உறைத்தது தேவுக்கு..

 

"கில்லாடி அருண் நீ.. கொஞ்சம் கொஞ்சமா பேசி என்கிட்டே இருந்தே விஷயத்தையெல்லாம் கறந்துட்டியே!"

 

"சேசே.. கவலைப்படாதே.. நானும் நம்பகமான ஆள்தான்.. அதிலும் என்னை நீ காப்பாத்தி வேற இருக்கே"

 

"இன்னும் எவ்வளவு தூரம் நடக்கணும்?"

 

"வந்துட்டோம் ஏறத்தாழ!.. அதோ புகை தெரியுதா?"

 

புகை தெரிந்தது, ஆனாலும் புகையின் ஆதாரத்தை நெருங்குவதற்குள் மாலை மங்கத் தொடங்கிவிட்டது.

 

"இதான் கிராமத்துப் பெரியவர் வீடு. நீ போய் உன்னை அறிமுகப்படுத்திக்கோ.. நான் துணியெல்லாம் மாத்திகிட்டு வரேன். எதாச்சும் பிரச்சினைன்னா தாராளமா நான் அருணோட நண்பன்னு சொல்லிக்க"

 

பெரியவர் என்ன காரணமோ தெரியவில்லை, கோபமாக இருந்தார்.

 

"அய்யா வணக்கம்.. என் பெயர் தேவ், காஞ்சிபுரத்திலிருந்து வந்திருக்கேன்"

 

"இவந்தானா தேவ்.. இவனை உடனே பிடிச்சு சிறைலே போடுங்கடா. தஞ்சாவூர்லே என்ன பண்ண நீ? கொலை பண்ண முயற்சி பண்ணிட்டு ஓடிவந்துட்டியா? எங்களுக்கு வேற வழியிலே விஷயம் வராதுன்னு நினைச்சயா?"

 

நான்கு பேர் உடனே தேவைச் சூழ்ந்து அவனைப் பிடிக்க முற்பட, உடை மாற்றிக்கொண்டு உள்ளே நுழைந்த அருண் சொன்னான்..

 

"கொடும்பாளூர் பெரிய வேளாரே! அருண்மொழி வர்மன் ஆணையிடுகிறேன். வந்தியத் தேவர் நம் நண்பர். அவரைப் பிடிக்க முயற்சி செய்யாதீர்கள். அவர் என் தமக்கை குந்தவை பிராட்டியாரிடம் இருந்து எனக்கு முக்கியமான தகவல் கொண்டு வந்திருக்கிறார்"

 

************************

கடன் அட்டை

மணிக்கு அந்தக் கடிதம் வந்ததிலிருந்துதான் தொடங்கியது சனி.

"திரு சுப்பிரமணியம் கோவிந்தராஜன், தங்கள் கடன் அட்டையில் இரண்டு மாதங்களாக ரூ 150000/- (ரூ ஒரு லட்சத்து ஐம்பதினாயிரம் மட்டும்) கட்டப்படாமல் நிலுவையில் இருக்கிறது. தாங்கள் உடனே ஆவன செய்யும்படி கேட்டுக்கொள்கிறோம், ஒ-ம், ---வங்கி"

எப்படி இது சாத்தியம்? வீட்டின் கடைசிச் செலவுகளுக்காக கடன் வாங்கியது உண்மை. ஆனால் அடுத்த மாதம் அலுவலகத்தில் எல்லாக்கடன்களையும் எடுத்து வங்கிக்குக் காசோலை அனுப்பியாகிவிட்டதே. இரண்டு மாதங்களாக நிலுவையா? வங்கிக்கே பேசிவிடலாமா?

"உங்கள் சேமிப்பு கணக்கு பற்றிய தகவல்களுக்கு 1 ஐ அழுத்தவும்.."

ஏழெட்டு எண்களை அழுத்தி "உங்கள் அழைப்பு எங்களுக்கு முக்கியமானது, தயவு செய்து காத்திருக்கவும்" 20 நிமிடம் கேட்டுக்கொண்டிருந்தபின்

"வணக்கம் என் பெயர் ஜான். உங்களுக்கு என்ன சேவை வேண்டும்" அப்பாடா மனிதக் குரல்!

"என் பெயர் சுப்பிரமணியம் கோவிந்தராஜன். என் அட்டை எண்----------------"

"ஒரு நிமிடம் திரு கோவிந்தராஜன்.."

"உங்கள் கணக்கில் இன்னும் 1.5 லட்சம் கட்டப்படாமல் நிலுவையில் இருக்கிறது"

"நான் சென்ற 3ஆம் தேதி அதற்குக் காசோலை அனுப்பிவிட்டேனே"

"இன்று தேதி 5 தான் ஆகிறது, ஒருவேளை கணக்கு இற்றைப்படுத்தப்படாமல் இருக்கலாம்."

"நான் சொல்வது போனமாதம் 3ஆம் தேதி"

"மன்னிக்கவும் திரு கோவிந்தராஜன், இன்னும் எங்களுக்கு அந்தக் காசோலை வந்து சேரவில்லை"

"ஆனால் வங்கிக்கணக்கில் அந்தப் பணம் குறைந்துவிட்டிருக்கிறதே"

"இன்னும் இந்தக் கணக்குக்கு வரவில்லை திரு கோவிந்தராஜன். நீங்கள் உடனே அந்தப் பணத்தைக் கட்டவேண்டும். எங்கள் கடன்மீட்புத் துறைக்கு உங்கள் கணக்கு பற்றிய தகவல்களை அறிவித்து விட்டோம்"

"ஆனால் நான் அனுப்பிவிட்டேனே"

"உங்கள் காசோலை எண்ணைச் சொல்கிறீர்களா? சரி பார்க்கிறேன்"

சொன்னான்.

"ஆம், இந்தக் காசோலை எங்கள் வங்கிக்கு வந்திருக்கிறது, ஆனால் வேறு ஒரு எண்ணுக்கு. உங்களிடம் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட கடன் அட்டைகள் இருக்கின்றனவா?"

"இல்லையே. உங்கள் வங்கியிலிருந்து ஒரே ஒரு அட்டைதான். எந்த எண்ணுக்குச் சென்றுள்ளது?"

"மன்னிக்கவும். வேறு ஒருவர் பெயரில் உள்ள அட்டை எண்ணை நாங்கள் தெரிவிக்கக்கூடாது"

"காசோலையில் எண் தவறுதலாகப் போடப்பட்டிருக்கலாம்"

"மன்னிக்கவும், அதற்கு நாங்கள் ஒன்றும் செய்வதற்கில்லை"

"அந்த அட்டைக்குரியவரிடம் பேசி, தவற்றைச் சரி செய்யலாம் அல்லவா?"

"அதை இந்த வங்கி செய்யாது. நீங்களே செய்துகொள்ளத் தடை இல்லை."

"எனக்கு யாருடைய கணக்கு என்பது எப்படித் தெரியும்?"

"மன்னிக்கவும், நான் தகவல்கள் தர இயலாது"

"உங்கள் மேலாளரிடம் பேசிப்பார்க்கலாமா?"

"தாராளமாக. ஆனால் அவரும் இத்தகவல்களைத் தரமாட்டார்"

"அப்போது என்னதான் வழி?"

"தாங்கள் ரூ 1.5 லட்சத்தை உடனடியாகக் கட்டவேண்டும்"

"எப்படிக் கட்டுவது?"

"மன்னிக்கவும், வேறு எதேனும் கேள்வி இருக்கிறதா? நல்ல நாளுக்கு வாழ்த்துகள்" வைத்துவிட்டான்.

நல்ல நாள்? இதைவிட மோசமான நாள் இருக்க முடியுமா?

என்ன செய்வது? எப்படி இந்தப் பிரச்சினையிலிருந்து மீள்வது? யாரை ஆலோசிப்பது..ஒன்றும் புரியாமல் அடிவயிறு கனக்க வீட்டிற்குச் சென்றால் வாசலிலேயே மடக்கினார் செயலர் ராமாராவ்.

"என்ன மணி, உங்கள் வீட்டுக்கு இப்படிப்பட்ட விருந்தாளிங்க எல்லாம் வருவாங்களா?"

யார் அது விருந்தாளி?

"இது மரியாதைப்பட்டவங்க இருக்கற இடம். இந்த மாதிரி ரவுடிங்க எல்லாம் வராம பாத்துக்கங்க"

ராமாராவுடன் சண்டை பிடிக்க நேரம் இல்லாமல் வீட்டிற்கு விரைந்தான். 3 தடி ஆட்கள் அழைப்பு மணியைப் புறக்கணித்து கதவை ஓங்கித் தட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

"யாருங்க நீங்க"

"நாங்க வங்கியிலிருந்து வரோம். கடன் வாங்கினியே.. திரும்பிக் கொடுக்கவாணாம்?"

அந்த முகங்கள், அவர்கள் உடைகள் எதுவும் பன்னாட்டு வங்கியின் பெயருடன் ஒத்துவரவில்லை. ஆரம்பிக்கும்போதே ஒருமையில் ஆரம்பிக்கிறானே..

"வாங்க உக்காந்து பேசலாம்"

உட்கார்வதற்குள் "வாளைமீனுக்கும் விலாங்குமீனுக்கும்" சத்தம்.

"அந்த கஸ்மாலத்தை அணைச்சு வையின்னு சொன்னேனில்ல?.. எடுறா!" என்றான் அவர்களுள் தலைவன் போலத் தோற்றமளித்தவன்.

"என்னாது .. கொடுக்க முடியாதாமா? கைகால் போனா பரவாயில்லையான்னு கேளு! கடன் வாங்கித் திருப்பிக் கொடுக்கமுடியாத நாய்க்கு வாய் மட்டும் வண்டலூர் வரைக்கும்!"

அணைத்துவிட்டு மணியைப் பார்த்தான்.

"என்னாய்யா? எப்ப தருவே?"

"நான் பணத்தை அனுப்பிட்டேனுங்க. ஆனா ஒரு தப்பு நடந்துபோச்சு"

"எல்லாரும் இப்படித்தான் ஆரம்பிக்கறாங்க"

"இல்லீங்க, நிஜமாவே, வேர ஒரு கணக்குக்கு பணம் போயிருச்சு"

"அதுக்கு, என்னை என்னா பண்ணச் சொல்றே? டேய் மொட்டைக்கு போட்டுப் பேசுறா! அந்த நங்கநல்லூர்காரன் விஷயம் ஒரு வாரத்துக்கு மேல இழுத்துகிட்டிருக்கு"

"நான் மேலதிகாரிங்ககிட்ட பேசி சரி பண்ணிருவேங்க"

"மொட்டை.. அவன் என்னதான் சொல்றான்? குடும்பத்தோட மரியாதையா வாழணுமாவா? வேணாமாவா? ஒரு காட்டு காட்டிட்டு வா! அப்பதான் தெரியும் இவனுங்களுக்கு" மணி பேசியதை காதில் வாங்கிக் கொண்டதாகவே காட்டிக்கொள்ளவில்லை.

"தோ பாரு மணி.. ஒரு வாரம் உனக்குத் தர்றேன். அதுக்குள்ள பைசல் பண்ணாச் சரி. இல்லாட்டி என்ன வேணும்னாலும் நடக்கும்"

வெளியேறிவிட்டார்கள். இரண்டு நிமிடம்தான் உள்ளே இருந்தார்கள், ஆனால் ஒரு தேர்ந்த நாடகம் போல, மேலே கை வைக்காமல், நேரடியாகத் திட்டாமல் செய்தியை மணிக்குச் சொல்லிவிட்டார்கள் - நாங்கள் எந்த அளவுக்கும் இறங்குவோம்!

அடுத்து வந்த நாட்கள் அன்றைவிட மோசமாகவே இருந்தன.

"அட்டைக்கு அனுப்பப்படும் காசோலை யாருடைய கணக்கில் இருந்து வந்தது என்பது எங்களுக்குத் தேவையில்லாத விஷயம். உங்களுக்கும் அந்த அட்டைதாரருக்கும் என்ன கொடுக்கல் வாங்கலோ? அவராக முன்வந்து சரிசெய்தால் மட்டுமே முடியும்"

"சரி அவர் பெயர் முகவரி சொன்னீங்கன்னா கேட்டுப்பாக்கிறேனே"

"மன்னிக்கவும். நாங்கள் அந்த எண்ணைத் தரமுடியாது. நீங்கள் இப்போது உடனடியாக 175000த்தை கட்டுவது தவிர வேறு வழி கிடையாது"

வங்கி மேலதிகாரிகள் கைகழுவிவிட்டார்கள்.

வாரம் கழிந்தவுடன் சரியாக வந்துவிட்டார்கள் தாதாக்கள்.

"என்னா மணி, இன்னும் கட்டலியாமே? என்னா தெனாவட்டுடா உன்க்கு?"

"இல்லைங்க, எதாவது பண்ணி சரி பண்ணிடுவேன்."

"த்தா.. உனக்கெல்லாம் ஒரு வீடு.. சோறுதானே திங்கறே? கடன் வாங்கினா திருப்பிக் கொடுக்கணும்ன்ற ஒணக்கை வேணாம்?"

"எப்படியும் இன்னும் ஒரு ரெண்டு மூணு நாள்லே..."

"கடைசியா இன்னும் ரெண்டு நாள் கொடுக்கறேன். மவனே அதுக்குள்ள கணக்குத் தீர்க்கலே..."

யாரைக் கேட்பது? .

"உங்க அப்பாகிட்ட இருந்து எதாச்சும்?"

"அவரு கடைசிக் காசையும் சுரண்டிதானே 3 லட்சம் கொடுத்தாரு? உங்களுக்குத் தெரியாததா?"

எந்த வழியும் இல்லை. அலுவலகத்தில், வங்கிகளில் தெரிந்தவர்களிடம் எல்லாம் எல்லை வரைக் கடன் வாங்கித்தான் வீடே முழுமை ஆகி இருக்கிறது. நண்பர்கள் எல்லாரும் முடியாது என்றே சொல்லிவிட்டார்கள்.

நடைப்பிணமாகத்தான் அலைந்தான் மணி. "அஞ்சு வட்டிக்குத் தர்றேன். ஆனா ரெண்டு மாசத்துக்குள்ள திருப்பணும்" ரெண்டு மாசத்துக்குள்? வேறு குண்டர்களை அழைப்பதில்தான் இது முடியும். "வேணாங்க"

வீட்டை அடகு வைக்கலாமா? "இதை எப்படிங்க அடகு வைக்க முடியும்? ஏற்கனவே அடகுக்குதானே வீட்டுக்கடன் வாங்கியிருக்கோம்?"

ஒன்றும் புரியவில்லை. தற்கொலையைத் தவிர வேறு வழி இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. ஒருநாள் அம்சா பதட்டமாக அழைக்க, வீட்டிற்கு வேகமாக ஓடினான்.

வீட்டு வாசலில் ஒரு வண்டியில் அவன் தொலைக்காட்சியும் குளிர்பதனப் பெட்டியும்.

அதே தாதாதான் நின்று மேற்பார்வை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்."மணி.. வண்ட்டியா? காசைத் திருப்பிக் கொடுக்காத டோமரு உனக்கு படம் பாக்கணுமா?"

ராமாராவும் வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். "மணி, இதெல்லாம் சரியில்லை. நான் முதல்லேயே சொன்னேன், இது மரியாதைப் பட்டவங்க இருக்கற இடம்னு. நீங்க கூடிய சீக்கிரம் வீட்டைக் காலி பண்ணிடுங்க. குழந்தைங்க எல்லாம் பயப்படுது பாருங்க!"

வீட்டில் தொலைக்காட்சி போனதில் நிசப்தம் பெரும் சப்தமாகக் கேட்டது. சமையலறையில் கேவல்.

அடுத்த முறை தாதா வந்தபோது, மணியும் வீட்டில் இருந்தான் நல்ல வேளையாக..

"மணி.. உன் மூஞ்சுக்குதான் இவ்ளோ நாள் மேல கைவைக்காம விட்டு வச்சிருக்கேன்.."

"இதோ பாருங்க.. நீங்க பண்றது சட்டப்படி தப்பு.. தீர்ப்பு கூட வந்திருக்கு தெரியுமா?"

"நீ சரிப்படமாட்டே.. சட்டம் பேசறியா.. தயிர்சோத்துக்கு இவ்ளோ காண்டு கூடாது..தோ கூப்பிடறேன் நம்ம பசங்கள.."

"அய்யோ.. அவங்ககிட்டே ஏன் வம்பு.. எதாச்சும் கொடுத்து அனுப்புங்க!" கண்ணில் கலவரத்தோடு அம்சா..

"என்ன இருக்கிறது கொடுக்க?"

"ஏன் உன் பொண்டாட்டிய அனுப்பேன்! அம்சாவா பேரு? அம்சமாத்தானே இருக்கா?"

கதறி அழ ஆரம்பித்துவிட்டாள்..

"இந்தத் தாலி ஒண்ணுதான் இருக்கு.. சாமி படத்துக்குக் கீழே மஞ்சள் கயிறு இருக்கு அதை எடுத்துகிட்டு வாங்க.."

சமையல் அறையைத் தாண்டும்போதுதான் அதைப் பார்த்தான்.

மாட்சிமை தாங்கிய நீதிபதி அவர்களே.. என் கட்சிக்காரர் மணி, உணர்ச்சியின் தூண்டுதலால்தான் இந்தக் கொலையைச் செய்திருக்கிறார் என்பதால், குறைந்தபட்சத் தண்டனை அளிக்குமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

************************************
ஆங்கிலக் கலப்பை என் குறையாகக் கூறிய நண்பர் சாத்தான்குளத்தாருக்கு, துளி ஆங்கிலமும் கலக்காமல் எழுதிய இக்கதையை காணிக்கையாக்குகிறேன்.

காமத்திற்கும் கண் உண்டு - சிறுகதை

என் கற்பை இன்று இழக்கத் தீர்மானித்துவிட்டேன்.

28 வருடங்களாகப் பெயர் தெரியாத ஒருத்திக்காக பொத்திப் பொத்தி பாதுகாத்து வந்ததை கைவிட முடிவெடுத்ததில் வருத்தம் இல்லாதது எனக்கே ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.

வாய்ப்புக் கிடைக்காத வரைதான் நீ யோக்கியன் என்று குரு சொன்னது உண்மைதான் போலிருக்கிறது.

இந்த நகரம் அப்படிப்பட்டது. இந்த விஷயத்தில் யோக்கியனாக இருப்பது ரொம்பவே கஷ்டம். அமெரிக்காவை டாலர் தேசம் என்றால் பாரீஸை காதல் தேசம் என்று சொல்லலாம்.. இல்லை இல்லை காம தேசம். க்யூவில் நிற்கும் நேரத்தைக்கூட வீணடிக்காமல் முத்தமிட்டுக்கொண்டிருப்பவர்கள் நிறந்த தேசம். தன்னூரில் எப்படியோ தெரியாது, இந்த ஊர்க்காற்றுக்கே உணர்ச்சிகளைத் தூண்டிவிடக்கூடிய சக்தி அதிகமாகவே இருக்கிறது.சிக்னலில் நிற்கும் நேரத்தில் அப்படி என்னதான் அவசரமோ..தடவிக்கொண்டிருக்கிறான்.. இந்தக் கண்றாவியெல்லாவற்றையும் சூடேறிப் பார்ப்பதுதான் பொழுதுபோக்கு. காலார நடந்தாலும் தெருவோரக்கடைகளில் தூண்டிவிடும் விதவிதமான பொம்மைகள், உண்மைகள், லேப் டான்ஸுகள், க்ளப்புகள்!.. நடப்பதைக் கூட விட்டுவிடவா முடியும்? இந்த ஊரில் இவ்வளவு நாள் காப்பாற்றி வந்ததே பெரிய விஷயம்.

வாய்ப்பு கிடைக்காமல் இல்லை. பயம். புன்னைநல்லூர் நடராஜனுக்கு மேட்டர் தெரிந்து மறுபடி பெல்டைக் கழற்றுவாரோ என்ற தேவையில்லாத பயம் தொடங்கி எங்கேயாவது போட்டுக்கொடுக்கப்படுவோமே என்ற பயம். எதாவது வியாதி வெக்கை வந்து அசிங்கமாகிவிடுமோ என்ற பயம்.

இருந்தும், இன்று அந்த பயங்களைத் துறந்துவிட்டேன்.

காலையில் போர்டன் சொன்னபோதுகூட ஒன்றும் தோன்றவில்லை. "ராவி, நைட் கொஞ்சம் CDG போய் எலிஸாவைப் பிக் செய்து ஹோட்டலில் ட்ராப் செய்து விடுகிறாயா?"

இதுபோன்ற வேலைகள் எல்லாம் என் தலைமீது விழுவது வழக்கம்தான். நீதானே தனியாக இருக்கிறாய்.. நாங்கள் எல்லாம் குடும்பத்துக்குத் திரும்பவேண்டும். வீட்டில் தனியாக என்னதான் செய்வாய், உனக்கு பொழுதுபோக்குக்கு இன்று நான் பிச்சை போட்டேன்.. என்பது உள்ளே ஒலிக்கும்.

40 கிலோமீட்டர்.. சாயங்கால பாரீஸ் ட்ராபிக்கில் தள்ளாடிக்கொண்டு செல்லவேண்டும். இன்னும் 10 கிலோமீட்டர் ஊர்ந்துவிட்டால் பிறகு கொஞ்சம் ஆக்சிலரேட்டரை அழுத்தலாம். அறைக்குப் போனாலும் போர்தானே அடித்திருக்கும்..ரேடியோவைப் போட்டால் ஆப்பிரிக்க ஜாஸ் காட்டுக்கத்தலாகக் கத்தி காதைப் பதம் பார்த்தது.. எப்படித்தான் கேட்கிறார்களோ இந்த சத்தத்தை.. ஆட்டத்தை பார்க்க வேறு கூட்டிப்போயிருந்தான் ஒரு நண்பன். அருவருப்பு தாங்காமல் பாதியில் திரும்பி வந்துவிட்டேன். சிடியைத் தட்ட "தனிமை கொடுமையோ" என்று ஏ ஆர் ரஹ்மான் MP3யாக ஒலித்துக்கொண்டிருந்தார்.

உண்மை.. தனிமை, செய்ய வேலை ஏதும் இல்லாத, விலை உயர்ந்த பொழுதுபோக்குகள் மட்டுமே உள்ள இந்த நகரத்தில் தனிமை கொடுமைதான்.

பாடல் மாறியது.. "தேகம் எங்கும் மோகம் வந்து யாகம் செய்யும் நேரம் நேரம்".. என்ன இன்று இந்த மாதிரிப் பாட்டுகளாகவே வந்துகொண்டிருக்கின்றன?  என் மனசு தெரிந்து நடந்துகொள்கிறதா சிடி?

எப்படி இருப்பாள் அந்த எலிஸா? யான் என்ன சொன்னான்? "பிக் அப் பண்ணி ட்ராப் செய்துவிட்டு வந்துவிடாதே.. அமெரிக்க ஆபீஸில் அவளுக்கு ரொம்ப நல்ல பெயர். நிம்ஃப்!"

"யோவ்.. என்னய்யா சொல்றே?"

"அட கேள்விப்பட்டதைத் தான்பா சொல்றேன். ஒருத்தரை விட்டதில்லையாம் அவ!"

ஜேசுதாஸ் தொடர்ந்துகொண்டிருக்கிறார்.."விரகம் இரவை சோதிக்கும் கனவுகள் விடியும் வரையில் நீடிக்கும்"

இதைவிட நல்ல சந்தர்ப்பம் எனக்கு வாய்க்காது என்று அப்போதே புரிந்துவிட்டது. ஒருநாள் ட்ரிப்பாக வரப்போகிறாள், இங்கே யாரையும் அவளுக்குத் தெரியாது. எதாவது ஏடாகூடம் ஆகிவிட்டாலும் போட்டுக்கொடுக்கமுடியாது.. யான் சொன்னது உண்மையாக இருந்தால் ஏடாகூடம் ஆக வாய்ப்பும் கிடையாது..

எனவேதான், என் கற்பை இன்று இழக்கத் தீர்மானித்திருக்கிறேன்.

டெர்மினலின் பார்க்கிங்கில் ஜகஜ்ஜோதியாக நின்றுகொண்டிருந்தது கூட்டம். ஏர்போர்ட் பார்க்கிங் ஒரு காட்டெருமை. எப்போது பாயும் எப்போது மேயும் என்று யாருக்கும் தெரியாது. மெஷின் க்யூவில் முன்னாள் ஒரு கறுப்பன்.. விரோதமாகப் பார்க்கிறானா, சிரிக்கிறானா என்று வித்தியாசம் தெரியவில்லை. நான் என் பங்குக்கு காசைப் போடும் முன் ஒருமுறை ஆசைதீர முறைத்தேன்.டெர்மினலை நோக்கி நடக்கையில் வயிற்றுக்குள் எதோ பந்து மாதிரி உருண்டது.

உள்ளே நுழைவதற்குமுன் ஆசுவாசத்திற்கு ஒரு சிகரெட் கொளுத்தினேன். இன்று மூன்று ஆகிவிட்டது. ஒரே நாளில் முழுசாகக் கெட்டுப்போய்விடப்பொகிறேனா?

சிகரெட்டை அணைப்பதற்குள்ளாகவே செல் மணியடித்தது. "ராவி?"

"யா"

"நான் எலிஸா.. போர்டன் சொன்னார், நீ என்னை அழைத்துச் செல்ல வந்திருப்பதாக."

"ஆம், டெர்மினல் வாசலில் இருக்கிறேன்"

"ஓ, த கய் வித் ப்ளாக் ஓவர்கோட்? ஸ்பாட்டட்!"

டெலிபோனிலும் நேரிலும் ஒரே நேரத்தில் குரல் கேட்க, ஆரவாரமாகக் கையசைத்துக்கொண்டு நின்றாள் எலிஸா.

திரும்பும்போது நான் அதிகம் பேசவில்லை.. என் நிலைமை பேச அனுமதிக்கவில்லை.. அவள் வளவள என்று பேசிக்கொண்டே வந்தாள்..

"யூ ப்ரம் இண்டியா? த லேண்ட் ஆப் காம்சூத்ரா?"

"யூ லிவ் நியர் தாஜ்மகால்?" தாஸ்மால் என்று உச்சரித்தாள்.

"மெட்ராஸ்! ஓ கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்!"

"உன் மொழிப் பாட்டா? நன்றாக இருக்கிறது! யூ ஹாவ் ஜாஸ், ராக்?" ரேடியோவுக்கு வேண்டாவெறுப்பாக மாற்றினேன்.

ஹோட்டலில் செக் இன்னை முடித்து சாவி வாங்கிக்கொண்டே "உனக்குத் தெரியுமா ராவி? ஜஸ்ட் 50 வருஷம் முன்னால்கூட என்னை ஹோட்டலுக்குள் அனுமதிக்க யோசித்திருப்பார்கள்!"

என்ன சொல்வதென்று எனக்குத் தெரியவில்லை. "இப்போது டிஸ்கிரிமினேஷன் குறைந்துவிட்டிருக்குமே"

"ஆமாம், வெளிப்பக்கம்! உள்ளே எல்லாரும் அப்படியேதான் இருக்கிறார்கள்" புன்னகை என்னவோ வசீகரமாகத்தான் இருந்தது.

"ரூமுக்கு வாயேன், கொஞ்சம் பேசிக்கொண்டிருக்கலாம்.. ஹவ் அபவுட் எ ட்ரிங்க்? என் பாடி க்ளாக்குக்கு இப்போதுதான் மதிய நேரம்" கண்ணில் அழைப்பு. யான் சொன்னது உண்மைதான் போலிருக்கிறது.

"இல்லை எலிஸா.. எனக்குக் கொஞ்சம் சில்லறை வேலைகள் இருக்கின்றன. நாளைக்காலை எட்டு மணிக்கு வந்து பிக் செய்துகொள்கிறேன்..குட்நைட்"

திரும்ப வரும்போது மனதில் வெறுமை.. எல்லாமே எதிர்பார்த்ததுபோல்தானே நடந்தது? ஏன் தவறவிட்டேன் இப்படி ஒரு வாய்ப்பை? இதை நிறவெறி என்று சொல்ல முடியுமா? பேசும்போது பழகும்போது எல்லாம் நிறவெறியா காட்டுகிறேன்.. இருந்தாலும் இந்த அளவுக்கு..மனசு இன்னும் பக்குவப்படவில்லை! அட இந்த அசிங்கம் செய்வது பக்குவமா?  பயமோ? தயக்கமோ? என்ன எழவோ!  
 
சே! வேறு வழியில்லை.. நடராஜனே கதி!

************************

பின்குறிப்பு: கதை என்று எழுதி ரொம்பநாள் ஆகிவிட்டது.. தேன்கூடு சாகரனை ரொம்ப மிஸ் செய்கிறேன்! தேன்கூடு போட்டிகள் இருந்தவரை மாதம் ஒன்றாவது எழுதிக்கொண்டிருந்தேன். மீண்டும் போட்டி என்று அறிவித்த சர்வேசனுக்கும், ஊக்கப்படுத்திய பாஸ்டன் பாலாவுக்கும் நன்றி

6. How to say NO! (Wifeology)

இன்னிக்கு நாம பாக்கப்போறது, மனைவி கேக்கறதை மறுக்கறது எப்படின்றது..

இல்லைன்னு சொல்றது சுலபமான வேலைன்னு சிலரும் முடியவே முடியாத மேட்டர்னு சிலரும் நினைச்சிருப்பாங்க.. அவங்கவங்க அனுபவம் அப்படி. விஞ்ஞானத்தை உபயோகப்படுத்தாம அஞ்ஞானமா அலையறவங்க மறுத்தா மரண அடிதான்.

தங்கமணிங்களை இன்னொசெண்ட்னு மட்டும் நினைச்சுறாதீங்க.. உங்க ஆபீஸ்லே எப்ப போனஸ், எப்ப எதிர்பாராத (அதாவது நீங்க எதிர்பாராதம் அவங்க எதிர்பார்க்கிற) பணம் எல்லாம் வரும்னு கரெக்டா தெரிஞ்சு வச்சுகிட்டு அதுக்கும் ஒரு பட்ஜெட் போட்டு வைக்கறதுல கில்லாடிங்க. என்ன, அந்த பட்ஜெட் எல்லாம் அவங்களோட புடைவை நகைன்னு அப்போர்ஷன் ஆகும்.. நம்ம அல்ப ஆசைகளுக்கு சங்கூதிட்டு அவங்க தன்னுதை நடத்திக்கற ஸ்டைலே தனி..

இப்ப நாம பாக்கப்போற உதாரணத்துல, தலைவருக்கு எதிர்பாராத பணம் வருது, அதிலே தங்கமணி நகை கேக்கறாங்க.

சூழல் 1 : இதுவா வெற்றி?

"என்னங்க அந்தப் பணத்தை என்ன பண்ணப்போறீங்க?"

"கிரிக்கெட் 20-20 சீரிஸ் வருதே, அதை பெரிய ஸ்கிரீன் LCD TV லே பாக்கணும்னு ரொம்ப நாள் ஆசை, அதான் வாங்கப்போறேன்"

"பிரின்ஸுக்கு போகலாம்னு பாத்தேன்"

"ஆமா, அங்கதான் போகணும்.. எதிர்த்தாப்பலதான் வஸந்த & கோ?"

முறைப்பையும் மீறி வாங்கியே விட்டான் LCD..

சில நாட்களுக்குப் பிறகு..

"யெப்பா இன்னிக்கு கிரிக்கெட் மேட்ச்! எங்கேயும் போகப் போறதில்லை! அய்யா ஹவுஸ் அரெஸ்ட்"

"தாராளமா பாருங்களேன். குழந்தைக்கு சாதம் ஊட்டிட்டு அப்புறமா!"

"சரி ஹாலுக்கு போயிடறோம்"

"அய்யோ.. அவன் ஹாலெல்லாம் இரைப்பான். அப்புறம் யாரு க்ளீன் பண்றது? இங்கேயே.. என்ன ஒரு பத்து நிமிஷம்"

முதல் பத்து ஓவர் காலி.

"ஒரு நிமிஷம்.. துவரம்பருப்பு சுத்தமா தீந்து போச்சு.. கடைக்கு போயிட்டு வந்துடறீங்களா?"

"மேட்ச் போகுதே!"

"ஆமாம்.. பொல்லாத மேட்சு.. நீங்க பிடிவாதம் பிடிச்சு வாங்கினீங்களே அப்ப நான் எதாச்சும் சொன்னேனா? ஒரு நிமிஷம் கடைக்குப் போக

இவ்ளோ யோசிக்கிறீங்களே!"

அடுத்த 10 ஓவர் காலி.. முதல் இன்னிங்ஸ் முடிஞ்சுது.

திரும்பி வந்து அமர்ந்தால் டிவியில் சீரியல் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது.

"அய்யோ அத மாத்தாதீங்க.. கல்பனாவும் அவ புருஷனும் பேசறதை நாத்தனார் ஒட்டுக்கேட்டுட்டா கடன்காரி.. மாமியார்கிட்ட போயி வத்தி வைக்கப்போறா.. முக்கியமான சீன். இது முடிஞ்சதும் நியூஸ்தானே அப்ப மாத்திக்கங்க"

அண்ணன் ப்ரெசண்டேஷன் செரிமனி மட்டும்தான் பார்த்தார் என்பதைச் சொல்லவும் வேண்டுமோ?

***************

சூழல் 2 - விளைவுகள் அறிந்தவன்!

"என்னங்க அந்தப் பணத்தை என்ன பண்ணப்போறீங்க?"

"கிரிக்கெட் 20-20 சீரிஸ் வருதே, அதை பெரிய ஸ்கிரீன் LCD TV லே பாக்கணும்னு ரொம்ப நாள் ஆசை, அதான் வாங்கப்போறேன்"

"பிரின்ஸுக்கு போகலாம்னு பாத்தேன்"

"சரி டிவி அடுத்த போனஸ்லே வாங்கிக்கலாம்.நீ கேட்டா நியாயம் இருக்கும்! "

நகைதான் வாங்கினாங்க.

சில நாட்களுக்குப் பிறகு..

"கிரிக்கெட் 20-20 சீரிஸ் வந்திருக்கு. இந்த டொக்கு டிவியிலே பாக்கணும்னு நெனச்சாலே எரியுது"

"வாங்கிக்க வேண்டியதுதானே.. நானா வேண்டாம்னு சொன்னேன்?"

பதில் பேசுவதாவது.. நம்மாளுதான் அறிவாளியாச்சே..

******************
சூழல் 3: இவன்தாண்டா பிஎச்டி!

"என்னங்க அந்தப் பணத்தை என்ன பண்ணப்போறீங்க?"

"என்ன பண்ணலாம் நீயே சொல்லு!"

"பிரின்ஸுக்கு போகலாம்னு பாத்தேன்"

"நகையா, வாங்கிட்டா போச்சு.. நான்கூட சொல்லணும்னு இருந்தேன். அன்னிக்கு ஜுவல்லரி ஷோகேஸ்லே பாத்து நல்லா இருக்குன்னு சொன்னியே, அந்த பேட்டர்ன்லேயே வாங்கிடலாமா?."

நகைக்கடையில்..

"ஆமாங்க.. அப்படி ஒரு பேட்டர்ன் தான் வேணும்.. மேலே மயில் மாதிரி டிஸைன், கீழே ஒரு கல்லு - சிகப்புமில்லாம, மஞ்சளும் இல்லாத ஒரு

கலர்"

"கிடைக்கறதை வாங்கிக்கலாமேங்க"

"நீ சும்மா இரு. அந்தக் கல்லு கலர்தான் என் கண்ணுமுன்னாலேயே நிக்குது. உனக்கு என்ன கல்லு ராசின்னும் பாத்துட்டேன், அதுல

காம்ப்ரமைஸே கிடையாது!"

"அப்ப்டி ஒரு கல்லு இங்கே இல்லைங்க"

"ஆர்டர் கொடுத்தா கிடைக்குமா?"

"கிடைக்கிறது கஷ்டம்ங்க"

"எவ்வளவு நாள் ஆனாலும் பரவாயில்லை! அந்தக் கல்லு கிடைச்ச உடனே இந்த நம்பருக்கு காண்டாக்ட் பண்ணுங்க!"

"ரெண்டு மாசமாவது ஆகும்"

"அதனால என்ன? இவ்ளோ நாள் பொறுத்தாச்சு.. இன்னும் ஒரு ரெண்டு மாசம் பொறுக்க முடியாதா? ராசி மேட்டர்! கண்ட கல்லைப்போட்டா ரிஸ்கு? கல்லு விஷயத்துல நோ காம்ப்ரமைஸ்!"

"சரி நீ ஆசைப்பட்ட நகைதான் இல்லைன்னு ஆகிப் போச்சு. வேற என்ன செய்யலாம்? எதுத்தாப்புலதானே வசந்த அண்ட் கோ இருக்கு

ஒரு நுழை நுழைஞ்சு பார்ப்போம் அங்க உனக்கு எதாவது பிடிச்சு இருக்கான்னு பாரேன்"

நேராக டீவி செக்ஷன் போய்விடக்கூடாது.., தங்கமணிக்கு இண்டரெஸ்ட் இல்லாத பொருட்கள் இருக்குமிடயாய் நடந்து சென்று கொஞ்சம் கேப் விட்டு டிவி ஏரியாவுக்குள் நுழைய வேண்டும்.

"யேய், இங்க பாரேன், இந்த டீவி சேல் போட்டு இருக்கான்.என் கஸின் அருண் வீட்டில் வாங்கி இருக்கிறதாச் சொன்னேனே. உன் தங்கை லதா கூட சூப்பரா இருக்கிறதா சொன்னாளே! அருண் கூட சொல்லிக்கிட்டு இருந்தான், அவன் வீட்டுக்கு நம்மளை கூப்பிடச் சொல்லி அவன் மனைவி சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாளாம்.. வேறெதுக்கு.. எல்லாம் இந்த டீவி பெருமை அடிச்சுக்கத்தான்"

"அவங்க நம்மளைக் கேட்கறதுக்கு முன்னாடி நாமளும் ஒண்ணு வாங்க வேண்டியதுதான்"

"ஆமாம்.. அவங்ககிட்ட 42" தான் இருக்கு.. நாம 50" ஆ வாங்கிடுவோம்.. அடுத்தவாரம் 20-20 சீரிஸ் இருக்கு.. அன்னிக்கு அவனை பேமிலியோட கூப்பிட்டாதான் எனக்கு ஆறும்!"

பத்து நாளைக்கொருமுறை ஜுவல்லரிக்கு (தங்கமணி பாக்கும்போது மட்டும்) போன் செய்து "என்னாய்யா இன்னுமா வரலை அந்த டிஸைன்" என்று கேட்டவண்ணம் டிவி பார்த்துகிட்டு எஞ்சமாய் பண்ணிகிட்டு இருக்காரு தலைவர்!

இந்த நுணுக்கத்தை கொஞ்சம் நுணுக்கமாப் பாத்தீங்கன்னா, முதல் ரெண்டு பேரோட ஆசையும் இவர் ஆசையும் ஒண்ணுதான். ஆனா, அதை எப்படி செயல்படுத்தறார் என்பதில்தான் வித்தியாசம் காட்டி ஸ்கோர் பண்றாரு. முதல்ல மறுப்பு சொல்லாம ஆரம்பிச்சு, வாங்கித் தராததுக்கான காரணத்தை நாசூக்கா வேறே ஒருத்தன் மேலே போட்டு (இந்த இடத்துல முக்கியமான மேட்டர் ஸ்பெசிபிகேஷன். இதை வச்சுகிட்டு - 3 டோர், 3 பகுதியிலும் டிப்ராஸ்ட் இருக்கிற ரெப்ரிஜரேட்டர்தான் வேணும்.. ஆட்டோமேட்டிக் அவன் வேண்டாம் ஆனால் ஆட்டோமாட்டிக் க்ரில் மட்டும் வேணும், இப்படி ரெண்டு மூணு மேட்டரைத் தெரிஞ்சிகிட்டு, கிடைக்கறதுக்குக் கஷ்டமான ஸ்பெசிபிகேஷனை வெளிய விடணும்), அப்பால அவங்களுடைய நுண்ணிய உணர்வுகளைத் தூண்டிவிட்டு அப்புறமாத்தான் காரியத்தை சாதிச்சுக்கணும். டிவிதான் வாங்கிட்டமேன்னு சும்மா இருந்தாரா? பாலோ அப் பண்றாராம்.. அதுலதான் இவர் அடிவாங்காம தப்பிக்கறார்.

நானே இந்த நுணுக்கம் இன்னும் கைவராம இருந்தப்ப கைகொடுக்கும் கையா, கை கொடுத்த தெய்வமா வந்தவர் நம்ம கொத்தனார். பின்னிப் பெடலெடுத்துட்டார் இந்த ஐடியாவுல!

இன்றைய வீட்டுப்பாடம்:

ஆத்திச்சூடி தயாரிக்கும் சீஸன் இது. நாம, நம்ம வைபாலஜிக்கு ஒரு ஆத்திச்சூடி தயாரிச்சு பின்னூட்டமா போடுவோமா? சாம்பிள்:

அடங்குவது ஆண்.

ஆணீயம் பேசேல்.

இல்லாளே தெய்வம்

ஈ எம் ஐ உன் கடமை

உண்மை மாதிரி பேசு

ஊர்சுற்றும் உரிமைமற.

எந்நாளும் நீ அடிமை

ஏச்சுக்கு பழகு

ஐயம் வரவிடாதே

ஒப்புக்கு நீ தலைவன்

ஓடாமல் அடிவாங்கு

ஔஷதம் தேடு (அடிவாங்கிய பின்)

5. விளையாட்டுப் பாடம் - சைட் அடிப்பது எப்படி? Wifeology Exclusive Flash

விளையாட்டா பாடம் கத்துக்கறது எப்பவுமே சுலபம்ன்றதால இந்தப் பாடத்துக்காகவே ஒரு ப்ளாஷ் கேம் தயாரிச்சிருக்கேன். Practice makes perfect னு சொல்வாங்க இல்லையா, அதனால ஒரு முறை தோத்தாலும் பலமுறை முயற்சித்தால் வெற்றி நிச்சயம்!

சைட் அடிக்கறது சரியா தப்பான்ற விவாதத்துக்குள்ள நான் போக விரும்பலை. நான் தப்புன்னு சொன்னா நிறுத்திரப்போறீங்களா என்ன? இது ஒரு தவிர்க்க முடியாத விஷயம் அப்படின்றத யாரும் மறுக்க மாட்டீங்க! டாக்டர்கள் என்ன சொல்றாங்கன்றத இங்க போய் பாத்துக்கங்க! தங்கமணிங்க ஒத்துக்கவா போறாங்க? ஹூம்!

சரி தங்கமணியோட வெளிய போறீங்க, சைட் அடிச்சு மாட்டிக்கறீங்க. இந்த சிச்சுவேஷன்லே இருந்து வெற்றிகரமாக (அடிவாங்காம -ன்றதத்தான் அப்படிச் சொல்றேன்) வெளியே வருவது எப்படின்றதத் தான் இந்த பாடத்துல பாக்கப் போறோம்.

வழக்கமான டிஸ்கி: இது சிலருக்கு வொர்க் அவுட் ஆவலாம், ஆகாமலும் போகலாம், அவரவருக்கு வாய்த்தது அவரவருக்கு!

இந்த சிச்சுவேஷனையும் மூணு விதமா டீல் பண்ணலாம்.

1. "என்ன லுக்கு?"

"என்ன, அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லையே"

இத்தோடு மேட்டர் முடிந்துவிட்டது போலத் தோன்றும்.. ஆனால் டேக் இட் ஈஸி பாலிஸி தங்கமணிகளுக்குத் தெரியாத பாலிஸி. அவர்களுக்குத் தெரிந்த ஒரே பாலிஸி கிவ் அண்ட் டேக் பாலிஸி (போட்டு வாங்கறதுதான்)

எதிர்பாராத நேரத்தில் உங்களை இப்படி ஒரு கேள்வி தாக்கும் -

"அந்தப் பொண்ணு போட்டிருந்த மாதிரி ஒரு யெல்லோ ட்ரெஸ் எனக்கு வாங்கித் தரீங்களா?"

எதோ ஞாபகத்தில் "உங்கிட்டதான் அதே ட்ரெஸ் ஏற்கனவே இருக்கே" என்றோ, "அவ போட்டிருந்தது யெல்லோ இல்லையே ப்ளூ வாச்சே" என்று சொல்லியும் விடுவீர்கள்! பொய் சொல்வதற்கு நிறைய ஞாபகசக்தி வேண்டும். இல்லையென்றால் மாட்டுவது நிச்சயம். . அடி வாங்குவது சர்வ நிச்சயம்..

2. "என்ன லுக்கு?"

"ஆமா! லுக்குதான் விட்டேன்.. என்னான்ற இப்ப? நான் எதையெல்லாம் மிஸ் பண்ணியிருக்கேன்னு தெரிஞ்சுக்க ஒரு லுக்கு விடக்கூட சுதந்திரம் கிடையாதா?"

இப்படிச் சொல்லும் ஆளின் கதி என்ன என்பதை அருகாமையில் உள்ள மருத்துவமனையின் ட்யூட்டி டாக்டரைக் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளலாம். "ICU லே சேத்தாங்களே அந்த ஆளு" என்று சொன்னால் ரிசப்ஷனில் வழி காட்டுவார்கள்.

3. இவர்தான் நம்ம ஆளு. வைபாலஜியில டாக்டரேட் வாங்கினவரு.

"என்ன லுக்கு?"

"என்ன?"

"வச்ச கண் வாங்காம சைட் அடிச்சுகிட்டிருக்கீங்களே.. "

"சைட்டா? பாத்தேன் உண்மைதான்.. எதுக்காகப் பாத்தேன்ன்னு தெரியாம பேசாதே"

"எதுக்கு?"

1. "அவ போட்டிருந்தாளே ஒரு பின்க் ட்ரெஸ்.. அந்த அட்டு பிகருக்கே அது அவ்ளோ நல்லா இருக்கே, உனக்குப் போட்டா எப்படி இருக்கும்னு யோசிச்சேன்.. நய்ஹாலே கிடைக்கும் இல்ல? உடனே போய் வாங்கிகிட்டு வந்திடலாமா?"

இதை செலவுன்னு நினைக்காதீங்க.. அடிவாங்காம இருக்கறதுக்குக் கொடுக்கற Protection Money!

2. "இந்த மாதிரி ரெண்டு பேரைப் பாத்தாதானே நான் எவ்வளவு பாக்கியசாலின்னு எனக்கே தெரியுது. .இதையெல்லாம் தடுக்காதே!"

3. "அவளைப் பாத்தா உன்னோட கஸின் மீனா மாதிரியே இல்லை?கல்யாணத்துல இண்ட்ரொட்யூஸ் செஞ்சியே? Remarkable Resemblance! உனக்கு அப்படி தோணலே?"

நேரடியாக இல்லைன்னு சொல்றதைவிட, ஆமாம்னு அடிவாங்கறதைவிட, இந்த மாதிரி சமாளிபிகேஷன் வொர்க் அவுட் ஆக வாய்ப்பு அதிகம்.

சரி.. கீழே இருக்கற கேமை விளையாடிப் பாருங்க! தங்கமணி பாக்காத நேரத்துல ரங்கமணி மேலே க்ளிக்கி சைட் அடிக்க வைங்க! பத்து பாயிண்ட் எடுத்தா வர ஸ்க்ரீனை ஸ்க்ரீன்ஷாட் எடுத்து எனக்கு மெயில் அனுப்புங்க, ஒத்துக்கறேன் நீங்க வீரர்னு!

கற்றது தமிழ் - பார்த்தபிறகு எழுந்த எண்ணங்கள்

முன் குறிப்பு: தியேட்டர்லே வந்தபோது தவறவிட்டு, ஒரிஜினல் பிரிண்டுக்காக வெயிட்டி வெயிட்டி கிடைக்காமல் கடைசியா ஒரு திராபை பிரிண்டுல பார்க்கவேண்டி வந்தது. ஹீரோயின் அழுதுகிட்டே வசனம் பேசின காட்சிகள், ஹீரோ பேக்கிரவுண்ட் ம்யூசிக்கோட பேசற காட்சிகள் எல்லாத்துலயும் க்ரிப்டோகிராபி உபயோகப் படுத்தி அர்த்தம் புரிஞ்சிக்க வேண்டி வந்தது.

 

நிறைய ப்ளஸ் பாயிண்டுகள் இருக்கு: நல்ல ஆழமான வசனங்கள், காட்சிப்படுத்தல்கள், கவிதையான ஏழு வயதுச் சிறுவர்களின் நட்பு, தமிழய்யா வார்டன் (அழகம்பெருமாள்) பாத்திரப்படைப்பு, நாயகன் நாயகி நடிப்பு, நாயகன் வாயிலாகவே கதைசொல்வதால் அவன் கண்ணாகவே ஓடும் காமரா, வேல் மாதிரி mediocre படங்களுக்கு mediocre ஆகவும், இது போன்ற படங்களுக்கு வேறு அளவுகோலும் வைத்து இசையமைத்திருக்கும் யுவனின் அற்புதமான இசை, பாடல்கள், பின்னணி இசைக்கோர்ப்பு, தற்கொலைக்குப் பின் நண்பர்கள்(?) எப்படி எடுத்துக்கொள்வார்கள் என்ற முன்கூட்டிய கற்பனை, அங்கங்கே தெறிக்கும் தமிழ் ஆங்கில கவிதை எடுத்தாளல்கள் .. சொல்லிக்கொண்டே போகலாம்.

 

ஆனால், முழுமையாக நல்ல படம் என்று முத்திரைப்படுத்தவிடாமல் செய்யும் விஷயங்களையும் பட்டியலிடலாம்.

 

தமிழ் கற்றதால்தானா பிரபாகருக்கு இந்த நிலைமை? சந்தையில் அதிகவிலை பெறாத BA History போன்ற ஒரு பாடத்தை எடுத்திருந்தாலும் இந்த நிலைமை வந்திருக்கலாமே! பிரபாகர் ஒரு கிராமத்து ஆசாமி என்பதால் (கல்சர் சரியில்லை என்னும் நாமக்காரன்) ஒதுக்கப்படுகிறானா, பணம் இல்லை என்பதால் (200 ரூபாய் பைன் கட்ட கையில் இல்லை) ஒதுக்கப்படுகிறானா, உறவுகள் இறந்ததால் தனிமை வசப்படுகிறானா, 27 வயதிலும் பாலியல் தேவைகள் பூர்த்தி ஆகாததால் மனம் பிறழ்கிறானா -- என்று பல கோணங்களில் ஆராய வகை செய்யும் பாத்திரப் படைப்பு. தமிழ் என்பது வசனத்துக்காக மட்டும் (2000 வருஷத் தமிழுக்கு 2000, 25 வருஷ கம்ப்யூட்ட்டருக்கு 2 லட்சமா?) உபயோகப்படுகிறதே அன்றி, கதைக்கு எந்த விதத்திலும் உபயோகப்படவில்லை. தமிழய்யாவைப் பிடித்திருந்ததால் தமிழ் படித்ததாகச் சொல்கிறானே ஒழிய, தமிழ் பிடித்ததால் படித்ததாகச் சொல்லவில்லை. போலீஸ் பிடித்துக் கொண்டு செல்வதற்கும் சிகரெட்தான் காரணமே ஒழிய தமிழ் காரணமில்லை.. தமிழை உணர்ச்சிப் பொருளாக்குவது தவிர, தமிழுக்கும் இந்தப்படத்துக்கும் எந்த சம்மந்தமும் இல்லை. (பிரபாகரா.. விவகாரமான பேரு என்று வரும் வசனமும் இன்னும் ஒரு சாராரை மகிழ்ச்சிப்படுத்தச் சேர்த்ததே என்றும் நினைக்கிறேன்.)

 

Income Inequality,  Economic divide  என்பவை, தற்போது பேசியே ஆகவேண்டிய பிரச்சினைகள் என்பதில் எந்தச் சந்தேகமும் எனக்கு இல்லை. நாராயணன் 7 ட்ரெயிலர் ஓட்டிவிட்டார், எப்போது மெயின் ரீலுக்கு வரப்போகிறார் என்பது தெரியவில்லை, ஆனால் அவர் ட்ரெயிலர்களிலேயே யோசிக்கவேண்டிய பலவிஷயங்களை முன்வைத்திருக்கிறார். பெரிய பிரச்சினை ஆகும் முன் தவிர்க்க, இது ஒரு பிரச்சினை என்று அங்கீகரிக்கவேண்டியது அவசியம். அப்போதுதான் தீர்வை நோக்கிச்செல்ல முடியும், அதைத்தான் நான் இங்கும் சொல்லி இருக்கிறேன்.

 

இந்தப்படத்தைப் பார்க்காமலே நான் சொன்ன கருத்து: "கற்றது தமிழ்" போன்ற படங்கள் (படம் பார்க்கவில்லை), பலர் மனதுக்குள் எரிந்துகொண்டிருக்கும் இந்தப் பிரச்சினைக்கு தூபம் போட்டு பணம் பார்க்கும் முயற்சியாகவே கருதுகிறேன். அரைகுறை சைக்கோவாக இருப்பவர்களில் ஒருவர் இது போன்ற படங்களால் தூண்டப்பட்டாலும் அந்த இயக்குநர் பொறுப்பேற்கவேண்டும் என்றும் கருதுகிறேன். 

 

இந்தக் கருத்திலிருந்து, படம் பார்த்தபின்னும் மாற வேண்டிய அவசியம் ஏற்படவில்லை. ஒரு பிட்ஸாவுக்காகக் கூட நாளை கொலை நடக்கலாம் என்று கூறும் இயக்குநர், அந்தக் கொலைகளையும், மனப்பிறழ்வையும் நியாயப்படுத்தும் வசனங்களையும் வைத்து ஒருபக்கம் ஓடிவிட்டார். கருணாஸ் சொல்லும் "பக்கத்து வீட்டுக்காரன் அதிகமா சம்பாதிக்கிறான், அந்த வயித்தெரிச்சல்லே அவன் ஸ்கூட்டரைப் பஞ்சர் பண்ணுவேன், அதைவிட கொஞ்சம் அதிகமா நீங்க செஞ்சிருக்கீங்க" என்பதும், தொலைக்காட்சியில் பேட்டிக்குப் பின் வரும் வசனங்களும் (வாடகை எல்லாம் சாப்ட்வேர்காரங்களாலத்த்தான் அதிகமாச்சு, ஒரு இடத்துல மட்டும் வளந்தா அது வளர்ச்சியில்ல, வீக்கம்) கோபப்படுவது தார்மீக உரிமை, ஸ்கூட்டரைப் பஞ்சர் செய்வதும் கொலை செய்வதும் தவிர்க்க இயலாத வெளிப்பாடுகள் போன்ற கட்டமைப்பை உருவாக்குகின்றன.

 

மிதக்கும் வெளி சொல்வதுபோல மாற்றுக்கருத்துக்கும் இடம் ஒதுக்கினாலும், இயக்குநர் செய்யவிரும்பும் கட்டமைப்பு தெளிவாகத் தெரிகிறது. (ஷங்கர் படங்களில் மாற்றுக்கருத்து வருவதில்லையா? முதல்வன் படத்தில் எல்லாரும் அடுத்த முதல்வராக புகழேந்தியைச் சொல்ல, ஒரு குரல் எம்ஜியார் என்று சொல்லியதே? சிவாஜியை எல்லாரும் புகழ, ஹனிபா "அவன் ஜெயிலிலேயே இருக்கணும்" என்று சொல்லவில்லையா? -- ஆனால் ஷங்கர் சொல்லவிரும்புவது பெரும்பான்மை மூலம் தெரிகிறது, இங்கேயும் அப்படியே!)

 

இங்கே பயமுறுத்துவது, நாயகன் கொலை செய்யத் தேர்ந்தெடுக்கும் ஆட்கள் - செல்லாத ரூபாய் நோட்டை ஒத்துக்கொள்ளாத ரெயில்வே ஊழியன், பீச்சில் காதலிக்கும் ஜோடி, உதவ முயலும் சைக்கியாஸ்டிரிஸ்ட் என தங்கள் அளவில் தவறுசெய்யாத சாதாரணர்கள். வில்லன்களாகச் சித்தரிக்கப் படுபவர்கள் ராத்திரி முழுக்க வேலை செய்து வீடு திரும்பும் BPO ஊழியன், 2 லட்சம் சம்பளம் வாங்கியும், கல்சர் சரியில்லாத (என அவன் நினைக்கும்) நண்பனை அலுவலகத்துக்கு அழைத்து உபசரிக்கும் சாப்ட்வேர் ஊழியன், வசனம் எழுதப்பட்ட டி ஷர்ட் அணிந்த பெண் - அவர்கள் அளவில் எந்தத் தவறும் செய்யாதவர்கள்தான்.

 

எதற்கென்றே தெரியாமல் காழ்ப்புணர்ச்சி காட்டும் போலீஸ்காரனும், லஞ்சம் வாங்க முயலும் ரயில்வே போலீஸும் வில்லன்களாகச் சித்தரிக்கப் படுவதையாவது ஓரளவு ஏற்கலாம். இப்படிக் கொலைகள் செய்யும் ஒருவனை Income Inequality என்ற ஒரே காரணத்திற்காக நியாயப் படுத்துவது எந்த விதத்திலும் நியாயமில்லை.

 

ஒரு சைக்கோ, கொலை செய்தான் செத்தான் என்ற அளவில் கதை நின்றிருந்தால் இதைப் பற்றிப் பேசவேண்டியிருக்காது. ஆனால், அவன் சைக்கோ ஆனதுக்குக் காரணம் இவை என நியாயப்படுத்த முயலும்போது - அதுவும் தமிழ் என்ற ever-boiling உணர்ச்சியைத் துணைக்கு அழைத்துக்கொண்டு, அதிக சம்பளம் வாங்கும், பணம் உள்ள, பெண்துணை கொண்ட அனைவரும் வில்லன்கள் என்று சொல்ல வருவது அநீதி.

 

யோசிக்க வைத்த படம் என்பது சரிதான், ஆனால் படத்தின் அடிநாதம் சரியில்லை. Dangerous Movie.

பாடம் 4 - வேலை செய்யாதவன் தான் வீரமான வேலைக்காரன் (Wifeology)

இன்னிக்கு வர பாடம், ரொம்ப முக்கியமான பாடம்.

கல்யாணம் ஆனவங்க யோசிச்சுப்பாருங்க, உங்கள் தங்கமணி எப்ப உங்களுக்கு வேலை கொடுக்க ஆரம்பிச்சாங்கன்னு?

ஞாபகம் வந்துருச்சா?

ஹனிமூன் போனீங்களே, அங்கே என்ன நடந்தது?

சே.. அதைச் சொல்ல வரலைப்பா! ஏ சர்டிபிகேட் மேட்டர் எல்லாம் கிடையாதுன்னுதான் முதல்லியே சொல்லிட்டேனே!

இப்ப ஞாபகம் வருதா?

"ஸாரிங்க, என் ஹேண்ட்பேக்கை ஹோட்டல்ரூமிலேயே விட்டுட்டு வந்துட்டேன்.. கொஞ்சம் ப்ளீஸ் போயி எடுத்துகிட்டு வந்துடறீங்களா?"

ஆமாம். இப்படி சாதாரணமா, ஸாரி, ப்ளீஸ் எல்லாத்தோடயும் ஆரம்பிக்கற வேலை வாங்கற டெக்னிக்தான் பிற்காலத்துல "வெட்டியாத்தானே பொட்டி தட்டிகிட்டு இருக்கே, அந்தப் புடவைக்கெல்லாம் ரிவைவ் போட்டாதான் என்னவாம்?" என்று பரிணாம வளர்ச்சி அடையுது.

முளையிலேயே கிள்ளவேண்டிய விஷயத்தை வளரவிட்டுட்டு அப்பால குத்துதே குடையுதேன்னு சொல்றதில எந்த அர்த்தமும் இல்லை.

ரொம்ப கேர்புல்லா ஹேண்டில் பண்ணவேண்டிய ஏரியா இது. ரொம்ப அசட்டுத்தனமாவும் ஹேண்டில் பண்ண முடியாது, ரொம்ப புத்திசாலித்தனமாவும் ஹேண்டில் பண்ண முடியாது.

"ஆஹா, நீ சொல்லவே வேணாம்.. இதோ போய் செஞ்சுடறேன்"னு முதல்ல ஆரம்பிச்சீங்கன்னா, பிற்காலத்துல வலைப்பூ பாக்க முடியாது, சேலைப்பூ தான் பாக்க முடியும்.

ஓவர் புத்திசாலித்தனமா ஒருத்தர் நடந்துகிட்டாராம். அவர் தன் அனுபவத்தை நண்பர்கிட்ட பகிர்ந்துகிட்டார் இப்படி:

"என் மனைவி காலைலே ப்ரேக்பாஸ்ட் பண்றதை பார்த்தேன். தேவையில்லாத மூவ்மெண்ட் நிறைய, காய்கறிகள் எல்லாம் நறுக்கி வச்சுகிட்டு வேலைய ஆரம்பிக்கறதில்லை, நிறைய ஐடில் டைம் நடுவுல.. டைமை வேஸ்ட் பண்றா. டைம் மேனேஜ்மண்ட் படி, லெப்ட் ஹாண்ட் மூவ்மெண்ட், ரைட் ஹாண்ட் மூவ்மெண்ட், ப்ரெபரேஷன்ஸ் எல்லாத்தையும் ஒரு நாள் அனலைஸ் பண்ணி சார்ட் போட்டுக் கொடுத்தேன் அவளுக்கு"

"இம்ப்ரூவ்மெண்ட் தெரிஞ்சுதா?"

"நல்ல இம்ப்ரூவ்மெண்ட். முன்னெல்லாம் ப்ரேக்பாஸ்ட் பண்றதுக்கு அவளுக்கு 30 நிமிஷம் ஆகும். இப்பல்லாம் எனக்கு 10 நிமிஷம்தான் ஆகுது"

இல்லை, "செய்ய முடியவே முடியாது"ன்னு ஸ்ட்ராங்கா சொன்னீங்கன்னா, விளைவும் தவிட்டு ஒத்தடம் ரேஞ்சுக்கு ஸ்ட்ராங்காத்தான் இருக்கும்.

அதனால, இந்த இரண்டு எக்ஸ்ட்ரீமுக்கும் நடுவுல ஏதோ ஒரு இடத்துல இருக்கு நமக்கான தீர்வு!

உப்புமா செய்வது எப்படின்னு செய்முறைக்குறிப்பு போட்டிருக்கேன், படிச்சுப் பாத்து அதன் சாராம்சத்தை மட்டும் எடுத்துகிட்டு, எல்லா வேலைக்கும் இதையே அப்ளை பண்ணலாம்.

உப்புமா செய்வது எப்படி

உப்புமா செய்ய ஆரம்பிக்கும் முன் சொல்ல வேண்டிய வசனங்கள் - "சமையல்லே இருந்து இன்னிக்கு உனக்கு ரெஸ்ட். அய்யா சமையலை சாப்பிட்டதில்லையே நீ? சாப்பிட்டவங்களைக் கேட்டுப்பாரு.. நளபாகம்னு சொல்வாங்களே அது என் கைவண்ணம்தான். இனிமே குறைந்தபட்சம் வாரம் ஒருமுறையாச்சும் ப்ளீஸ் சமைங்கன்னு கெஞ்சப்போறே பாத்துக்க!"

1. அடுப்பை "ஹை"யில் ஏற்றி வைத்துக்கொள்ளவும். ஆண்கள் குறைந்த நெருப்பில் எப்போதும் சமைப்பதில்லை.

2. ரவையை அதன் பாத்திரத்திலிருந்து வேகமாக ஒரு தட்டில் கொட்டிக்கொள்ளவும். வேகம் மிகவும் அவசியம். அப்போதுதான் ரவை வீடு முழுவதும் தெறிக்கும்.

3. அடுப்பில் வாணலியை ஏற்றி, வாணலியில் ஒரு சொட்டு எண்ணெய் அல்லது நெய் விடவும். (அடுப்பு "ஹை"யில் எரியவேண்டும், மறக்காதீர்கள்)

4. ரவையை வாணலியில் கொட்டவும்.

5. டிவியில் என்ன ஓடுகிறது என்று பார்த்துவிட்டு வரவும்.

6. இப்போது வாணலியின் அடியில் உள்ள ரவை சற்றே கருத்தும் மேல்புறம் ஒரு மாற்றமும் இல்லாமலும் காணப்படும். ஒரே கிளறு. மேல்பாகம் கீழும், கீழ்பாகம் மேலும் செல்லும் வண்ணம் கிளறவும்.

7. ஈமெயில் எதாவது வந்திருக்கிறதா என்று பார்த்துவிட்டு வரவும்.

8. இப்போது ரவை சமச்சீராக கருத்து இருக்கும். அதை ஒரு தட்டில் கொட்டவும். அடுப்பை அணைக்கவும்.

9. டிவி பார்த்துக்கொண்டே வெங்காயத்தை உரித்து, அதன் தோலியை வரவேற்பரையில் கொஞ்சம், சமையலறையில் கொஞ்சம், மேலும் வீட்டில் உள்ள மற்ற அறைகளில் கொஞ்சம் என சமச்சீராக பரப்பவும். வெங்காயத்தை சமச்சீரற்ற துண்டுகளாக நறுக்கவும்.

10. மறுபடி அடுப்பை ஹையில் பற்றவைத்து, எண்ணெய் ஊற்றவும்.

11. எண்ணெய் கருகும் வாசனை வந்தவுடன் கடுகைப் போடவும். உடனே வெடிக்கவேண்டும். பிறகு உளுத்தம்பருப்பு, கடலைப்பருப்பு, முந்திரி, கடலைக்காய் - எது கிடைக்கிறதோ எல்லாவற்றையும் போட்டுவிட்டு, கிளறுவதற்கான கரண்டியைத் தேடவும்.

12. இப்போது போட்ட பருப்புகள் எல்லாம் "கருப்புதான் எனக்குப் பிடிச்ச கலரு"ன்னு பாட ஆரம்பித்திருக்கும். அதன் தலையில் நறுக்கிய வெங்காயம், முழுத் தக்காளியை நேரடியாக எடுத்து ரெண்டே துண்டாக வெட்டி அதன்மேல் போடவும்.

13. வெங்காயம் தக்காளி கோபம் தணிந்து குழைய ஆரம்பிக்கும்வரை கிளறவும்.

14. இப்போது அதன்மேல் தண்ணீரை ஊற்றவும். அடுப்பின் தணலைச் சற்று குறைத்துக்கொண்டால்,மறுபடி மெயில் பார்க்க / மசாலா மிக்ஸ் பார்க்க நேரம் கிடைக்கும்.

15. தண்ணீர் கொதிக்க ஆரம்பித்ததும் ரவையைக் கொட்டிக் கிளறவும். வெந்து 5 நிமிடம் கழித்து இறக்கவும் (உப்புமா இப்போது சிவாஜி ஆகியிருக்கும் - பாத்திரத்தோடு ஒன்றி இருக்கும்).

************"உப்பு போடவேண்டும் என்று சொல்லாதது தெரியாமல் செய்த பிழை அல்ல!"*************************

உப்புமா சாப்பிடும்போது சொல்லவேண்டிய வசனம் : "என்ன இருந்தாலும் நீ செய்யறது போல வரலை, இல்லையா? எந்த வேலையா இருந்தாலும் உனக்கு இருக்க இன்வால்வ்மெண்ட், கமிட்மெண்ட் எல்லாம் எனக்கு வர்றதில்லை. சும்மாவா சொன்னாங்க இதனை இதனான் இவள்முடிக்கும் என்றாய்ந்து அதனை அவள்கண் விடல்- னு?"

இதுவும் உறுதியான மெத்தட் கிடையாதுதான். இருந்தாலும் முயற்சித்துப் பார்க்கலாம்.

இன்னிக்கு வீட்டுப்பாடம் உப்புமாதான்.

தேவையா தேவ் ஐயா?

தன்னிலை விளக்கமெல்லாம் கொடுக்க வேண்டாமென்றுதான் இருந்தேன். ஆனால், எதிரிகளின் புரளிகளைக் கண்டுகொள்ளாமல் விடுவது ராஜதந்திரம் என்றால், தன் இனத்தவரின் சந்தேகங்களைத் தீர்க்காமல் இருப்பது பிரிவினைக்கே வழிவகுக்கும் என்பதும் அதுவேதானே!

 

அன்பு கச்சேரியார் அவசரப்பட்டு வார்த்தைகளைக் கொட்டி இருக்கிறார். நம் ரகசியங்களை எதிரிகளுக்குச் சொல்லிக் கொடுக்கிறேனாம், ஆயுதங்களைக் காட்டிக் கொடுக்கிறேனாம்!

 

உண்மை என்ன? நம் இல்லறத்தியல் வகுப்புகளால்,

 

அட போங்கய்ய உங்க அண்டப்புளுகுகளும் அதை கேக்ரவங்களும். என்று சொன்ன ஒரு தங்கமணியை

 

எல்லாத்தயும் விட படு ஜோக் என்னென்னா, பொம்பளங்க ஷ்ஆப்பிங்க் போகும்போது, பின்னாடி ஆம்பிளங்க ஒண்ணும் பண்ணமுடியாம வெட்டியா பையை தூக்கிட்டு நடப்பாங்க பாருங்க  என்று சொல்ல வைத்திருக்கின்றன நம் சோக கீதங்கள்!

 

பொண்ணுங்க தெளிவா இருக்குதுங்க. இதுல அரத்தல் புரத்தலாய் பாடம் எடுக்கிறாராம். ஸ்டூபிட் என்று அளப்பறை விட்ட அதே பெண்ணீய அனானி,

 

எங்காளு, அம்பானி மாதிரி தானும் உலக கோடீஸ்வரர் நம்பர் 1 ஆனதும், அன்னிய தேதில எது பெஸ்ட் பிளேனோ அதை வாங்கி தருவதாய் சத்தியம் செஞ்ருக்கார். என்று ஒப்புதல் வாக்குமூலம் அளிக்கும் அளவுக்கு இறங்கி வந்திருக்கிறார்.

இந்த அளவுக்கு மாற்றம் இருப்பதே இத்தொடருக்கு கிடைத்த வெற்றியா நான் பாக்கறேன். ஏனென்றால் நாம் எடுக்கும் வகுப்புகளால் உலகம் தலைகீழாகத் திரும்பிவிடும் என்று எதிர்பார்த்து இத்தொடர் தொடங்கப்படவில்லை. பாம்புன்னா படம் எடுக்கும், பாலைவனம்னா சுட்டெரிக்கும், டாஸ்மாக்னா தள்ளாடவைக்கும், தங்கமணின்னா டப்பா டான்ஸ் ஆடும் .. இதெல்லாம் உலக நியதி!

 

மேலும், இந்த வகுப்புகளால் மனைவிக்குப் பயப்படாமல் வாழும் நிலை உருவாகும் என்பதா நம் நோக்கம்? நடக்க இயலாதவற்றைச் சொல்ல நாம் என்ன விளம்பரத்துறையில் இருக்கிறோமா அல்லது ஹாரி பாட்டர் கதை எழுதுகிறோமா?

 

அறிவிப்பின்போது தங்கமணிகளையும் ஏன் இந்த வகுப்புக்கு அழைத்தேன் எனத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டுமா?

 

இங்கே பாருங்கள், அந்த ரகசியம் விளங்கும்!

 

ஆயுதங்களைக் காட்டிக்கொடுக்கிறேனா? அனுபவங்களைப் பகிர்ந்து கொள்கிறேன் அய்யா! தங்கமணிகளுக்கு இந்த ரகசியங்கள் தெரிந்துவிடக் கூடுமே என்று எதையுமே சொல்லாமல் தவிர்த்தால் நம் இளைய ரங்கமணிகளுக்கு ஏது எதிர்காலம்?

 

கச்சேரியாருக்கு இன்னும் ஒரு சந்தேகம்:

 

நம சிங்கத் தலை கைப்புள்ள, சங்கத்தின் தங்க மகன் இளையதளபதி வெட்டிப் பயல ஆகியோர் இல்லறத்தில் இனிதே அடியெடுத்து வைத்த நேரம் பாசமிகு தம்பிகளாம் நீங்களும் மண வாழ்வில் நுழைய வரிசையில் காத்து நிற்க இப்படி ஒரு தொடர்...

 

வேறெந்த நேரத்திலய்யா இப்படி ஒரு தொடர் வெளிவரவேண்டும்? இதைவிடச் சிறந்த, பொருத்தமான நேரம் வாய்க்குமா?

 

கைப்புள்ளைக்கு ஆப்பு வாங்குவது என்ன புதிதா? அவருடைய "ஆப்பு" அனுபவத்துக்கு இந்தத் தொடர் மட்டுமல்ல வேறெந்தத் தொடருமே தேவையில்லையே!

 

வெட்டிப்பயலின் தற்போதைக்கு கடைசிப்பதிவைப் பார்த்து நானே புல்லரித்துப் போயிருக்கிறேன்! லகான் எங்கே என்று தெரிந்த குதிரையாக உலக இயல்புகளையும் நடப்புகளையும் புரிந்துகொண்டிருக்கும் அவருக்கு இத்தொடரால் நஷ்டமா?

 

ஆனால், இல்லற வாழ்வில் குதிக்கக் காத்திருக்கும் பலகோடி இளைஞர்கள், கல்வியறிவு பெற்றிடக்கூடாது, வாழ்க்கை சாகரத்தில் தொபுக்கடீர் எனக்குதித்து அடிபட்டுத்தான் முன்னேற வேண்டும் என்று நீங்கள் சொல்வதைப் பார்த்தால் தங்கமணிகளின்  சூழ்ச்சிக்கு நீங்கள் பலியானது மட்டுமின்றி அப்பாவி இளைஞர்களின் எதிர்காலத்தை புதிர்காலமாக  ஆக்கும் நோக்கமும்  அல்லவா தெரிகிறது? 

 

கம்ப்யூட்டரைத் திறந்தாலே  ஒரு எக்காளச் சிரிப்பு கேக்குது. "பாத்தியா, பிரிஞ்சுட்டாங்க, சண்டை போட்டுக்கறாங்க! இனிமே நமக்கு வெற்றிதான்"னு தங்கமணிங்க குரல்கள்! ரங்கமணிங்க ரெண்டுபட்டா தங்கமணிங்களுக்கு கொண்டாட்டமாம்!

 

தேவ் எந்த உள்நோக்கமும் இல்லாமல்தான், சூழ்ச்சிக்கு பலியாகி மட்டும்தான் இப்படி ஒரு போராட்டத்தைத் தொடங்கி இருப்பார் என்று உளமாறவே நான் நம்புவதால், அவரைக் குறை சொல்ல விரும்பவில்லை.

 

ஒரு ஆம்பளை மனசு இன்னொரு ஆம்பளைக்குத் தான் புரியும் என்பதால், தேவ் இந்த விஷயங்களைத் தெளிவா புரிஞ்சுப்பாருன்னு நம்பறேன்.

 

 எனவே, மீண்டும் நமது ஒற்றுமையை தங்கமணிகளின் உலகுக்குப் பறைசாற்றி, அவர்கள் ஆனந்தத்தில் அணுகுண்டு போடுவோம் வாருங்கள்! 

 

பி கு: இல்லறத்தியல் பாடம் இன்னும் ஓரிரு நாட்களில்.

எப்பவும் நீ ராஜா!

நான் படித்துக் கொண்டிருந்த காலத்தில், ஒரு திரைப்படம் நன்றாக இருக்கிறது என்று சொல்வதற்கு பெரும்பாலானவர்கள் உபயோகித்த உறிச்சொல், "இங்கிலீஷ் படம் மாதிரி இருக்கு!" என்பதுதான். பத்திரிக்கை விமர்சனங்களில் இதே உறி, "ஹாலிவுட் தரத்துடன் இருக்கிறது" என்று ரிபைன் ஆகும். இப்போதெல்லாம் அப்படிச் சொல்வதை நிறுத்திவிட்டார்களா, நான் அப்படிச் சொல்பவர்களை விட்டு விலகிவிட்டேனா தெரியவில்லை, இந்த அடைமொழி காணாமல் போய்விட்டது.

தேடி ஓடிப் போய் பார்த்த "ஹாலிவுட் தர" படங்கள் இப்போது வீட்டு வரவேற்பரையில் இலவசமாக விழும்போது மனதுக்குள் ஒரு வெட்கம் சூழ்ந்து கொள்கிறது. இதைப்போயா அவ்வளவு பாராட்டினோம் என்று.

ஆனால், "உலகத்தரம்" என்று தெரிந்திராத, கொண்டாடப்பட்டிராத ஒரு சிறுவயது ஆதர்சத்துக்கு மட்டும் இன்னும் வெட்கம் வரவில்லை. ராஜா!

லைவ் ஷோக்கள் நிறைய பார்த்ததில்லை. ஒரு முறை, சொத்தில் பாதியை அடகுவைத்து நட்சத்திரக் கலைவிழா துபாயில் நடக்கிறது என்று போனால், கண்ணுக்கெட்டாத தூரத்தில் நடிகர்கள் சொதப்பலாக ஆடிக்கொண்டிருந்தார்கள். மும்தாஜே கண்ணுக்குத் தெரியவில்லை என்றால் சிம்ரன் எங்கே தெரிந்திருக்கப்போகிறார்! டிவி திரையில் வீட்டிலேயே பஜ்ஜி சாப்பிட்டுக்கொண்டு பார்த்திருக்கலாமே என்ற நினைப்பு வந்ததில் பிறகு எந்தக் கலை நிகழ்ச்சி என்றாலும் "ஆளை விடு" தான்.

ஆனால், இளையராஜா முதல்முறையாக அமீரகம் வருகிறார், அதுவும் வீட்டிலிருந்து கல்லெறி தூரத்தில் உள்ள ஷார்ஜா கிரிக்கெட் ஸ்டேடியத்துக்கு என்னும்போது மீண்டும் ஆசையும், மீண்டும் கலவரமும் ஒரே நேரத்தில் தோன்ற, ராஜா ரசிகன் வென்றான்.

ஆறரை என அறிவிக்கப்பட்ட நிகழ்ச்சிக்கு ஐந்தரை மணிக்கு உள்ளே நுழைந்து இடம்பிடித்து அமர்ந்தால் (குசும்பனும் லொடுக்குவும் இன்னுமே பாஸ்ட். நாலரைக்கே உள்ளே இருந்திருக்கிறார்கள்!) பொறுமையைச் சோதித்து 7 மணிக்கு தமிழ்த்தாய் வாழ்த்து, ஏழேகாலுக்கு பேச ஆரம்பித்த உள்ளூர் நிகழ்ச்சி அமைப்பாளர், தனக்குத் தெரிந்த மழலைத்தமிழில், மிக அதிகமாய் உணர்ச்சிவசப்பட்டு, என்ன பேசுகிறோம் என்றே தெரியாமல் உளறிக்கொண்டே போக (மேடையில் அவர் சொல்கிறார்: 35000 ரசிகர்கள் கூடியிருக்கும் இந்த வேளையில், அருகே ஒரு கோபக்கார ரசிகர்: தெரியுதில்ல, 35000 பேரும் உம்மேல ஏறினா சட்னிதான் மாப்பு! இறங்குடா உடனே!), பொறுமை எல்லைக்கு வந்தது.

ஒரு வழியாக ஏழரைக்கு ஜெயராமும் குஷ்பூவும் மேடைக்கு வந்து, ஒரு அறிமுகப் பாடலோடு இளையராஜாவை வரவேற்க, அவர் ஒரு வார்த்தையும் பேசாமல் நேரடியாக "சிவஷக்தியாய.." என்று ஜனனி பாடலை ஆரம்பித்ததும் தொடங்கிய இசைமழை, இடைவெளியில்லாமல் 12:30 வரை புயலாய், தென்றலாய், தேனாய்க் காதில் ரீங்கரிக்க ஆரம்பித்தது!

41 பாடல்கள்! நிச்சயம் இளையராஜா ரசிகர்கள் யாரும் முழுத்திருப்தி அடைந்திருக்க முடியாது. வெளியே வரும்போது சங்கீத மேகம் என்னாச்சு, முத்துமணிமாலை இல்லையே, ரம்பம்பம் என்று ஆடவிடவில்லையே என்ற பல குரல்கள்! ஆனால்ம், இளையராஜாவின் ஆயிரக்கணக்கான சூப்பர்ஹிட் பாடல்களில் 41 ஐத் தேர்ந்தெடுப்பது எவ்வளவு கஷ்டமான காரியம், ஒரு வருடத்தில் வெளியான பாடல்கள், ஒரு நடிகருக்கு / இயக்குநருக்கு / தயாரிப்பாளருக்கு அளித்த பாடல்கள் என்று வைத்தாலே சுலபமாக 50ஐத் தாண்டும்.. பொதுவான தேர்ந்தெடுப்பில் சாத்தியமே இல்லை என்பதும் புரிந்திருந்ததாலும், தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட எந்தப்பாடலும் ஹிட் ஆகாத பாடல் இல்லை என்பதாலும் வருத்தமும் இல்லை!

எஸ் பி பி! எப்படித்தான் இப்படியெல்லாம் மனிதர்கள் இருக்கிறார்களோ தெரியவில்லை, 60ஐத் தாண்டியும் 20 போல குஷியும் குதூகலமுமாக, அந்திமழை மேகமாகட்டும், ராக்கம்மா கையத்தட்டுவாகட்டும், பாடலின் ஆதார சுருதி மாறாமல், குறையாமல் அதே நேரத்தில் மெருகும் ஏற்றி, கணீரெனப் பாடுகிறார்! கேப் கிடைக்கும்போதெல்லாம் ராஜாவைப் புகழ்கிறார் - இது என்னோடு பாட்டுப் பாடுங்கள் நிகழ்ச்சியிலேயே நடப்பதுதான் - எல்லா ரசிகர்களையும் மடித்து பாக்கெட்டுக்குள்ளேயே போட்டுக்கொண்டுவிட்டார் - கடைசிப்பாடல் சங்கீத ஜாதிமுல்லையைப் பாடிய போது! நினைத்தாலே சிலிர்க்குது! என்ன ரேஞ்ச்.. வார்த்தை பிசகாமல் உணர்ச்சி மாறாமல் அவ்வளவு பெரிய பாடலில் ஒரு தடங்கலும் இல்லாமல் லைவ்-ஆக! சான்ஸே இல்லை!

சித்ரா, சாதனா சர்கம், ஷ்ரேயா கோஸல் - நேரடியாக வந்து ஒரு பிசிறில்லாமல் பாடிவிட்டு அடக்கமாகச் சென்றார்கள்! இவர்களில் டாப், என் பார்வையில் "காற்றில் எந்தன் கீதம்" பாடிய ஷ்ரேயா கோஸல். மூவருக்குமே ஒரு ஒற்றுமை, தமிழ் தாய்மொழி இல்லை, லிட்டில் லிட்டில் தமில்தான் தெரியும், ஆனாலும் லைவ் நிகழ்ச்சியில் உச்சரிப்புப் பிழையில்லாமல் பாடுவது என்பது ஆச்சர்யமான விஷயம்தான்!

மீண்டும் இளையராஜா! எவ்வளவு கண்டிப்பான இசைக்காரர் என்பது தெளிவாகத் தெரிந்தது. நிகழ்ச்சி ஆரம்பத்தில், பாடல் முடிந்தவுடன் மட்டும் கைதட்டுங்கள், விசில் ஆட்டம் போன்றவை வேண்டாம், அளவாக அனுபவியுங்கள் என்று ரசிகர்களுக்கு அளித்த கட்டளைகளை காலப் போக்கில் தளர்த்திக் கொண்டாலும், ஒரு சிறு பிழையைக் கூட பொறுக்காமல் இசையை நிறுத்தி மறுபடி பாடுங்கள் என்று கேட்டுக்கொண்டதில் அவருடைய அர்ப்பணிப்பு தெளிவாகத் தெரிந்தது. கடைக்கோடி ரசிகனுக்கு ஒரு வார்த்தை சரியாக எடுக்கவில்லை என்று தெரியப்போகிறதா, டெம்போ விலகியது புரியப்போகிறதா? இதுதான் பாட்டு, இவ்வளவுதான் முடியும் என்று விட்டுவிட்டால் கேள்வியா கேட்கப்போகிறான்? ம்ஹூம்.. இசை என்பது அவருக்கு ஒரு தவம். பிசகக்கூடாது, ரெக்கார்டிங் தியேட்டராக இருந்தால் என்ன, லைவ் நிகழ்ச்சியாக இருந்தால் என்ன?

குறைகளும் இருந்தன, இல்லாமல் இல்லை. அந்தக்குறைகளும் ராஜா குடும்பத்தில் இருந்தே வந்ததுதான் ஐரனி.. "இது சங்கீதத் திருநாளோ" என நன்றாகவே ஆரம்பித்த பவதாரிணி, "மயில் போல பொண்ணு ஒண்ணு"வில் தாளத்தை அடிக்கடி விட்டு சாரி கேட்டார். எதிர்பாராத(?) விருந்தினர்களான யுவன் ஷங்கர் ராஜாவும் கார்த்திக் ராஜாவும் "ராஜா ராஜாதி ராஜனிந்த ராஜா"வை வார்த்தைகள் மாற்றிப்போட்டு பாட முயற்சித்து படு தோல்வி அடைந்தார்கள்! ஒத்திகை தேவைப்பா கண்ணுகளா! கட்டுத்தறியா இருந்தாலும் நேரடியா வந்து கவிபாட முடியாது.

வார்த்தைகள் மாற்றிப்பாடிய "சொர்க்கமே என்றாலும்"தான் சூப்பர்ஹிட்! சாதனா கூடப்பாடிய வரிகளை மக்கள் புரிந்துகொள்ளவேண்டும் என்று திருப்பிப்பாடியதாகட்டும், "நம்ம ஊர்லே பண்ணமுடியற விஷயங்களை வெளிநாட்டுல பண்ண முடியாதுங்கறது ஒரிஜினல் பாட்டு, ஆனா நம்ம ஊர்லே இழக்கற விஷயங்களை ஞாபகப் படுத்தத்தான் வரிகளை மாற்றினேன்" என்று ஒட்டுமொத்தமாக அத்தனை பேரையும் சிறைக்குள் தள்ளினார் ராஜா!

ஆக, 5 மணிநேரம் ராயல் எண்டர்டெயின்மெண்ட்! மறக்கமுடியாத நிகழ்ச்சி!

Wifeology பாடம் 3 - தயார் ஆகுங்க!

போன வாரப் பாடத்துல மனைவியருடைய விசேஷ குணாம்சங்களான அரை லாஜிக், உள்குத்துகள், அபார ஞாபகசக்தி ஆகியவற்றைப் பார்த்தோம். ரிவைஸ் பண்ணிட்டு வாங்க.

 

இந்த வாரப் பாடத்துல, நாம (ஆண்கள்) எப்படியெல்லாம் தம்மை மேம்படுத்திக்கணும், ஆரம்ப காலத்து அதிர்ச்சிகள் வராம எப்படி நம்மளை பாதுகாத்துக்கறது ஆகியவற்றைப் பார்க்கலாம்.

 

1. கருப்புப் பணம் காப்போம்!

 

"உங்க சம்பளம் என்ன?"

 

இந்தக்கேள்விக்கு நீங்க என்ன பதில் சொல்வீங்க? "பொம்பளை கிட்ட வயசைக் கேட்கக்கூடாது, ஆம்பளை கிட்ட சம்பளத்தைக் கேட்கக்கூடாது"ன்னு பழமொழி எல்லாம் இருந்தாலும்கூட இந்தக் கேள்வியைத் தவிர்க்க முடிவதில்லை. இந்தக் கேள்விக்குப் பதில் சொல்றது பொதுவா மூணாவது நபர் கேட்டாலே அவ்வளவு சுலபம் இல்லை.

 

கேக்கறவங்க வேலைக்குச் சேரப்போற எச் ஆர் டிபார்ட்மெண்டா இருந்தா ஒரு 30% கூட்டிச் சொல்றதும்,  பொறாமைப் படக்கூடிய நண்பனா இருந்தா ஒரு 30% குறைச்சுச் சொல்றதும் சகஜம்தான், அதெல்லாம் உங்களுக்கே தெரிஞ்சிருக்கும்.

 

ஆனா, உங்க மனைவி ஆகப்போறவங்க இந்தக் கேள்வியைக் கேட்டால், குழப்பம்தான். நான் எவ்ளோ பெரிய ஆள் பார்னு அதிகப்படுத்திச் சொல்லுவாங்க சிலர், மனைவிகிட்ட ஏன் மறைக்கணும்னு சரியாச் சொல்வாங்க சிலர்.

 

ரெண்டு பேருமே தப்பு! ஒரு 10-15% குறைச்சுச் சொல்றதுதான் புத்திசாலித்தனம். ஏன்?

 

போன பாடத்தோட பின்னூட்டத்துல ஒரு அனானி சொன்னாங்க:

//ஆயிரத்து ஐநூறு ஸ்கொயர் பீஃட் பிளாட் புக் செஞ்சிட்டேன், வீக் எண்டு பார்ட்டி அது இதுன்னு காசை வீணாக்காம, மாசா மாசம் இ எம் ஐ, முப்பாதாயிரம் கட்டணும், சிக்கனமா இருங்கன்னு// இந்தக்காலத்துப் பொண்ணுங்க சொல்வாங்களாம்.

 

உங்க சம்பளம் ஆயிரங்களிலா லட்சங்களிலா என்பது இல்லை இங்கே பிரச்சினை! மாச பட்ஜெட்டில் ஒரு பகுதி பக்கத்து வீட்டுக்காரி வாங்கின பட்டுப்புடவைக்கு அப்போர்ஷன் ஆகலாம் அல்லது அம்பானி மாதிரி பொண்டாட்டிக்கு ப்ளேன் வாங்கறதுக்கும் (உதைக்கணும் அவனை! செஞ்சுட்டுப் போ, நியூஸ் ஏன் கொடுக்கறே?) அப்போர்ஷன் ஆகலாம்.அதாவது, கல்யாணம் ஆன மறுநாள்லே இருந்தே நம்முடைய பொருளாதார உரிமை பறிக்கப்படப் போகுதுன்றதுக்கு பெண்ணீய வாக்குமூலமே இதுலே இருக்கு!

 

அதுனாலதான் சொல்றேன், ஒரு 10-15% ஐ யார் கண்லேயும் படாம ஒதுக்குப் புறமா வச்சிருங்க. நம்ம லாகிரிக்குத் தேவைப்படும்.

 

2. நாகாக்க!

 

நட்பா காதலான்னு நம்ம சினிமாக்காரங்க பிரிச்சு மேய்ஞ்சிட்டாங்க! அவங்களே நண்பனா மனைவியான்னு பெரிசா கேள்வி கேக்கலல. நண்பன் கிட்டே பேசறதெல்லாம் மனைவிகிட்ட பேச முடியாது.. என்னாதான் சினேகிதனை.. சினேகிதனை.. ரகசிய சினேகிதனைன்னு பாட்டுப் பாடினாலும்! அடிவாங்கறது நிச்சயம். அதுவும் பிறவியிலேயே நாக்கு நீளமான என்னைப்போன்ற பிறவிகளுக்கு.

 

கல்யாணமான புதுசுலே வாக்குவாதம் வந்தது - ஆம்பளைங்க புத்திசாலிங்களா, பொம்பளைங்களான்னு! (தேவைதானா?) நான் சொன்னேன், சந்தேகத்துக்கே இடமில்லாமல் பொம்பளைங்கதான் - ஏன்னா அவங்கதானே இளிச்சவாயனுங்களைக் கல்யாணம் செய்துக்கறாங்க!  விளைவு என்னாச்சுன்னு கேக்காதீங்க, பர்சனல்!

 

அப்பவாவது திருந்தினேனா, ஒரு ட்ரஸ் செலக்ஷன் பண்ணும்போது இன்னொரு வாக்குவாதம் - நான் செலக்ட் பண்ணது நல்லா இருக்கா, அவங்க செலக்ட் பண்ணதா? வாக்குவாதத்தின் முடிவில், வழக்கம்போல தோற்றபிறகாவது சும்மா இருந்திருக்கலாம் - ஆனா நாக்கு இருக்கே! "உன் செலக்ஷன் தான் எப்பவும் சூப்பர்! என் செலக்ஷன் மோசம்தான் என்றேன் அவளை ஏற இறங்கப் பார்த்து! இதோட விளைவு முன்னை மாதிரி பல மடங்கு!

 

நாகாக்க! இந்த மாதிரி ஜோக்கடிக்கிறேன்னு தத்துபித்து பண்றது விபரீத விளைவுக்கு வழிகோலும். அதுவும் அவங்க வீட்டைச் சார்ந்தவங்களைப் பத்தி ஜோக் அடிச்சா முடிவே நிச்சயம்.

 

3. நிறங்களில் இத்தனை நிறங்களா?

 

இந்தக் கலர் எல்லாம் எப்பவாச்சும் கேள்விப்பட்டிருக்கீங்களா? பீச், பீச் ப்ளூ, காப்பர் சல்பேட், மயில் கழுத்துக் கலர், ராமர் கலர், டர்க்காய்ஸ், டீல் - சான்ஸே இல்லை!

 

ஒரு துணிக்கடையில 50000 கலர் பட்டுப்புடவைன்னு விக்கும்போது இதையெல்லாம் எண்ணிப்பார்க்கவா போறாங்கன்னு கொஞ்சம் அலட்சியமா இருந்தாங்களாம்! ஒரு மனைவி அந்தப் பட்டுப்புடவையில இந்தக்கலரெல்லாம் இல்லைன்னு ஒரு லிஸ்டும், இந்தக்கலரெல்லாம் ரிப்பீட் ஆவுதுன்னு ஒரு லிஸ்டும் கொடுத்தபோது மயங்கிக் கீழே விழுந்தாங்களாம்!

 

பொதுவா, ஆம்பளைக்களுக்குத் தெரிஞ்ச வண்ணங்கள் எல்லாம் வானவில், குறிப்பா ட்ராபிக் சிக்னல் புண்ணியத்தால மூணு கலர் - இவ்ளோதான் உருப்படியாத் தெரியும்!  வேலை செய்யும்போதும் FFFFFF, 000000 போன்ற HTML கலர் கோடையே உபயோகப்படுத்துவோம், இல்லை எங்க இருந்தாவது காபி-பேஸ்ட் செய்வோம்!

 

திருமணத்துக்குத் தயாராகும் விதமா, இப்ப ஒரு சின்ன வீட்டுப்பாடம் :

 

1. வெள்ளை மயிலோட கழுத்து என்ன கலர்? சாதா மயிலோட கழுத்து என்ன கலர்?

2. ராமர் கலர் என்பது ராமர் ராஜாவாக இருந்தபோது இருந்த கலரா இல்லை காட்டில் சுற்றிக்கொண்டிருந்தபோது இருந்த கலரா?

 

பொது வீட்டுப்பாடம்:

ஆண்கள் சொல்லும் வார்த்தைக்கு அர்த்தமென்ன?

பெண்கள் சொல்லும் வார்த்தைக்கு அர்த்தம் என்ன?

 

பி கு: பலத்த மிரட்டல்களுக்கு இடையில் எழுதப்படும் இந்த இலக்கியவடிவம், திங்கள்தோறும் வெளியாவதைத் தடுக்க பெரிய அளவில் சதி நடக்கிறது. "அமீரகத்தில் அருவா ஆட்டம்" என்று பத்திரிக்கைகளில் தலைப்புச் செய்தியாகவும் வரலாம்!

 

போலீசாரின் கண்பார்வைக்குள்ளேயே இருந்துகொண்டு தந்திரமாக லெனின் எழுதியதுபோல இந்த இலக்கியத்தின் ஆசிரியரும் எழுதவேண்டி இருப்பதால், பிரதி திங்கள் என்ற இலக்கு தளர்த்தப்பட்டு, முடிந்தபோதெல்லாம் எழுத முடிவு கொண்டிருக்கிறோம்.

எவ்வளவோ பண்ணிட்டோம்.. இதைப்பண்ண முடியாதா? (11 Nov 07)

பாஸ்டன் பாலாவுடன் சேட்டிக்கொண்டிருந்தபோது நான் எழுதும் திரை விமர்சனங்களைப் பற்றிப் பேச்சு வந்தது. அப்போது அவர் ஒரு சவால் விட்டார். அந்தச் சவாலை ஏற்றபோது எனக்கு வந்த எண்ணம் - "எவ்வளவோ பண்ணிட்டோம், இதைப்பண்ண முடியாதா?" என்றுதான்.

 

சவால் இதுதான்: ஒரு திரைப்படத்துக்காவது, நான் பாஸிடிவாக விமர்சனம் எழுத வேண்டும்.

 

"வேல்" திரைப்படத்துக்குப் போவதாக முடிவு செய்திருந்த வேளையில், இந்தச் சவால் எனக்குப் பெரிதாகத் தெரியவில்லை. நல்ல நடிகராக வளர்ந்துகொண்டிருக்கும் சூர்யா; சாமி, தாமிரபரணி போன்ற சுவாரஸ்யமான மசாலாக்களைக் கொடுத்த ஹரி; நெஞ்சில் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் பிசின் அசின்; நகைச்சுவைக்கு வடிவேலு; ஹிட்டாகத் தள்ளிக்கொண்டிருக்கும் யுவன்;-- கூட்டணி, ஒரு சுவாரஸ்யமான படத்தைத் தரும் என்ற எதிர்பார்ப்புகளைக் கிளறிவிட்டது. கவனிக்கவும் - நான் தமிழ் சினிமாவைப் புரட்டிப்போடும் ஒரு நெம்புகோல் படத்தை எதிர்பார்க்கவில்லை - 3 மணிநேர பொழுதுபோக்கை மட்டுமே எதிர்பார்த்துப் போனேன்.

 

ஆனால், சவாலில் தோல்வி அடைந்துவிட்டதை வருத்தத்தோடு தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.

 

ரயிலில் பிரியும் இரட்டைக் குழந்தைகள், அரிவாள் ஒரு சூர்யாவுக்கு, அறிவால் ஒரு சூர்யாவுக்கு, பேமிலி செண்டிமெண்ட் என்று கதையின் முடிச்சு வகுக்கப்பட்ட விதிகள் மாறாமல்!

 

ஒரு சூர்யா  ஒரு பிரம்மாண்டமான குடும்பத்தில் (ஹரியின் வழக்கமான - யார் என்ன எங்கே எப்படி உறவு என்று தெரியாமல் எல்லா நேரமும் ப்ரேமில் 20 - 25 உறவினர்கள் உள்ள குடும்பம்! பாதி பேர் செட் ப்ராப்பர்டி போலத்தான் வருகிறார்கள்- மூணுபேருக்கு மட்டும் மொத்தம் அரைப்பக்கத்துக்கு வசனம்!) வளர, இன்னொரு சூர்யா சிந்திய கண்ணும் அழுத மூக்குமாய் காணாமல் போன மகனைப்பற்றியே கவலைப்பட்டுக்கொண்டிருக்கும் சரண்யாவிடம் வளர்கிறார். (நிச்சயமாக சம்பளத்தைவிட கிளிசரின் செலவு அதிகமாயிருக்கும்). பின்னர் ஒருவரையொருவர் தெரிந்துகொண்டு ஒரு சுருக்கமான ஆள்மாறாட்டம் செய்து, வில்லனைப் பந்தாடி இணைகிறார்கள்.

 

கதையில் எனக்குப் பெரிய வருத்தம் ஏதும் இல்லை. இதைவிட கதையம்சம் குறைவாக இருந்த படங்களையும் திரைக்கதையால் தேற்றி, கொட்டாவி விடாமல் 3 மணிநேரத்தை நகர்த்திய ஹரிக்கு இப்போ என்ன ஆச்சு? எதிர்பார்க்க முடியாமல் ஒரே ஒரு காட்சி, ஒரே ஒரு வசனம் கூட இல்லாமல் நகர்த்த வேண்டிய கட்டாயம் என்ன? ஆள்மாறாட்டத்தில் கூட ஒரு சஸ்பென்ஸ் கிடையாது, சம்மந்தப்பட்ட எல்லாருக்கும் இப்போது இங்கே இருப்பது யார் என்று தெளிவாகத் தெரிகிறது!

 

சூர்யா பஞ்ச் டயலாக் பேசும்போது அவராலேயே சிரிப்பை அடக்கமுடியவில்லை. ஓப்பனிங்கில் பறந்துகொண்டே எதையாவது கொளுத்திக் கொண்டு எண்ட்ரி, பெண்கள் எப்படி உடையணியவேண்டும் என்ற லெக்சர், அரிவாளள எப்படிப் பிடிக்கவேண்டும்,  சட்டைமடிப்பு கலையாமல் 500 பேரைப் பந்தாடுவது --இதையெல்லாம் மற்றவர்களுக்கு விட்டுத் தந்துவிட்டு வித்தியாசமான பாத்திரங்களில் நடிப்பதையே தொடரலாம் அவர்.

 

அசினுக்கு வேலை ரெண்டு டூயட் தான்.  ஹரி வேகமான இயக்குநர்தான், ஆனால் அசினுக்கு மேக்கப் போட இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் ஒதுக்கியிருக்கலாம் - கட்சி மாற வைத்துவிடுவார் போல!

 

வடிவேலு காமடியில் டீக்கடையில் அரை நிமிடத்தில் கலவரம் ஏற்படுத்தும் ஒரு காட்சி மட்டும் தேறுகிறது. மற்றபடி ஒண்ணும் பெரிசா இல்லை.

 

வில்லனாக கலாபவன் மணி - வில்லனா, காமடியனா என்றே புரியாமல் பாதிப்படம் நகர்கிறது. வழக்கம்போல முட்டாள் வில்லன், பனைமரத்தை எரிப்பது, பழைய சேலையை பிடுங்குவது என்ற ரேஞ்சுக்கு சாத்வீகமான வில்லன்!

 

யுவனுக்கு என்ன ஆச்சு? "கனாக்காணும் காலங்கள்", "முன்பனியா முதல் மழையா" ரேஞ்சுக்கு பாடல் வேண்டாம் - ஒரு "கருப்பான கையால என்னைப் புடிச்சான்" "சரோஜா சாமான் நிக்காலோ" ரேஞ்சுக்குக் கூட பாடல் போடவில்லை! பின்னணி இசையைப் பற்றி பேசாமலே இருந்துவிடலாம். காது இன்னும் வலிக்கிறது!

 

தலைப்பைப் பார்த்து இது அழகிய தமிழ்மகன் விமர்சனம் என்று நினைத்து வந்தவர்களுக்கு மட்டும் : இன்னும் அந்த விபத்து நடக்கவில்லை - காலத்தின் சூழ்நிலைக்கைதியாக இருக்கும் பினாத்தலாருக்கு நிச்சயம் நடக்கக்கூடிய விபத்துதான் - தள்ளிப்போடப்பட்டிருக்கிறது அவ்வளவே!

 

தீபாவளி - பரிணாம வளர்ச்சி!

தீபாவளி- 1978

என்னப்பா பத்து ரூபாய்க்கு பட்டாசு வாங்கியிருக்கே? கோபி வீட்டிலே நூறு ரூபாய்க்கு வாங்கி இருக்காங்களாம் தெரியுமா?ஒரு பாக்கெட் கூட ராக்கெட், ட்ரெயின் இல்லையே - எல்லாம் நமுத்துப்போன ஒத்த வெடியா இருக்கு?

அய்யோ தூறல் போடுது - காய வெச்ச பட்டாசெல்லாம் நனைஞ்சிடும் - ஒடு..

அவன் தான்மா நான் பாக்காத நேரத்திலே லக்ஷ்மி வெடி வெச்சுட்டான். புதுச்சட்டை வீணாப்போச்சு, விரலை மடக்கவே முடியலை அம்மாஆஆஆஅ!

தீபாவளி - 1986

ஏன்டா தீபாவளியும் அதுவுமா தியேட்டர் வாசல்லே தேவுடு காக்கறீங்க?

அதுசரி - நாளைக்குப் பார்த்தா உனக்கும் எனக்கும் (ரசிகனுக்கும்) என்ன வித்தியாசம்?

பட்டாசு வெடிக்கலையா?

அதெல்லாம் கார்த்திகை தீபத்துக்கு பார்த்துக்கலாம். தலைவர் படம் பேரெல்லாம் சேர்த்து ஒரு கவிதை(?!) எழுதித் தரச் சொன்னேனே - செஞ்சியா?

தீபாவளி - 1994

இங்க பாரு -When I say no, it is NO! சைட்லே இருக்கறதே நீ ஒரு ஆளு. உனக்கு 10 நாள் லீவு எல்லாம் கொடுக்க முடியாது.

நான் தீபாவளிக்கா சார் லீவு கேக்கறேன்? என் பாட்டி ரொம்ப சீரியஸ்ஸா இருக்காங்க சார். அவங்களுக்கு என் மேலே உயிர்! நான் போகலேன்ன ரொம்ப மனசு கஷ்டப்படுவாங்க சார்.

கஸ்டமர் கிட்டே எல்லாம் சொல்லிட்டேன் சார். எல்லா மெஷினும் இப்போ கண்டிஷன்லேதான் இருக்கு. எதாவது ப்ராப்ளம் ஆனாலும், மேட்டரை பெரிசா ஆக்க மாட்டாங்க சார். ப்ளீஈஈஈஈஈஸ் சார்!

தீபாவளி - 1999

ஏண்டி ஒரு மனுஷன் எவ்வளவுதான் ஸ்வீட் சாப்புடுவான்? ஒரு சோதனைச் சுண்டெலி மாட்டினா போதுமே? ஊர்லே எல்லார்கிட்டே இருந்து வந்த பட்சணத்தை எல்லாம் டெஸ்ட் பண்ணிடுவீங்களே!

இதப்பாரு, நான் சரம் மட்டும்தான் வெடிப்பேன் - இந்த புஸ்வாணம், சக்கரம் எல்லாம் லேடீஸ் மேட்டர்.

நிச்சயமா முடியாது. தீபாவளி அன்னிக்கு சினிமா போறதில்லைன்னு ஒரு பிரின்சிப்பிள்ளே வச்சிருக்கேன். அடுத்த வாரம் ட்ரை பன்னறேன் - உறுதியா சொல்ல முடியாது.

தீபாவளி - 2005

சரியாப்போச்சு போ! தீபாவளி அன்னிக்கு எனக்கு க்ளாஸ் இருக்கு. புது ட்ரெஸ் எல்லாம் போட முடியாது. யூனிஃபார்ம் நிச்சயம் போட்டே ஆகணும்.

பட்டாசா? எந்த ஊர்லே இருக்கே தெரியுமா? ஜெயில்லதான் தீபாவளி கொண்டாடறதுன்னு முடிவு பண்ணிட்டயா? நீயும் பொங்கல் ரிலீஸ்தான் ஞாபகம் வெச்சுக்க!

சாஸ்திரத்துக்கு ஒரு ஸ்வீட் பண்ணு போதும். சுகர் எற்கனவே கச்சா முச்சான்னு இருக்கு!

 

2005  என்ன 2007ம் அதே கதைதான் என்பதால், இங்கிருந்து ஒரு மீள்பதிவு.

 

தீபாவளியை கொண்டாடுபவர்கள் அனைவருக்கும் தீபாவளி நல்வாழ்த்துகள்